• Η απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου, η τραγωδία που στοίχισε τη ζωή στη 32χρονη Σταματία Δημητρά και η κρίσιμη συνεδρίαση
Eνα τροχαίο δυστύχημα που συνέβη το πρωινό της 4ης Σεπτεμβρίου 2014, αφήνοντας πίσω του έναν τραγικό θάνατο και μία διαλυμένη οικογένεια, εξακολουθεί, έντεκα χρόνια μετά να ταλανίζει το νησί, τη Δικαιοσύνη και τη Δημοτική Αρχή.
Την Τρίτη 6 Μαΐου 2025, η Δημοτική Επιτροπή Ρόδου καλείται να αποφασίσει αν θα ασκήσει έφεση κατά της υπ’ αριθμόν Α153/2025 απόφασης του 1ου Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου, το οποίο έκρινε τον Δήμο συνυπαίτιο για το δυστύχημα σε ποσοστό 60% και επιδίκασε αποζημιώσεις άνω των 130.000 ευρώ στους συγγενείς του θύματος.
Η τραγική μέρα του δυστυχήματος
Ήταν 9:25 το πρωί, όταν η 32χρονη Σταματία Δημητρά οδηγούσε το αυτοκίνητό της, ένα SMART με αριθμό ΙΜΙ-8811, στην οδό Κωνσταντινουπόλεως, στην περιοχή Ροδίνι της Ρόδου, κατευθυνόμενη προς το κέντρο της πόλης. Κάτω από αδιευκρίνιστες ακόμα συνθήκες, το όχημα εξετράπη της πορείας του, προσέκρουσε σε μεταλλικό σωλήνα σήμανσης εντός του οδοστρώματος, στη συνέχεια χτύπησε στο κράσπεδο και κατέληξε στο κενό, πέφτοντας σε χαντάκι βάθους 3,1 μέτρων.
Το αυτοκίνητο ανατράπηκε, καταπλακώνοντάς την. Ο θάνατός της ήταν ακαριαίος. Η αιτία: κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Στο σημείο του δυστυχήματος δεν υπήρχε ούτε στηθαίο ασφαλείας, ούτε καν ουσιαστική πρόβλεψη για αναχαίτιση οχημάτων — παρά μόνο ένα χαμηλό, τσιμεντένιο διάζωμα ύψους 15-20 εκατοστών.
Ένα σημείο-παγίδα που, σύμφωνα με τους συγγενείς, δεν θα έπρεπε να υφίσταται σε αστικό δρόμο του 21ου αιώνα.
Δικαστικές εξελίξεις – Ένας Δήμος στο εδώλιο
Η οικογένεια της Σταματίας Δημητρά, η μητέρα της Καλλιόπη και οι δύο αδελφές της Άννα και Εμμανουέλα, προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη, ζητώντας αποζημίωση 299.950 ευρώ η κάθε μία. Η υπόθεση συζητήθηκε εκτενώς ενώπιον του 1ου Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου. Στις 7 Απριλίου 2025 εκδόθηκε η απόφαση, η οποία έκρινε ότι ο Δήμος φέρει το 60% της ευθύνης για τον θάνατο της 32χρονης λόγω «παραλείψεων που συνδέονται με τη μη ύπαρξη στηθαίου ασφαλείας ή άλλων κατάλληλων μέτρων αναχαίτισης».
Η απόφαση βασίστηκε σε πραγματογνωμοσύνη και καταλόγισε στον Δήμο υποχρέωση καταβολής 50.000 ευρώ στην Καλλιόπη Δημητρά και από 40.000 ευρώ σε καθεμία από τις δύο κόρες της. Ο Δήμος επιβαρύνθηκε και με τη μισή αμοιβή του πραγματογνώμονα.
Ο νομικός σύμβουλος του Δήμου κ. Εμμανουήλ Στάγκας, εισηγήθηκε ήδη την άσκηση έφεσης, κάνοντας λόγο για ανάγκη «αποφυγής τελεσιδικίας» και «αμφισβήτηση του ποσοστού συνυπαιτιότητας» που καταλογίστηκε στον Δήμο, ενώ υπογράμμισε ότι η ένσταση δεδικασμένου απορρίφθηκε, παρά την ύπαρξη τελεσίδικης ποινικής αθώωσης.
Η ποινική διάσταση: Κατηγορούμενος και τελικά αθώος
Ο κ. Θεοδόσιος Κολιάδης, τότε προϊστάμενος των Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου, βρέθηκε στο στόχαστρο της ποινικής Δικαιοσύνης. Πρωτοδίκως καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή για ανθρωποκτονία από αμέλεια από υπόχρεο. Ακολούθησε έφεση, μείωση της ποινής, και τελικά —μετά από αναίρεση που έκανε δεκτή ο Άρειος Πάγος— αθώωση.
Το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου το 2022 έκρινε πως ο κ. Κολιάδης δεν έφερε ευθύνη, καθώς η μελέτη του έργου είχε εκπονηθεί σε χρόνο προγενέστερο της θητείας του και μάλιστα σε εποχή που δεν υπήρχε νομική υποχρέωση για στηθαία σε δρόμους με όριο ταχύτητας 30 χλμ./ώρα.
Η υπεράσπιση υποστήριξε ότι το θύμα παραβίασε το όριο ταχύτητας και πως δεν υπήρχε αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ των παραλείψεων του Δήμου και του δυστυχήματος.
Πέρα από τα δικαστήρια: Το ζήτημα της ευθύνης
Το πραγματικό ερώτημα όμως ξεπερνά τις αίθουσες των δικαστηρίων: ποιος έχει την ευθύνη για την ασφάλεια στους δρόμους της Ρόδου;
Η υπόθεση Δημητρά άνοιξε το κουτί της Πανδώρας για την κατάσταση σε πολλούς δρόμους του νησιού. Μηδενική σήμανση, έλλειψη προδιαγραφών, μη ύπαρξη αναχαίτισης οχημάτων, παραλείψεις στην καταγραφή επικίνδυνων σημείων — όλα αυτά ήρθαν στην επιφάνεια, και έθεσαν ευθέως την Τοπική Αυτοδιοίκηση απέναντι στις ευθύνες της.
Η απόφαση της Δημοτικής Επιτροπής για το αν θα ασκήσει έφεση ή όχι, δεν είναι μόνο νομική. Είναι συμβολική. Θα δείξει αν ο Δήμος Ρόδου στέκεται απέναντι στο παρελθόν με διάθεση ανάληψης ευθύνης, ή αν θα αναλωθεί σε νομικισμούς για να αποφύγει μια απόφαση που έχει ήδη συγκινήσει βαθιά την κοινωνία του νησιού.
