Από το 1905 και ύστερα, ένα μικρό νησί της Κρήτης απέναντι στο χωριό Πλάκα φιλοξενεί τους παρίες του νησιού. Το λεπροκομείο της Σπιναλόγκας γίνεται τότε η φυλακή όσων αποτελούν μίασμα για τους υγιείς.
Νωρίτερα, μία ακόμα δερματική ασθένεια, η σύφιλη, λέγεται ότι έφτασε στην Ευρώπη με φορείς το πλήρωμα του Χριστόφορου Κολόμβου, κατά την επιστροφή τους από την Αμερική. Μία άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι η σύφιλη προϋπήρχε, παραμένοντας ωστόσο άγνωστη στην Ευρώπη. Τελικά, η πρώτη καταγραφή κρούσματος σύφιλης, γίνεται το 1494 στη Νάπολη.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, 5 χρόνια μετά το άνοιγμα της Σπιναλόγκας, ιδρύεται ένα δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα για τη θεραπεία των αφροδίσιων και δερματικών νοσημάτων, το «Ανδρέας Συγγρός», δωρεά της γυναίκας του, Ιφιγένειας, στο ελληνικό κράτος.
