Η Μακρόνησος είναι μια από τις μελανότερες σελίδες της νεότερης ιστορίας μας, ένας τόπος μαρτυρίου για όσους συμπολίτες μας έλαχε να είναι αριστεροί σε μια εποχή, όπου η έννοια της αριστεράς στην Ελλάδα ισοδυναμούσε με μίασμα . Σε ένα τέτοιο τόπο, ο επισκέπτης οφείλει να σεβαστεί την οδύνη όσων έζησαν και βασανίστηκαν εκεί, να αποφύγει τις συμπεριφορές, που θυμίζουν μαθητική εκδρομή, να σκύψει στις αιτίες, οι οποίες δίχασαν τη χώρα και να φροντίσει, ώστε αυτά τα φαινόμενα να μην επαναληφθούν. Όχι, δεν είναι λάθος η απόφαση κυβερνητικά στελέχη να επισκεφτούν την Μακρόνησο και να αποτίσουν φόρο τιμής σε όσους έζησαν και βασανίστηκαν εκεί. Θα ξεπεράσω το γεγονός πως επιλέχθηκε αυτό να γίνει λίγες ημέρες μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Ετσι για… αντίθεση. Απαράδεκτες και κατάπτυστες όμως ήταν συμπεριφορές όπως φωτογραφίες με συνθήματα για «την τελική νίκη» ή με σηκωμένες γροθιές συνοδεία χαχάνων. Είναι φοβερό να ποζάρεις στη Μακρόνησο και να ανεβάζεις έπειτα ο ίδιος τη φωτογραφία σου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ως άλλο ένα ενσταντανέ της πολιτικής καριέρας σου. Χρησιμοποιώντας τους συμβολισμούς που απορρέουν από έναν χώρο στοιχειωμένο από τόσο πόνο, από τόσες θυσίες, για να «επιβεβαιώσεις» το ανύπαρκτο Αριστερό γόητρό σου. Τέτοιες συμπεριφορές αποδεικνύουν έλλειψη σεβασμού και ενσυναίσθησης για τον τόπο αυτό και την ιστορική μνήμη. Επίσης να θυμίσω στους «συντρόφους» πως η Μακρόνησος είναι τόπος θυσίας αγωνιστών που δεν συνθηκολόγησαν. Δεν είναι «πλυντήριο» συνειδήσεων. Την Μακρόνησο την τιμάς με το ήθος σου και τις πράξεις σου αν θέλεις να την τιμήσεις και όχι με εκδρομές τέτοιου είδους.
