• Αθώοι ο τέως προϊστάμενος της Κτηματικής Υπηρεσίας Δωδεκανήσου και επιχειρηματίας μετά από απαλλακτική εισήγηση της Εισαγγελέως • Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν στοιχειοθετείται δόλος ή πρόθεση παράνομης ωφέλειας • Καταρρίφθηκαν οι βασικοί ισχυρισμοί του κατηγορητηρίου
Με απόφαση που εκδόθηκε ομοφώνως, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρόδου έκρινε αθώους τους δύο κατηγορούμενους που παραπέμφθηκαν για την υπόθεση παραχώρησης κοινόχρηστου χώρου αιγιαλού σε παραλιακό μέτωπο της Ρόδου.
Η υπόθεση σχετιζόταν με τη σύναψη σύμβασης απλής χρήσης από την Κτηματική Υπηρεσία Δωδεκανήσου Α’ το καλοκαίρι του 2020 προς κατάστημα εστίασης στην Ακτή Μιαούλη, χωρίς – σύμφωνα με το κατηγορητήριο – να έχει προηγηθεί η απαιτούμενη σύμφωνη γνώμη της αρμόδιας Εφορείας Αρχαιοτήτων, δεδομένου ότι η περιοχή φερόταν ως θεσμοθετημένος αρχαιολογικός χώρος.
Το κατηγορητήριο: Παράβαση καθήκοντος και ηθική αυτουργία
Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα, ο τότε προϊστάμενος της Κτηματικής Υπηρεσίας κατηγορούνταν ότι, ενώ γνώριζε πως για την παραχώρηση της επίμαχης έκτασης απαιτείται έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού μέσω της κατά τόπον Εφορείας Αρχαιοτήτων, προχώρησε στην υπογραφή σύμβασης απευθείας παραχώρησης χωρίς να την εξασφαλίσει.
Το κατηγορητήριο περιέγραφε ότι με τη σύμβαση αυτή διευκολύνθηκε επιχειρηματίας να εγκαταστήσει τραπεζοκαθίσματα σε χώρο αιγιαλού, εντός αρχαιολογικού χαρακτήρα περιοχής, δημιουργώντας ξύλινες υπερυψωμένες κατασκευές και πέργκολες, μετά από φθορά κιγκλιδωμάτων και αλλοιώσεις του χώρου. Κατηγορείτο επίσης ότι με αυτόν τον τρόπο παρακάμφθηκε η αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία, η οποία – όπως αναφέρεται – ουδέποτε θα είχε συναινέσει σε τέτοια δραστηριότητα.
Ο επιχειρηματίας κατηγορούνταν για ηθική αυτουργία στην παράβαση καθήκοντος, καθώς – όπως ισχυριζόταν το κατηγορητήριο – προκάλεσε με πειθώ και φορτικότητα τον δημόσιο υπάλληλο να συνάψει τη σύμβαση, υποβάλλοντας υπεύθυνη δήλωση ότι δήθεν πληρούνται όλοι οι προβλεπόμενοι όροι.
Η εξέλιξη της υπόθεσης στο ακροατήριο
Η υπεράσπιση του τέως προϊσταμένου της Κτηματικής Υπηρεσίας Δωδεκανήσου, μέσω εκτενούς υπομνήματος και εγγράφων, ανέδειξε ότι:
• Η παραχώρηση έγινε με βάση τα προβλεπόμενα στη σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση της περιόδου 2020.
• Ο ενδιαφερόμενος είχε ήδη σύμβαση με τον Δήμο Ρόδου και είχε υποβάλει τα απαραίτητα δικαιολογητικά, μεταξύ των οποίων νόμιμη άδεια λειτουργίας επιχείρησης.
• Ο χαρακτηρισμός της περιοχής ως αρχαιολογικού χώρου έγινε γνωστός στην Υπηρεσία με έγγραφο της Εφορείας Αρχαιοτήτων αρκετούς μήνες αργότερα (11/03/2021).
• Η Υπηρεσία είχε προβεί μετέπειτα σε αυτοψία, διαπίστωση αυθαιρεσιών και έκδοση πρωτοκόλλων αποβολής, κατεδάφισης και αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης κατά του επιχειρηματία.
Ο κατηγορούμενος επιχειρηματίας είχε, σύμφωνα με τη δικογραφία, προχωρήσει σε κατασκευές υπερβαίνοντας τα όρια της παραχώρησης, ωστόσο οι ενέργειές του κρίθηκε ότι δεν τελέστηκαν με συμμετοχή ή συνενοχή του δημοσίου υπαλλήλου, ενώ οι αυθαίρετες ενέργειες αντιμετωπίστηκαν θεσμικά από την ίδια την Κτηματική Υπηρεσία.
Η Εισαγγελέας της έδρας, λαμβάνοντας υπόψη το αποδεικτικό υλικό και τις διευκρινίσεις που δόθηκαν, κατέληξε ότι δεν συντρέχει δόλος, σκοπός παράνομης ωφέλειας ή προσυνεννόηση. Επισήμανε μάλιστα ότι για την Κτηματική Υπηρεσία δεν υπήρχε υποχρέωση αυτόνομης γνώσης αρχαιολογικού καθεστώτος, εφόσον δεν είχε προηγηθεί σχετική κοινοποίηση ή έγγραφο οδηγίας από τις συναρμόδιες αρχές.
Τεκμηρίωση της υπεράσπισης
Η υπεράσπιση, με λεπτομερή αναφορά στις υπουργικές αποφάσεις, τα τοπογραφικά, τα πρωτόκολλα αποβολής και την εσωτερική αλληλογραφία των υπηρεσιών, ανέδειξε ότι η παραχώρηση έγινε νομίμως, με βάση έγκυρα δικαιολογητικά (άδεια λειτουργίας καταστήματος, φορολογική ενημερότητα, βεβαιώσεις μη οφειλής, κ.ά.) και ότι ο υπάλληλος ενήργησε εντός των πλαισίων των καθηκόντων του.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε και στο γεγονός ότι η Εφορεία Αρχαιοτήτων, μόλις το 2023, ενέκρινε μεταγενέστερο αίτημα παραχώρησης για τον ίδιο χώρο, αναγνωρίζοντας ότι δεν υφίστανται ορατά αρχαία στην επίμαχη έκταση.
Η απόφαση
Το δικαστήριο αποδέχθηκε πλήρως την εισαγγελική εισήγηση και απάλλαξε ομοφώνως και τους δύο κατηγορουμένους. Έκρινε ότι:
• Η πράξη δεν τελέστηκε με δόλο.
• Δεν αποδείχθηκε πρόθεση προσπορισμού ωφέλειας ή βλάβης του Δημοσίου.
• Δεν υπήρξε παραβίαση συγκεκριμένου υπηρεσιακού καθήκοντος με νομικά δεσμευτικό χαρακτήρα κατά τον χρόνο τέλεσης.
Συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων ήταν οι δικηγόροι κ.κ. Άκης Δημητριάδης, Δημήτρης Δημητριάδης και Δήμος Μουτάφης.
