Σε κλίμα οδύνης, έγινε το μεσημέρι της Πέμπτης η κηδεία του Τάκη Χρυσοβέργη που «έφυγε» από τη ζωή, σε ηλικία 63 ετών, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά του, συγγενείς και φίλους.
Ο ιερός ναός του Αγίου Δημητρίου στο παλαιό Κοιμητήριο της πόλεως Ρόδου όπου έγινε η ταφή, γέμισε από ανθρώπους που γνώριζαν τον εκλιπόντα και βρέθηκαν στη νεκρώσιμο Ακολουθία για το ύστατο χαίρε στον αγαπημένο τους φίλο.
Το αδιαχώρητο σημειώθηκε και έξω από την εκκλησία που συγκεντρώθηκε ο κόσμος για να πει το τελευταίο αντίο στον Τάκη Χρυσοβέργη.
Τραγικές φιγούρες η κόρη του Αμάντα, η σύντροφός τους Νίκη και τα αδέλφια του Μαριάνθη, Φωτεινή και Μιχάλης.
Διαβάστηκε το ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Χάλκης κι επικήδειους εκφώνησαν ο Δήμαρχος Χάλκης, ο επιχειρηματίας και συνεργάτης επί σειρά ετών του εκλιπόντος Γιάννης Κλούβας, ο Μιχάλης Βιτζηλαίος και ο δημοσιογράφος Τέρης Χατζηιωάννου.
Ο Δήμαρχος Χάλκης Άγγελος Φραγκάκης φανερά συγκινημένος ανέφερε μεταξύ άλλων ότι ο Τάκης Χρυσοβέργης ο οποίος διετέλεσε Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Τουρισμού στο νησί προ ετών άφησε σημαντική παρακαταθήκη στον τόπο στον τομέα αυτό που προσπαθούν να ακολουθήσουν και ήταν ένας εξαίρετος άνθρωπος που αγαπούσε και πρόσφερε τα μέγιστα στον τόπο καταγωγής του τη Χάλκη.
Ο επιχειρηματίας Γιάννης Κλούβας με ραγισμένη φωνή από συγκίνηση αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του εκλιπόντος και την άριστη συνεργασία που είχαν για πάρα πολλά χρόνια στη νυχτερινή ζωή της Ρόδου, τονίζοντας ότι ο Τάκης ως dj άφησε εποχή στο νησί και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στην κοινωνία.
Ο Μιχάλης Βιτζηλαίος πρότεινε να πρότεινε να ονομασθεί το ποδοσφαιρικό γήπεδο Χάλκης στην μνήμη του, ενώ ο Τέρης Χατζηιωάνου με σπασμένη φωνή βαθύτατα συγκλονισμένος αναφέρθηκε στην πολύχρονη φιλία από τα παιδικά τους χρόνια και στην εξαιρετική επαγγελματική συνεργασία που είχαν επί σειρά ετών.
Τη σορό του εκλιπόντος συνόδευε η ζωγραφιά του πολυαγαπημένου του εγγονού Γκάμπριελ πάνω στο φέρετρο.
Παρόντες μεταξύ άλλων στην κηδεία ήταν ο πρώην βουλευτής Δωδεκανήσου Κοσμάς Σφυρίου, ο πρώην Δήμαρχος Ρόδου Στάθης Κουσουρνάς.
Ο επικήδειος του Τέρη Χατζηιωάννου
Τάκη μας,
Πλημμύρισε το διαδίκτυο από λόγια αγάπης και αποχαιρετισμού με την αναγγελία του φευγιού σου.
Η Ρόδος και η Χάλκη βυθίστηκαν στη θλίψη.
Ο Τάκης Χρυσοβέργης, ο «Θεός» όπως σε φώναζαν με στοργή και θαυμασμό όλοι όσοι σε έζησαν, δεν είναι πια ανάμεσά μας.
Έφυγε από την επίγεια ζωή, αφήνοντας πίσω του μια μουσική που δεν θα σβήσει ποτέ, ένα φως που θα παραμένει αναμμένο στις μνήμες χιλιάδων ανθρώπων, μια παρακαταθήκη χαράς, γενναιοδωρίας και ζωής.
Εδώ που όλοι μας με βουβή συγκίνηση η κόρη σου Αμάντα, το εγγονάκι σου ο Gabriel με την ζωγραφια του η οικογένεια σου και μια κοινωνία ολόκληρη πενθεί, σαν να έχασε κάτι δικό της, πολύτιμο και ανεπανάληπτο.
