Και του χρόνου;

Το ερώτημα είναι: Δεν θα μπορούσαν να έχουν καταργήσει την προσωπική διαφορά και στη συνέχεια να δώσουν σε όλους τις αυξήσεις; Αντίθετα, επιλέχθηκε να δοθεί σ’ αυτούς που έχουν προσωπική δαφορά ένα εφάπαξ ποσό από 200 έως 300 ευρώ. Αν επομένως, ένας συνταξιούχος χωρίς προσωπική διαφορά πήρε αύξηση 50 ευρώ το μήνα, δηλαδή 600 ευρώ το χρόνο, ένας συνταξιούχος της άλλης κατηγορίας θα πάρει τα μισά. Και του χρόνου; Ενώ δηλαδή ο ένας θα συνεχίσει να παίρνει αυξημένη σύνταξη, ο άλλος θα περιμένει ξανά έναν πρωθυπουργό να του ανακοινώσει νέο εφάπαξ επίδομα; Κανείς δε λέει πως ότι κι αν μπαίνει στην τσέπη ανθρώπων που βιώνουν συνεχείς κρίσεις δεν είναι καλό. Όμως, δεν μπορεί ειδικά οι συνταξιούχοι να ζουν με την «ελεημοσύνη» των κομμάτων και να διεκδικούν αυτά που δικαιούνται. Όταν τα κόμματα εξουσίας θα μιλήσουν για μια διαφορετική αντιμετώπιση των απομάχων της ζωής, ίσως τότε να πούμε ότι υπάρχει δικαιοσύνη κι όχι  εμπαιγμός και ψηφοθηρία. Και στο κάτω – κάτω δεν είναι ζητιάνοι, δεν επαιτούν. Αξίζουν μεγαλύτερης προσοχής κι όχι λίγους μήνες πριν από τις εκλογές.