Ποιος θα τους θυμηθεί;

Θα περιμένουμε σήμερα να δούμε, ποιος θα ασχοληθεί με την Παγκόσμια Ημέρα κατά των ναρκωτικών.. Ποιος πολιτικός αρχηγός, ποιος υποψήφιος βουλευτής, θα επικοινωνήσει το πρόγραμμ του κόμματός του, κυρίως για την ΠΡΟΛΗΨΗ, αλλά και για τους χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών που ακολουθούν ένα μοναχικό ταξίδι, βυθισμένοι στο σκοτάδι, βαδίζοντας σε δρόμους στρωμένους από τη λευκή σκόνη. Των ανθρώπων  που αντιμετωπίζουμε σαν παιδιά ενός κατώτερου θεού, τους παραγκωνίζουμε και σταματάμε να τους βλέπουμε, φορώντας τους έναν αόρατο μανδύα. Η λέξη «μέριμνα» είναι σχεδόν άγνωστη για εκείνους. «Το κράτος έχει ελλείψεις στον τρόπο που αντιμετωπίζει τους εξαρτημένους. Όσο η κοινωνία μας είναι πίσω σε αυτό το ζήτημα τόσο η πολιτεία θα είναι φειδωλή. Θα έπρεπε να είχε μεγαλύτερη παρουσία ειδικά σε προγράμματα στεγνά. Όταν δεν βάζεις τον χρήστη ισότιμα δίπλα με τους άλλους ανθρώπους απευθείας τον υποβαθμίζεις. Ποιος λέει ότι ένας χρήστης είναι άνθρωπος. Το βλέπει κανείς; Ένας χρήστης παύει να είναι άνθρωπος για όλους. Οι χρήστες βιώνουν ρατσισμό, το ζήτημα των εξαρτημένων αντιμετωπίζεται σαν ταμπού. Η πολιτεία κλείνει τα μάτια και η βοήθειά της είναι λίγη», λέει η Δήμητρα και η Μαρίνα, που ανεβαινουν τον δύσκολο και μακρύ δρόμο της απεξάρτησης. Μία διαδρομή με πολλές στροφές, αδιέξοδα, ανηφόρες, κατηφόρες μέχρι να φτάσει κάποιος στην τελική ευθεία, στην ευθεία της σταθεροποίησης και αργότερα σε εκείνη την ανοδική καμπύλη, της επανένταξης, της αναγέννησης. Για να δούμε λοιπόν, ποιος πολιτικός θα ξεδιπλώσει το πρόγραμμά του για το πως θα είναι δίπλα σ’ αυτές τις μοναχικές πορείες της απεξάρτησης (Δομές το λένε. Πιο πολλές και στήριξη των ήδη υπαρχόντων). Πως θα βοηθήσουν την επανένταξη των ανθρώπων αυτών ανάμεσά μας ( δουλειές το λένε πρωτίστως).  Κι όλοι μας ας σκεφτούμε αυτό που λέει η Δήμητρα και η Μαρίνα: «Όσο η κοινωνία μας είναι πίσω σε αυτό το ζήτημα τόσο η πολιτεία θα είναι φειδωλή» Πως όλοι μας θα πάψουμε να βλέπουμε ως μιάσματα τους ανθρώπους αυτούς και πως δεν θα τους συνοδεύει το στίγμα αυτό, ακόμη κι όταν νικητές φτάσουν στην κορυφή της ανηφόρας τους (κοινωνική επανένταξη το λένε)