Ο Τάκης από τα μαθητικά του χρόνια αγάπησε βαθιά τη μουσική — και αυτή του ανταπέδωσε την αγάπη κάνοντάς τον θρύλο της νυχτερινής ζωής.
Από τα decks των πιο ιστορικών clubs της Ρόδου μέχρι τα στούντιο των ραδιοφώνων και τα κοινά της Χάλκης, ο Τάκης μας ήταν πάντα εκεί: δοτικός, ανεπιτήδευτος, χαρισματικός.
Δεν ήσουν μόνο ο DJ που έκανε τα πλήθη να χορεύουν, να ερωτεύονται, να ονειρεύονται. Ήσουν ο φίλος που έβαζε πλάτη, ο αδελφός που νοιαζόταν, ο φιλόσοφος της ζωής που ήξερε να βλέπει «πίσω» από τα φαινόμενα.
Η τοπική αυτοδιοίκηση της Χάλκης, στην οποία υπηρέτησες ως αντιδήμαρχος και δημοτικός σύμβουλος, αποχαιρετά με τιμή τον δικό της άνθρωπο.
Το δημοτικό συμβούλιο εξέδωσε ψήφισμα σε ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς και της προσωπικότητάς σου.
Δεν χωράει ο Τάκης σε λίγες λέξεις. Δεν χωράει σε κανένα ψήφισμα, σε κανένα αντίο.
Γιατί άνθρωποι σαν κι σένα δεν φεύγουν.
Μένουν για πάντα στις αναμνήσεις μας, στα τραγούδια που θα ακούμε, σε εκείνο το βλέμμα που μας καλούσε πάντα να ζήσουμε λίγο πιο βαθιά, λίγο πιο αληθινά.
Τα κοινωνικά δίκτυα κατακλύστηκαν από λόγια φίλων, συνεργατών, συνοδοιπόρων της ζωής του.
«Ακόμα και όταν πάλευες με την ασθένεια, ενέπνεες με τη δύναμη και την αισιοδοξία σου».
Μέσα στον πόνο, στάθηκες όρθιος, αγέρωχος, ευγενής.
Έζησες με πάθος και αξιοπρέπεια
Η απώλειά σου «χτύπησε» κατευθείαν στην καρδιά της κοινωνίας.
Όλοι είχαν μια ιστορία, μια ανάμνηση, μια λέξη-κλειδί που σε περιέγραφε. «Περιπετειώδης», «ριψοκίνδυνος», «χαρισματικός», «φωτεινός». Και πάνω απ’ όλα: φίλος.
«Με παρηγορεί το γεγονός ότι δεν πονάει πια», έγραψε ανέφερε στην είδηση του θανάτου σου ο Γιάννης Κλούβας.
«Ήταν ο καλύτερος φίλος για όλους».
Ο Δημήτρης Χόνδρος μίλησε για έναν αδελφό. «Με έμαθε πολλά. Όσο ζω θα θυμάμαι…»
Μα ίσως πιο βαθιά, πιο τρυφερά, πιο υπαρξιακά, είναι τα λόγια του Γιώργου Χατζηδιάκου
«Ήταν φιλόσοφος της ζωής. Έβλεπε πάντα βαθύτερα, εκεί που βρίσκεται η ουσία. Η σιωπή του αφήνει πίσω μια ματιά διαφορετική, που θα την κουβαλάμε για πάντα».
Στην τελευταία του συνέντευξη, τον Ιούλιο του 2024, είχε μιλήσει για τις χρυσές δεκαετίες της Ρόδου, για το τρίπτυχο της διασκέδασης: «χορεύω, ερωτεύομαι, περνάω καλά».
Και είχε ευχηθεί η νεολαία να γνωρίσει ξανά την αθωότητα εκείνης της εποχής.
Ίσως αυτή η ευχή να ήταν και η πιο βαθιά του παρακαταθήκη. Γιατί αυτός ήταν ο Τάκης.
Ένας άνθρωπος που δεν έπαιξε απλά μουσική — μας έμαθε να ακούμε τη ζωή με όλα της τα χρώματα.
Καλό σου ταξίδι, Τάκαρε. Και σ’ ευχαριστούμε. Για όλα.
Καλό σου ταξίδι στο φως. Και εκεί ψηλά, που στήνεις τώρα το πιο μεγάλο πάρτι των άστρων… παίξε ένα κομμάτι και για μας.
O «Θεός» της μουσικής ταξιδεύει στη γειτονιά του παραδείσου.
Αιωνία σου η μνήμη.
