Παράκαμψη…

Στην τελευταία δημοσκόπηση με συμμετέχοντες, την ηλικιακή ομάδα 17 – 34 ετών, ένα ποσοστό 66% δηλώνουν πως θα πάνε να ψηφίσουν, ενώ το 27% λέει πως θα κάνει αποχή. Αν αυτό το ποσοστό επιβεβαιωθεί προφανώς και είναι μεγάλο, αν αναλογιστούμε πως στις εθνικές εκλογές του 2019 το ποσοστό συμμετοχής συνολικά ήταν κάτω από 60%. Οι νέοι είναι δεδομένο πως μπορεί να κάνουν τη διαφορά στο εκλογικό αποτέλεσμα, καθώς όλες οι μετρήσεις στις δημοσκοπήσεις, αλλά και τα στοιχεία από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις δείχνουν πως η Νέα Δημοκρατία δεν έχει μεγάλο… ρεύμα στη νεολαία. Ίσως γι’ αυτό είναι αρκετοί αυτοί που πιστεύουν πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα πρέπει να βιαστεί να πάει σε εκλογές και θα πρέπει να υπολογίσει τουλάχιστον η δεύτερη αναμέτρηση, στην οποία «ποντάρει» ο ίδιος πως η ΝΔ μπορεί να πιάσει ποσοστό αυτοδυναμίας, να πέσει καλοκαιράκι. Από τον Ιούνιο και μετά είναι βέβαιο πως οι νέοι θα έχουν λιγότερο το μυαλό τους στις εκλογές. Θα έχουν εξετάσεις, θα φύγουν για σεζόν στα νησιά, θα αράζουν στις πλατείες, θα γεμίζουν τις παραλίες. Θα είναι γενικώς σε… άλλη φάση. Πάντως δεν το λες και… εμπνευσμένο σκεπτικό και απαντήσεις στα προβλήματα και τα αδιέξοδα των νέων ανθρώπων. Κανονικά η προεκλογική περίοδος έπρεπε να είναι η περίοδος της μεγάλης συζήτησης Εκεί που ξεδιπλώνονται τα διαφορετικά προγράμματα και «αφηγήματα» για τη χώρα πόσο μάλλον για τους νέους ανθρώπους, το μέλλον της κι όχι επεξεργασία  σεναρίων πως να τους παρακάμψουμε. Οι νέοι δεν αποτελούν target group / κοινό-στόχο της ρητορικής των πολιτικών. Δυσκολεύονται να μιλήσουν στους νέους με απλό, φυσικό τρόπο για απλά πράγματα. Θυμίζουν τον μπάρμπα στο γλέντι που πάει στο τραπέζι νέων λέγοντας «Θα κάτσω με τη νεολαία». Εκείνον που τους λέει «κουφάθηκα δικέ μου» νομίζοντας ότι έτσι χρησιμοποιεί τους δικούς τους κώδικες. Αυτά τα παιδιά απουσιάζουν από τον κυρίαρχο λόγο. Δεν αναγνωρίζουν εκεί τον εαυτό τους. Δεν τον ακούνε καν αυτόν τον λόγο. Αλλά, φυσικά, συνεχίζουν να ζουν. Σιγά μην κλάψουν, σιγά μη φοβηθούν.