• Η απόφαση αποκαλύπτει τεχνητή σύμβαση μεταξύ συγγενικών προσώπων και αναδεικνύει τη σημασία της διαφάνειας στις οικογενειακές δικαιοπραξίες
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου εξέδωσε μια απόφαση που ξεχωρίζει για την ακρίβεια της νομικής της συλλογιστικής και τη βαρύτητα των διαπιστώσεών της. Με την απόφαση αυτή αναγνωρίστηκε η ακυρότητα σύμβασης μίσθωσης ακινήτου, η οποία είχε καταρτιστεί με προφανή σκοπό την αποστέρηση του πραγματικού κυρίου από τη χρήση και εκμετάλλευσή του.
Το δικαστήριο ανέλυσε διεξοδικά τα πραγματικά περιστατικά και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η επίμαχη μίσθωση ήταν εικονική, επιβάλλοντας την απόδοση του ακινήτου στον κύριο του.
Το υπόβαθρο της υπόθεσης
Η υπόθεση αφορούσε ακίνητο στ’ Αφάντου, το οποίο αποτελούσε αντικείμενο δωρεάς με παρακράτηση επικαρπίας. Ο επικαρπωτής, λίγο πριν τον θάνατό του, είχε συνάψει σύμβαση μίσθωσης με τη σύζυγό του για χρονικό διάστημα είκοσι ετών, με συμφωνηθέν μηνιαίο μίσθωμα ύψους μόλις 200 ευρώ, ποσό που βρισκόταν εκτός πραγματικών εμπορικών τιμών.
Την ίδια ημέρα, η μισθώτρια προχώρησε σε υπομίσθωση του ίδιου ακινήτου σε τρίτη εταιρεία έναντι μισθώματος 830 ευρώ, γεγονός που αποκάλυπτε ότι η αρχική σύμβαση δεν ανταποκρινόταν σε πραγματική συναλλακτική πρόθεση.
Η διαφορά αυτή στο ύψος του μισθώματος αποτέλεσε βασικό στοιχείο για τη θεμελίωση της εικονικότητας της μίσθωσης.
Οι νομικοί εκπρόσωποι και η διαδικασία στο ακροατήριο
Στην εκδίκαση της υπόθεσης ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου παρευρέθηκαν ως πληρεξούσιοι δικηγόροι του ενάγοντος οι κ.κ. Αικατερίνη Γιαννιού και Γεώργιος Μαυρομμάτης και για την εναγόμενη ο κ. Εμμανουήλ Κουτσούκος. Οι συνήγοροι υπέβαλαν εμπεριστατωμένες προτάσεις, προσκομίζοντας σειρά εγγράφων, ενόρκων βεβαιώσεων και συμβολαιογραφικών πράξεων που αποτύπωναν την πορεία του ακινήτου και τις σχετικές συμβάσεις.
Το σκεπτικό της απόφασης
Η Δικαστής στηρίχθηκε στις διατάξεις των άρθρων 138, 139 και 180 του Αστικού Κώδικα για την έννοια της εικονικής δήλωσης βουλήσεως. Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, η συγκεκριμένη μίσθωση συνήφθη φαινομενικά, χωρίς πρόθεση των μερών να παραγάγει πραγματικά έννομα αποτελέσματα.
Τα δεδομένα που συνηγορούσαν στην εικονικότητα ήταν η υπερβολικά μεγάλη διάρκεια της μίσθωσης, το εξαιρετικά χαμηλό μίσθωμα, η απουσία εγγύησης και ρήτρας αναπροσαρμογής, καθώς και το γεγονός ότι η μισθώτρια υπεκμίσθωσε αμέσως το ακίνητο σε τρίτο σε πολλαπλάσιο τίμημα. Όλα αυτά αποτέλεσαν αποδείξεις ότι η δικαιοπραξία είχε στόχο την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του κυρίου του ακινήτου.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου αναγνώρισε ρητά την ακυρότητα της σύμβασης μίσθωσης της 24ης Δεκεμβρίου 2021 και διέταξε την απόδοση του επίδικου καταστήματος στον κύριο του ακινήτου.
Παράλληλα, η απόφαση κηρύχθηκε προσωρινά εκτελεστή ως προς τη διάταξη της απόδοσης και επιβλήθηκαν δικαστικά έξοδα ύψους 800 ευρώ εις βάρος της αντιδίκου.
Η συγκεκριμένη κρίση έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς αναδεικνύει τη στάση της δικαιοσύνης απέναντι σε εικονικές δικαιοπραξίες που γίνονται στο πλαίσιο οικογενειακών σχέσεων με σκοπό την παράκαμψη νόμιμων δικαιωμάτων κυριότητας.
