Από τις καθημερινές μάχες της φορολογίας, στις τραγικές ελλείψεις του ΕΣΥ. Τα αδιανόητα περιστατικά έφεραν στο προεκλογικό προσκήνιο τη δημόσια υγεία – αν και καλό θα ήταν να μην χρειαζόταν να πεθάνει κόσμος για να μιλήσουμε για την αξία και την προστασία της ανθρώπινης ζωής… Και αν εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές δεν βρίσκεις λόγια για να περιγράψεις και να χαρακτηρίσεις όλα όσα έγιναν, φαντάσου την οδύνη που θα νιώθουν συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα για τις αδικοχαμένες γυναίκες. Τι κι αν περάσαμε μία πανδημία, οι υπηρεσίες υγείας στην Ελλάδα παραμένουν σε τραγικό επίπεδο. Φτιάξαμε ΜΕΘ. Αυτό μόνο. Κατά τα λοιπά, όσο κι αν προσπαθούν να ωραιοποιούν την κατάσταση οι κυβερνήσεις, (από τότε που ο κάθε Ελληνας θυμάται τον εαυτό του, ακούει τους πολιτικούς να τα δίνουν όλα για την Υγεία) η σκληρή πραγματικότητα αποτυπώνεται στα περιστατικά των τελευταίων ημερών. Δεν έχουμε ασθενοφόρα, δεν έχουμε γιατρούς, δεν έχουμε διασώστες και νοσηλευτές, αλλά δηλώνουμε «θωρακισμένοι» kai το σημαντικό είναι να αναπτυσσόμεθα. Για να μας χαίρονται οι αγορές, η Fitch και η DBRS. Για να πιάσουμε την επενδυτική βαθμίδα. Τον κρίσιμο «εθνικό στόχο» δηλαδή…
Περιμένοντας την επενδυτική βαθμίδα
