Με βούλευμα που εξέδωσε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρόδου δεν θα γίνει κατηγορία εις βάρος ενός κατοίκου της Ρόδου για τις πράξεις της ψευδούς καταμήνυσης και ψευδορκίας μάρτυρος, ήδη ψευδούς κατάθεσης, που φέρεται να τέλεσε στη Ρόδο στις 2.5.2013.
Με το ίδιο βούλευμα παύει η ποινική δίωξη εις βάρος του για την πράξη της δυσφήμισης, που φέρεται να τέλεσε στις 2.5.2013 υπό τον όρο ότι δεν έχει υποπέσει (μέσα σε δύο έτη από τη δημοσίευση του νόμου 4198/ 2013) σε νέα από δόλο αξιόποινη πράξη κακουργήματος ή πλημμελήματος και καταδικαστεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι μηνών, περίπτωση κατά την οποία θα συνεχισθεί η κατ’ αυτού παυθείσα ποινική δίωξη και δεν θα υπολογισθεί στο χρόνο παραγραφής του αξιόποινου της ως άνω πράξης, ο διανυθείς χρόνος από την παύση της δίωξης μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη για την νέα πράξη.
Πρόκειται για μια απίστευτη εξέλιξη υπόθεσης που είχε απασχολήσει την κοινή γνώμη.
Ο Ροδίτης αγόρασε συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του έτους 2006 από εταιρεία της Ρόδου ένα επιβατικό αυτοκίνητο τύπου SUV, μάρκας ΒMW Χ5 ελαφρώς μεταχειρισμένο, αντί του συνολικού ποσού των 58.000 ευρώ.
Περί τα μέσα του μηνός Οκτωβρίου 2011, λόγω οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε, αποφάσισε να το πωλήσει και δημοσίευσε σχετική αγγελία στην ιστοσελίδα “car.gr”. Μετά από λίγες ημέρες, έλαβε τηλεφώνημα από κάποιον, ο οποίος του παρουσιάστηκε ως υποψήφιος αγοραστής.
Συμφώνησαν στο ποσό των 24.000 ευρώ, το οποίο, όπως του είπε, θα μπορούσε να του το καταβάλει σε δύο ισόποσες δόσεις των 12.000 ευρώ η κάθε μία και πιο συγκεκριμένα στις 30-12-2011 η πρώτη και στις 30-01-2012 η δεύτερη, με παρακράτηση της κυριότητας του οχήματος, έως την ολοσχερή εξόφλησή του.
Τον ενημέρωσε επίσης, ότι εκδότης των επιταγών αυτών θα ήταν εταιρεία περιορισμένης ευθύνης στον Κορυδαλλό, η οποία ανήκε στον αδερφό του, δεύτερο των κατηγορουμένων. Δέχθηκε, να τους μεταβιβάσει το όχημα και ο δεύτερος έστειλε στη Ρόδο έναν υπάλληλό του για να το παραλάβει.
Ο πρώτος του ζήτησε να συντάξει εξουσιοδότηση στον αδερφό του προκειμένου να γίνει η μεταβίβαση του αυτοκινήτου, απευθείας στο όνομά του, αφού η εταιρεία του θα εξοφλούσε το τίμημα, μέσω επιταγών.
Ο υπάλληλος τού παρέδωσε υπεύθυνη δήλωση του δεύτερου, στην οποία δήλωνε ότι αγοράζει το αυτοκίνητο και ότι η μεταβίβαση θα γίνει σε μία εβδομάδα. Οι επιταγές ήταν ακάλυπτες, ενώ διαπίστωσε στην πορεία ότι η εταιρεία που δήθεν είχε μεγάλη επιχειρηματική δραστηριότητα και φερεγγυότητα, ήταν κλειστή.
Ο μηνυτής μετέβη στο Γραφείο Συγκοινωνιών προκειμένου να εξακριβώσει αν το αμάξι του μεταβιβάστηκε στον εγκαλούμενο με παρακράτηση κυριότητας και υπέβαλε σχετική αίτηση στο Υπουργείο Μεταφορών. Από το σχετικό έλεγχο, προέκυψε ότι ο δεύτερος προέβη στη μεταβίβαση του αυτοκινήτου στο όνομά του χωρίς παρακράτηση κυριότητας, δυνάμει μιας καθ’ όλα πλαστής εξουσιοδότησης που έφερε την υπογραφή του και τον εμφάνιζε ότι εξουσιοδοτεί κάποιον για να κάνει την μεταβίβαση του αυτοκινήτου και εν συνεχεία να προχωρήσει στην «άρση της κυριότητας». Επιπλέον, βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής του στο Β’ Αστυνομικό Τμήμα Νέας Ιωνίας από κάποια ανθυπαστυνόμο.
Μετά από σχετικό έλεγχο διαπιστώθηκε ότι οι εν λόγω σφραγίδες του Β’ Αστυνομικού Τμήματος Νέας Ιωνίας ήταν πλαστές και ότι η αστυνομικός αυτή είχε συνταξιοδοτηθεί πριν από μερικά έτη.
Επίσης διαπίστωσε ότι ο δεύτερος, προφανώς με πλαστή εξουσιοδότηση, είχε προχωρήσει στις 11-11-2011 στη μεταβίβαση του αυτοκινήτου στο όνομά του, από τον άγνωστο. Εν συνεχεία το όχημα αυτό μεταβιβάσθηκε εκ νέου από τον πρώτο στον τρίτο, κάτοικο Δήμου Καλαμάτας.
Το όχημα βρέθηκε τελικά στην ιδιοκτησία του ατόμου που καταμήνυσε τον Ροδίτη θύμα της απάτης, ο οποίος ως αντίτιμο παρέδωσε στον τρίτο κατηγορούμενο το όχημα που κατείχε (ανταλλαγή) καταβάλλοντας επιπλέον το χρηματικό ποσό των 5.000 ευρώ ως διαφορά αξίας, μεταβίβαση που ολοκληρώθηκε ακολουθώντας τη νόμιμη διαδικασία εκδοθείσης της από 21.3.2013 άδειας κυκλοφορίας.
Το άτομο αυτό σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε για την πράξη της αποδοχής προϊόντος εγκλήματος λόγω αμφιβολιών.
Το δικαστικό συμβούλιο έκρινε οτι ο Ροδίτης, θύμα της απάτης, πίστευε στην αλήθεια των όσων κατέθεσε στην έγκλησή του και ελλείπει και το αναγκαίο στοιχείο της γνώσης του ψεύδους του γεγονότος που απαιτείται για την πλήρωση της νομοτυπικής μορφής και του αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης, καθιστώντας έτσι αναγκαίο τον ορθό νομικό χαρακτηρισμό της πράξης αυτής σε απλή δυσφήμηση. Ενώ κατά τα λοιπά κρίθηκε ότι δεν είχε δόλο.
Ως συνήγορος υπεράσπισης του παρέστη ο δικηγόρος κ. Στέλιος Κιουρτζής.
Δεν θα γίνει κατηγορία εις βάρος Ροδίτη θύματος απάτης με αγορά μεταχειρισμένου αυτοκινήτου
