• Το Δικαστήριο εξέτασε με ευαισθησία αλλά και νηφαλιότητα μια υπόθεση ενδοοικογενειακής τραγωδίας, στην οποία οι ανήλικοι κατηγορούμενοι τιμωρήθηκαν με επίπληξη, ύστερα από μια δίκη που αποκάλυψε τις σκιές πίσω από την ανθρώπινη αδυναμία και τη σιωπή
Υπόθεση που απασχόλησε το Μονομελές Δικαστήριο Ανηλίκων Ρόδου, αποτελεί μία από τις πιο ευαίσθητες και ηθικά πολύπλοκες υποθέσεις που έχουν απασχολήσει τη Δικαιοσύνη τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για μια ιστορία μέσα στην οποία η σιωπή, η κοινωνική απομόνωση και η οικογενειακή αδυναμία συνδυάστηκαν με τον πιο τραγικό τρόπο.
Το Δικαστήριο, αντιμετωπίζοντας το ζήτημα με απόλυτη προσοχή και επιστημονική τεκμηρίωση, επέβαλε στους ανήλικους κατηγορουμένους την επιεική ποινή της επίπληξης, αναγνωρίζοντας πως οι πράξεις τους προήλθαν από άγνοια, συναισθηματική ανωριμότητα και βαθιά έλλειψη καθοδήγησης.
Η απόφαση δεν αποτελεί απλώς το τέλος μιας δικαστικής υπόθεσης, αποτελεί κοινωνικό ντοκουμέντο για τη λειτουργία της οικογένειας, τη σημασία της ψυχολογικής στήριξης και την αποτυχία της κοινωνικής εποπτείας.
Στην καρδιά της, μια 15χρονη Ελληνίδα μητέρα και ο 16χρονος αδελφός της, που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη αλλά και με τη δική τους ανωριμότητα.
Το δικαστήριο, έχοντας πλήρη επίγνωση της ανθρώπινης διάστασης του δράματος, αποφάσισε να επιβάλει την επιεική ποινή της επίπληξης, αναγνωρίζοντας ότι τα παιδιά δεν ενήργησαν με ωριμότητα ή συνείδηση ποινικής ευθύνης.
Τα πραγματικά περιστατικά
Η υπόθεση ξεκίνησε στα τέλη του 2021, όταν οι γονείς μιας πολύτεκνης ελληνικής οικογένειας παρατήρησαν τυχαία ότι η 15χρονη κόρη τους είχε φουσκωμένη κοιλιά. Η μητέρα, 40 ετών, φέρεται να την είδε βγαίνοντας από το μπάνιο και αρχικά πίστεψε ότι είχε απλώς παχύνει. Όταν όμως η νεαρή αρνήθηκε να εξηγήσει και φάνηκε τρομαγμένη, η μητέρα της αγόρασε ένα τεστ εγκυμοσύνης που αποδείχθηκε θετικό.
Ο πατέρας, 48 ετών, την επόμενη ημέρα τη μετέφερε στο νοσοκομείο της περιοχής, όπου οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι η εγκυμοσύνη βρισκόταν ήδη στον έβδομο μήνα. Οι ίδιοι εισηγήθηκαν την παραπομπή της στη Ρόδο για περαιτέρω εξετάσεις. Από εκεί, κατόπιν εισαγγελικής εντολής, η ανήλικη μεταφέρθηκε στην Αθήνα, στο ίδρυμα «Μητέρα», όπου γέννησε με ασφάλεια ένα κοριτσάκι στις 12 Νοεμβρίου 2021.
Αυτό που ακολούθησε υπήρξε συγκλονιστικό. Οι αρχές ξεκίνησαν έρευνα για να διαπιστωθεί ποιος ήταν ο πατέρας του παιδιού. Στις πρώτες καταθέσεις των γονέων και των συγγενών υπήρχε σύγχυση, φόβος και πολλές αντιφάσεις.
Οι καταθέσεις που αποκάλυψαν το οικογενειακό δράμα
Ο μεγαλύτερος αδελφός της οικογένειας, στρατιώτης τότε, ανέφερε ότι πληροφορήθηκε την εγκυμοσύνη της αδελφής του εκ των υστέρων, μετά την απόλυσή του από τη θητεία. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του, ο πατέρας του τού αποκάλυψε πως ο αδελφός του ήταν ο πατέρας. Ο ίδιος προσπάθησε να τον αντιμετωπίσει, όμως ο ανήλικος δεν μίλησε ποτέ ανοιχτά.
