Μία αναδρομή τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην εμπορική δραστηριότητα των νησιών, δείχνει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, όσον αναφορά την τουριστική κατανάλωση. Με βάση στοιχείων της εταιρείας Global Tax Free σας παραθέτω τις εξής διαπιστώσεις:
Η ρώσικη αγορά που για πολλούς από εμάς υπήρξε επένδυση, τόσο σε προϊόντα όσο και σε εργαζόμενους, ξεκίνησε το 2010 από το 15% του συνολικού τζίρου της Ελλάδας και κατέληξε το 2014 στο 11,4%. Οι λόγοι της πτώσης είναι λίγο πολύ γνωστοί, ενώ για το 2015 προβλέπεται περεταίρω ομαλοποίηση του όγκου με ακόμα λιγότερους ρώσους επισκέπτες. Η αγορά αυτή φάνηκε πως είναι εύθραυστη και αρκετά κατευθυνόμενη όσον αφορά την εμπορική δραστηριότητα.
Οι επισκέπτες από Αμερική έφτασαν το 2010 στο 12,8% του συνολικού τζίρου καταναλωτών εκτός Ε.Ε. και κατέληξε το 2014 στο 4,1%. Βασικές αιτίες, το αποδυναμωμένο δολάριο έναντι του ευρώ και οι μειωμένες κρουαζιέρες. Οι αμερικάνοι προτιμούν τους πολλαπλούς προορισμούς στα ελληνικά νησιά, με πρώτο προορισμό τη Σαντορίνη.
Το πιο ενδιαφέρον σε αυτά τα στατιστικά στοιχεία και το πιο ενδιαφέρον από αυτά τα στοιχεία είναι η έκρηξη της κατανάλωσης από ασιάτες τα τελευταία τέσσερα χρόνια, που ξεκίνησαν με ποσοστό 12,8% του συνολικού τζίρου το 2010 και κατέληξαν στο 42,5% το 2014.
Βάση γεωγραφικών κριτηρίων, είναι σημαντικό να τονίσουμε πως το 2010 οι ασιάτες είχαν το 5,1% του συνολικού τζίρου στις μη ενδοκοινοτικές συναλλαγές, ενώ το 2014 το ποσοστό αυτό κύλησε στο 1,3%. Στατιστικά αναφέρεται ότι οι Κυκλάδες το 2010 βρέθηκαν στο 10,1%, καθώς το 2014 η Σαντορίνη άγγιξε το 4,9% και η Μύκονος ξεπέρασε το 5,1% του συνολικού τζίρου μη ενδοκοινοτικών συναλλαγών. Στην ίδια κατηγορία η πρωτεύουσα μας το 2010 εμφάνισε ποσοστό 58,10% και το 2014 έφτασε το 72,14% του συνολικού τζίρου της Ελλάδας. Στην άλλη μεριά του Αιγαίου, η Κρήτη είχε μερίδιο 6,4% το 2010 ενώ έκλεισε στο 2% το έτος 2014. Είναι φανερό, πως αν εξαιρέσουμε τις Κυκλάδες που είναι σταθερό το ποσοστό που διατηρούν και την Αθήνα που έχει αύξηση 12,5%, τα Δωδεκάνησα πλήχθηκαν με πτώση 75% και η Κρήτη 68%.
Από επίσημες πηγές η μετακίνηση ασιατών θα ακουμπήσει τα 100 εκατ. μέχρι το 2020.
Τακτική των ασιατών και ειδικότερα των κινέζων είναι να ξοδεύουν υπέρογκα ποσά στο shopping και να επιλέγουν χαμηλότερου κόστους ξενοδοχεία και οικονομικά γεύματα για να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα διαθέσιμα για αγορές (πηγή Travel Daily News: Ten years of china tourism what’s changed?). Οι ασιάτες από το 2009 έχουν ξεπεράσει σε κατανάλωση τους ρώσους επισκέπτες στο Παρίσι (Πηγή: The Economist). SLEEP CHEAP SHOP EXPENSIVE (κοιμάμαι φθηνά, ψωνίζω ακριβά) είναι το motto που τους ακολουθεί στην τουριστική βιομηχανία αφού διαθέτουν περισσότερο από το 1/3 του προϋπολογισμού τους σε αγορές (The Economist). Επίσης το ευρώ, λόγω κρίσης, είναι αρκετά φθηνότερο του γουάν (πηγή Bloomberg: Chinese Tourists Flock To Europe).
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι η έκδοση θεώρησης εισόδου (visa), που προφανώς ξεκίνα από την πρεσβεία μας στην Κίνα, γιατί άλλες ευρωπαϊκές χώρες που ανήκουν στη Συμφωνία Σένγκεν, όπως η Γαλλία, έχουν επιταχύνει τις διαδικασίες.
Επιπρόσθετα, η αεροπορική σύνδεση με Κίνα δεν είναι εύκολη αφού δεν έχουμε αρκετές πτήσεις. Μια λύση θα ήταν η προώθηση των ασιατών τουριστών στην Ελλάδα μέσω Κωνσταντινούπολης ή ακόμα ένα πιο μεγαλόπνοό όραμα, η απευθείας πτήση από τη Ρόδο στην Σαγκάη. Εξάλλου η Ρόδος είναι το κοντινότερο μέρος της Ευρώπης στην Ασία με απευθείας πτήσης σε όλη την Ευρώπη.
Μία από της πιο ενδεδειγμένες και οικονομικές λύσεις προσελκύσεις ασιατών τουριστών σίγουρα είναι η διαδικτυακή καμπάνια προώθησης. Δεδομένου ότι έχουν σχεδόν 600 εκατ. «διαδικτυακό πληθυσμό» και οι περισσότεροι από αυτούς είναι χρηστές των κοινωνικών δικτύων, η διαφήμιση μέσω διαδικτύου θα είναι κατά πολύ φθηνότερη σε σχέση με παραδοσιακές μεθόδους και στην περίπτωση αυτή πιο αποτελεσματική (πηγή Travel Daily News: Ten years of china tourism what’s changed?)
Στο χέρι μας είναι λοιπόν, το Νότιο αιγαίο και ειδικά τα Δωδεκάνησα που έχουν υποστεί αυτή τη μείωση, να στρέψουν το ενδιαφέρον τους στην Ασία. Η έκρηξη μετακίνησης των ασιατών και η δυνατότητα τους στην κατανάλωση είναι αδιανόητο να μας αφήνει αδιάφορους.
Η αστειότητα ότι οι κινέζοι δεν κάνουν μπάνιο πρέπει να σταματήσει εδώ.
