Σ’ αυτό το δύσκολο όπως λένε τουριστικά καλοκαίρι, πολλές φορές το κάνουμε από μόνοι μας ακόμη δυσκολότερο. Σε τομείς, τουλάχιστον, στους οποίους δεν απαιτείται να έχεις γεμάτα ταμεία, αλλά απλώς κοινή λογική. Εκείνης, που λέει, ότι αντιλαμβάνεσαι τον πλούτο που έχεις να διαχειριστείς. Ξεκινώντας από το σκέπαστρο στο λιμάνι που οι επισκέπτες λιποθυμούν περιμένοντας πολλές ώρες κάτω από τον καυτό ήλιο για να περάσουν από τον διαβατηριακό έλεγχο και καταλήγοντας στην στάση στη Λίνδο περιμένοντας τους 40 βαθμούς το λεωφορείο. Και δεν είναι η μοναδική. Τώρα βέβαια, φαίνεται αστείο μπροοτά σ’αυτό που γίνεται στο τουριστικό λιμάνι. να ψάχνουμε στέγαστρα στις στάσεις των λεωφορείων. Και ακόμη περισσότερο αστείο θα φανεί, αν αναφέρουμε πως αλλού που δεν είναι «Ναυαρχίδες», δεν έχουν εκατομμύρια επισκέπτες, έχουν τοποθετήσει στις στάσεις συγκοινωνίας μικρά συστήματα, μπεκ ψεκασμού και με το πάτημα ενός κουμπιού δίνουν τη δυνατότητα οι πολίτες να πάρουν μια ανάσα δροσιάς. Κόστος 200 ευρώ. Στα Τρίκαλα αυτά. Εδώ ψάχνουμε κάτι χρόνια στέγαστρο στο τουριστικό λιμάνι και ποιοτικό τουρισμό. Μόνο που οι τουρίστες δεν είναι ανεβασμένοι στα δέντρα και θεωρούν καλό, ποιοτικό, τον προορισμό που είναι οργανωμένος προορισμός, δηλαδή αυτός που διαθέτει σύγχρονες υποδομές, υψηλά επίπεδα καθημερινού πολιτισμού, εξαιρετική οργάνωση, καλές υπηρεσίες. Αν είναι και όμορφος, δηλαδή διαθέτει φυσικές ομορφιές και ιστορία, ακόμη καλύτερα. Οι ομορφιές και η ιστορία είναι αυτές που προσελκύουν τους τουρίστες, η κακή οργάνωση και υποδομές αυτά που τους διώχνουν. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά γύρω μας, στα σκουπίδια, στην κίνηση, στο λιμάνι, στο αεροδρόμιο, στους δρόμους, στους κράχτες, στα παιδάκια με τα ακορντεόν, στην έλλειψη αισθητικής και ας μην παραπονούμαστε για την ποιότητα των τουριστών που προσελκύει το νησί. Ότι αξίζουμε το έχουμε. Ας ευχηθούμε πως όταν και όποτε αλλάξουμε μυαλά, η κατάσταση δεν θα είναι μη αναστρέψιμη.
