Μου το θύμισε ο τίτλος της συνέντευξης του κ. Κλούβα, «Η Ρόδος που κάποτε μεσουρανούσε σήμερα είναι ο “κανένας”»! , οι αναφορές του νεοεκλεγέντος Δημάρχου κ. Καμπουράκη, σε εποχές γούστου, αισθητικής και υψηλού επιπέδου τουρισμό, στις διηγήσεις όλων όσων γνώρισαν εκείνη την Ρόδο. Τότε, που έλεγες πως πηγαίνεις διακοπές στη Ρόδο και σε κοιτούσαν λες και τους έλεγες πως πηγαίνεις στο Μονακό (τουλάχιστον) «Mια μαγική εικόνα που αναδίδει καλοπέραση και γούστο. Είναι η χρυσή εποχή της Ρόδου. Οι Ιταλοί που την είχαν υπό την κατοχή τους την προόριζαν το νησί ως έναν τουριστικό προορισμό για εύπορους ταξιδιώτες, με αποτέλεσμα να πραγματοποιηθεί η οικοδόμηση εμβληματικών κτιρίων, καθώς και του διάσημου Ξενοδοχείου των Ρόδων. Υπήρξε αφορολόγητο σε πολλά προϊόντα, ιδρύθηκε τουριστική σχολή και δόθηκαν δάνεια για νέα ξενοδοχεία. Οι πτήσεις τσάρτερ έφεραν εκατοντάδες τουρίστες από τη Σκανδιναβία και το δολάριο έγινε το δεύτερο νόμισμα, λόγω του αμερικανικού στόλου που στάθμευε συχνά με χιλιάδες ναύτες στο νησί. Σε όλα αυτά συνέτεινε η μεγάλη ομορφιά του φυσικού τοπίου, το καλοκαίρι που διαρκούσε πολύ, και φυσικά ο χαρακτήρας των κατοίκων που δέχτηκαν τα τουριστικά κύματα με ανοιχτό πνεύμα και φιλόξενη καρδιά. ( Από την σελίδα lifo. Gr)
Η κοσμοπολίτικη Ρόδος των sixties. Ιβίσκοι, γούστο και υψηλού επιπέδου τουρισμός
