Ενώ η κατάθεση της 12χρονης έχει γίνει ήδη βούκινο λέξη προς λέξη και λεπτό προς λεπτό, η κοινωνία μας δείχνει με κάθε τρόπο γιατί κάθε θύμα βίας φοβάται να μιλήσει ώστε τα εγκλήματα να βγαίνουν στο φως. Βλέπουν αυτό που υφίσταται η η 19χρονη που φέρεται να βιάστηκε μέσα σε αστυνομικό τμήμα από δύο αστυνομικούς και περιέχεται στη φράση της υπεράσπισής της: «ικανοποίησε μια φαντασίωσή της με δύο αστυνόμους». Και αυτό: «Γιατί δεν πετάχτηκε έξω; Γιατί δεν φώναξε βοήθεια;» αναρωτήθηκε η υπεράσπιση προκειμένου να αποδείξει, ότι το σεξ με την κοπέλα συνέβη, αλλά ήταν συναινετικό. Από ποιους άραγε να ζητούσε βοήθεια; Από την Αστυνομία; Ακόμα κι αν το κορίτσι δεν έχει υποστεί βία, το όλο περιστατικό είναι γκροτέσκο, σουρεαλιστικό, μοιάζει να ανήκει στη σφαίρα του παραλόγου. Είναι απίστευτο και μόνο για το γεγονός ότι εν υπηρεσία, δύο αστυνομικοί «ψαρεύουν» μια νεαρή κοπέλα και την προσκαλούν(!) στο αστυνομικό τμήμα. Πώς γίνεται άραγε, δύο νεαρά όργανα της τάξης να θεωρούν φυσικό να φέρουν ένα κορίτσι στο αστυνομικό τμήμα σαν να επρόκειτο για μπαρ ή για την γκαρσονιέρα τους; Τι ακριβώς σκέφτονταν; Η τοξική αρρενωπότητα δεν είναι εξαίρεση στην αστυνομία, στο γενικότερο έδαφος της πατριαρχίας, ενισχύεται περαιτέρω από τη την αίσθηση εξουσίας, το όπλο και τη στολή. Και ξεχειλίζει στη βάση της πάγιας τακτικής της ατιμωρησίας για φαινόμενα αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Σκέψου τη σεξιστική και ομοφοβική ορολογία με την οποία απευθύνονται οι αστυνομικοί σε διαδηλωτριες σε στιγμές έντασης. Σκέψου με πόση απερισκεψία και ευκολία έχουν διώξει ή αποθαρρύνει γυναίκες που πηγαίνουν στα αστυνομικά τμήματα για να καταγγείλουν κάποια μορφή έμφυλης βίας. Αλήθεια όμως δεν γίνονται σοβαρά ψυχολογικά τεστ κατά τη διαδικασία της πρόσληψης υπαλλήλων στα Σώματα Ασφαλείας; Δεν περνούν από σχολαστικές συνεντεύξεις άνθρωποι που θα φέρουν όπλο και που θα έχουν την εξουσία που έχει ένας αστυνομικός; «Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;»
Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;