Η θεία της ανήλικης, περιέγραψε πως το παιδί αρχικά απέδωσε την εγκυμοσύνη σε έναν νεαρό αλλοδαπό που εργαζόταν στο νησί, όμως αργότερα παραδέχτηκε, μέσα από δάκρυα, ότι ο πατέρας του παιδιού ήταν ο αδελφός της. Σύμφωνα με τη μαρτυρία αυτή, η πράξη έλαβε χώρα ύστερα από ένα πάρτι, όπου τα παιδιά είχαν καταναλώσει αλκοόλ.
Ο πατέρας είχε πει πως έμαθε την αλήθεια όταν ο ανήλικος γιος του ομολόγησε ότι μετά από ένα πάρτι, υπό την επήρεια μέθης, έμεινε μόνος στην παραλία με την αδελφή του και ήρθαν σε επαφή. Ο πατέρας περιέγραψε με ειλικρίνεια την απόγνωση που ένιωσε.
Η μητέρα, στη δική της κατάθεση, απέφυγε να αποδώσει ευθύνη. Πρόσθεσε ότι ποτέ δεν παρατήρησε ύποπτη συμπεριφορά μεταξύ των παιδιών και πως η οικογένεια δεν είχε την παιδεία να κατανοήσει σημάδια ψυχολογικής πίεσης ή κατάθλιψης.
Ο ισχυρισμός του ανήλικου κατηγορουμένου
Ο 16χρονος, εξεταζόμενος χωρίς όρκο, υποστήριξε πως το περιστατικό συνέβη μετά από ένα πάρτι γενεθλίων, στο οποίο κατανάλωσε μεγάλη ποσότητα αλκοόλ. Σύμφωνα με την περιγραφή του, καθόταν στην παραλία μαζί με την αδελφή του. Δήλωσε ότι δεν είχε πρόθεση να προχωρήσει σε πράξη και πως θυμάται ελάχιστα από τη νύχτα εκείνη.
Αργότερα, όταν η εγκυμοσύνη έγινε αντιληπτή, ο ανήλικος ισχυρίστηκε ότι φοβόταν να μιλήσει και πως η αδελφή του τού ζήτησε να κρατήσουν μυστικό ό,τι είχε συμβεί. Στις επόμενες εβδομάδες, όπως είπε, προσπαθούσε να την πείσει να ενημερώσει τους γονείς, αλλά εκείνη αρνιόταν από φόβο και ντροπή.
Ο ισχυρισμός αυτός αποτέλεσε κεντρικό σημείο του συνηγόρου υπεράσπισης κ Αχιλλέα Δασκαλάκη που επεσήμανε ότι ο ανήλικος δεν είχε επίγνωση του χαρακτήρα της πράξης, ενώ η ψυχολογική του κατάσταση και η ανωριμότητά του καθιστούσαν αδύνατο να αντιληφθεί τη βαρύτητα του περιστατικού.
Οι ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί που εξέτασαν την οικογένεια περιέγραψαν ένα περιβάλλον απομόνωσης, αδυναμίας επικοινωνίας και περιορισμένης παιδείας. Η ανήλικη, σύμφωνα με την έκθεση, παρουσίαζε έντονα στοιχεία καταστολής συναισθημάτων, υποτακτικότητας και ανάγκης για αποδοχή, ενώ ο ανήλικος αδελφός της παρουσίαζε έντονα επεισόδια παρορμητικής συμπεριφοράς και ασταθούς συναισθηματικής ρύθμισης.
Η υπόθεση αυτή έθεσε με τον πιο ωμό τρόπο το ερώτημα της ευθύνης: πού τελειώνει η παιδική άγνοια και πού αρχίζει η κοινωνική ενοχή; Οι ανήλικοι κρίθηκαν ένοχοι, όμως το δικαστήριο στάθηκε απέναντί τους όχι ως τιμωρός αλλά ως παιδαγωγός.
Η επίπληξη, συνοδευόμενη από κοινωνική παρακολούθηση και ψυχολογική υποστήριξη, αποσκοπεί στην αποκατάσταση.
Το Μονομελές Δικαστήριο Ανηλίκων Ρόδου, με την απόφασή του, δεν τιμώρησε παιδιά, υπενθύμισε στους ενήλικες το βάρος της ευθύνης τους. Μέσα από μια τραγική υπόθεση, ανέδειξε το έλλειμμα πρόληψης, ψυχολογικής στήριξης και εκπαίδευσης. Η επίπληξη δεν είναι επιείκεια, είναι μια κραυγή για αυτοκριτική.
