Α-τυπος και υπογραμμός: 8 Μαρτίου – Από την αρχή

8  Μαρτίου 1857. Εργάτριες μιας κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, συμμετείχαν σε μια μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Αυτή η απεργία διαλύθηκε βίαια από την αστυνομία της πόλης, όμως το γυναικείο εργατικό κίνημα μόλις είχε γεννηθεί…
8 Μαρτίου 2016. Η γυναίκα, μετά από αγώνες τόσων ετών, παλεύει ακόμα και σήμερα να αποδείξει σε μία ανδροκρατούμενη κοινωνία, ότι η ισότητα των δύο φύλων δεν είναι ακόμα πραγματικότητα.
Η σύγχρονη γυναίκα καλείται να ανταποκριθεί σε πολλαπλούς ρόλους, σε αυτόν της συζύγου, της μητέρας, της εργαζόμενης γυναίκας, της καλής νοικοκυράς και όλα όσα επιτάσσει, μία ανδροκρατούμενη – ακόμα- κοινωνία. Στην προσπάθειά της να ανταποκριθεί σε όλα αυτά και να είναι «σωστή», όπως προστάζει η κοινωνία, συχνά πιέζεται, αγχώνεται, εξαντλείται, αναλώνεται.
Και κάπως ετσι, μέσα από τον αγώνα για την ισότητα των δυο φύλων, καταστρατηγείται η ίδια η έννοια της ισότητας.
Ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να προβάλλεται το πρότυπο της γυναίκας ως καλής νοικοκυράς, συζύγου, μητέρας, ερωτικής συντρόφου, υπενθυμίζοντάς της τους πολλούς ρόλους στους οποίους καλείται να αντεπέξελθει. Ταυτόχρονα και το ίδιο καλά.  Σπάνια στις διαφημίσεις βλέπουμε απλές, καθημερινές γυναίκες, χωρίς αναλογίες μοντέλου και τέλεια επιδερμίδα, να παρουσιάζουν προϊόντα. Τα περισσότερα έντυπα μέσα απευθύνονται στο γυναικείο κοινό μέσα από σελίδες που αφορούν τη διακόσμηση, το νοικοκυριό, την ομορφιά, το παιδί. Λείπουν οι σελίδες οι οποίες περιέχουν θέματα σχετικά με τα δικαιώματα της γυναίκας, τη γυναικεία χειραφέτηση, τα κοινά. Η γυναίκα εξακολουθεί να θεωρείται κτήμα της αντρικής κυριαρχίας και ειναι πέρα από ξεκάθαρο πως όσες όσες γυναίκες προσπαθούν να διαφοροποιηθούν, αντιμετωπίζονται πολλές φορές με ακραίο σεξισμό.
Μέσα από τη διαδικασία κοινωνικοποίησης τα έμφυλα στερεότυπα γίνονται επαληθευόμενες προφητείες.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως ακόμα και η ίδια η Ημέρα της Γυναίκας, έχει ταυτιστεί με βραδινές εξόδους, με τσιφτεντέλια, με γυναικοπαρέες που διασκεδάζουν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες (διότι εκείνη την ημέρα τους “επιτρέπεται” ελεύθερα!)
Περιορισμένες οι εκδηλώσεις για το πραγματικό νόημα της 8ης Μαρτίου, παρότι ο δρόμος ειναι ακόμα μεγάλος μέχρι την επίτευξη της ισότητας.  Στις μέρες μας οι γυναίκες πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή, διεκδικώντας ισονομία, ισοτιμία, εργασία, δημιουργία ζωής κάτω από άλλες πλέον, συνθήκες. Την αναγνώριση της γυναίκας ως ισότιμο μέλος της κοινωνίας δεν την κατοχυρώνουν οι επίπλαστοι νόμοι αλλά οι διαχρονικές αξίες που θωράκισαν τους αγώνες τους.
Ας κάνουμε τη διαφορά από αυτή την Τρίτη, ας μην αναλωθούμε ξανά ως γυναίκες αναπαράγοντας το “έθιμο” που η κοινωνία επιβάλλει για την Ημέρα. Ας εστιάσουμε στην ουσία όχι στο θεάμα.