• Μετά από αλλεπάλληλες δικαστικές ενέργειες, τελεσίδικες αποφάσεις και 24μηνη αποπληρωμή «οφειλής» που δεν υφίστατο, το Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου επιβεβαίωσε την παρανομία του καταλογισμού και καταδίκασε το Νοσοκομείο σε επιστροφή του ποσού με τόκους
Μια υπόθεση διοικητικής αυθαιρεσίας και θεσμικής αδικίας έλαβε αίσιο τέλος για πρώην νοσηλεύτρια του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου, η οποία είδε το Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου να την αποζημιώνει για ένα ποσό που αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Δημόσιο χωρίς νόμιμη βάση.
Με απόφαση του, το Διοικητικό Πρωτοδικείο έκρινε ότι ο καταλογισμός επιδότησης πρώτης κατοικίας ύψους 18.828,05 ευρώ ήταν παράνομος και αναγνώρισε την υποχρέωση του Νοσοκομείου να της το επιστρέψει στο ακέραιο, με τους νόμιμους τόκους.
Η υπάλληλος είχε μεταταγεί το 1999 από νοσοκομείο της Αθήνας στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου. Με βάση τις τότε ισχύουσες διατάξεις του ν. 1943/1991, είχε δικαίωμα να λάβει κρατική επιδότηση για αγορά κατοικίας, εφόσον δεσμευόταν να παραμείνει στην υπηρεσία της σε προβληματική περιοχή για συνολικό χρονικό διάστημα δεκαετίας.
Το 2005, κατέθεσε αίτηση και εγκρίθηκε επιδότηση 9.972,72 ευρώ για την αγορά και αποπεράτωση πρώτης κατοικίας. Η επιδότηση καταβλήθηκε κανονικά και η νοσηλεύτρια συνέχισε να υπηρετεί στη Ρόδο. Το 2010, υπέβαλε αίτηση παραίτησης. Αργότερα διαπιστώθηκε ότι είχε αποχωρήσει χωρίς να συμπληρώσει το συντάξιμο χρόνο και το Νοσοκομείο ανακάλεσε την πράξη αποδοχής της παραίτησης, επαναφέροντάς την στην Υπηρεσία. Ωστόσο, η κατάσταση παρέμεινε θολή ως προς τη συνέχιση της υπαλληλικής σχέσης, με την ίδια να προσέρχεται μεν τυπικά, αλλά χωρίς να αναλάβει υπηρεσία ουσιαστικά. Τελικά, παραιτήθηκε οριστικά το 2016.
Το 2014, δηλαδή τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη παραίτησή της, της κοινοποιήθηκε πράξη καταλογισμού: το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου ζητούσε επιστροφή της επιδότησης μαζί με τόκους — 16.863,47 ευρώ συνολικά, τα οποία μετέπειτα, λόγω προσαυξήσεων, ανήλθαν στα 18.828,05 ευρώ.
Η βάση της απαίτησης ήταν ότι δεν τηρήθηκε η δεκαετής υποχρεωτική παραμονή μετά τη λήψη της επιδότησης. Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε, αυτό στηριζόταν σε εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου.
Η υπάλληλος κατέθεσε αίτηση ακύρωσης της πράξης καταλογισμού. Μετά από αναβολές και παραπομπές, το Διοικητικό Εφετείο Πειραιά αποφάνθηκε τελεσίδικα (απόφαση 45/2024) ότι η δεκαετία υπολογίζεται από τη μετάθεση στην προβληματική περιοχή, και όχι από την ημερομηνία λήψης της επιδότησης. Η ερμηνεία αυτή στηρίχθηκε στις διατάξεις του άρθρου 58 του ν. 4456/2017, οι οποίες έχουν αναδρομική ισχύ.
Με δεδομένο ότι η υπάλληλος είχε υπηρετήσει από το 1999 έως το 2010 — τουλάχιστον δέκα έτη — και η όποια προσωρινή αποχώρησή της ήταν διοικητικά αποδεκτή και νόμιμη, το Εφετείο ακύρωσε την πράξη καταλογισμού.
Η προσφεύγουσα, ωστόσο, μέχρι να εκδοθεί η απόφαση του Εφετείου, είχε ήδη αποπληρώσει το σύνολο του καταλογισθέντος ποσού μέσω της Δ.Ο.Υ. Ρόδου, σε 24 δόσεις από το 2016 έως το 2018. Έτσι, προσέφυγε εκ νέου στα διοικητικά δικαστήρια ζητώντας αποζημίωση για περιουσιακή ζημία, βάσει των άρθρων 105 και 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα.
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου αναγνώρισε ότι η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά παράγει δεδικασμένο ως προς τη νομιμότητα της αρχικής διοικητικής πράξης καταλογισμού. Έτσι, κρίθηκε ότι η πράξη του Νοσοκομείου ήταν παράνομη και προκάλεσε ζημία στην υπάλληλο. Απορρίφθηκαν δε όλες οι ενστάσεις του Νοσοκομείου, όπως αυτή της παραγραφής, του συντρέχοντος πταίσματος, και του αιτήματος περιορισμού της αποζημίωσης λόγω υποτιθέμενης παρακράτησης φόρου.
Με την απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου, το Νοσοκομείο υποχρεούται να καταβάλει αποζημίωση 18.828,05 ευρώ, με ετήσιο τόκο 6% από την ημερομηνία επίδοσης της αγωγής (23.07.2019) έως την πλήρη εξόφληση, καθώς και τη δικαστική δαπάνη (126,20 ευρώ).
