Με την υπ’ αριθμ. 145/2024 απόφαση της Πενταμελούς Συνθέσεως του Γ’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας απορρίφθηκε η προσφυγή που άσκησε μια κάτοικος της Ρόδου κατά της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πειραιώς και Αιγαίου και του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου για την ακύρωση της από 22.6.2016 απόφασης του Πρωτοβαθμίου Πειθαρχικού Συμβουλίου της Διοίκησης της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πειραιώς και Αιγαίου και της από 24.10.2014 πράξης του διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου.
Με τις συγκεκριμένες πράξεις επεβλήθη στην προσφεύγουσα, υπάλληλο κλάδου ΤΕ Νοσηλευτών του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης για τα πειθαρχικά παραπτώματα της αδικαιολόγητης αποχής από την εκτέλεση των καθηκόντων της και της παράβασης καθήκοντος.
Οπως έκρινε το ΣτΕ, η προσφεύγουσα απουσίασε από την εκτέλεση των καθηκόντων της επί 236 ημέρες συνεχώς, από 13.1.2014 έως και 5.9.2014, οπότε αποφασίσθηκε από το Δ.Σ. του Γ.Ν. Ρόδου η παραπομπή της στο αρμόδιο Πειθαρχικό Συμβούλιο, χωρίς το εν λόγω διάστημα μακράς και αδιάλειπτης απουσίας να καλύπτεται με τη χορήγηση άδειας από την Υπηρεσία της και παρά τις επανειλημμένες, προφορικές και γραπτές, επισημάνσεις που της απευθύνθηκαν σχετικά με την υποχρέωσή της να επιστρέψει άμεσα στα καθήκοντά της και τις επαπειλούμενες πειθαρχικές συνέπειες εάν δεν το έπραττε το ταχύτερο.
Η προσφεύγουσα, η οποία είχε ήδη εγκατασταθεί στο εξωτερικό, συνέχισε να απέχει από τα καθήκοντά της και πέραν της ως άνω ημερομηνίας, συμπληρώνοντας, μέχρι την παραπομπή της στο Πειθαρχικό Συμβούλιο με το 24-10-2014 έγγραφο του διοικητή του νοσοκομείου, 285 ημέρες συνεχούς απουσίας άνευ αδείας, ουδέποτε δε παρουσιάσθηκε στο Γ.Ν. Ρόδου προκειμένου να προσφέρει τις υπηρεσίες της, ούτε εξέφρασε σχετική πρόθεση, μέχρι και την συνεδρίαση του αρμοδίου Πειθαρχικού Συμβουλίου της 22.6.2016, στην οποία, αν και εκλήθη νομίμως και εμπροθέσμως, δεν παρέστη.
Με τα δεδομένα αυτά, όπως έκρινε το ΣτΕ στοιχειοθετείται, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, το αποδοθέν στην προσφεύγουσα πειθαρχικό παράπτωμα της κατ’ άρθρο 107 παρ. 1 περ. ι΄ αδικαιολόγητης αποχής από την εκτέλεση των καθηκόντων της επί διάστημα πολύ μεγαλύτερο των 22 εργασίμων ημερών συνεχώς ή των 30 εργασίμων ημερών στη διάρκεια ενός έτους.
Η πειθαρχική ευθύνη της προσφεύγουσας, όπως κρίθηκε, δεν αναιρείται από την εκ μέρους της υποβολή των προαναφερθεισών αιτήσεων για λήψη άδειας άνευ αποδοχών, δεδομένου ότι δεν εδικαιούτο να απουσιάσει από τα καθήκοντά της χωρίς προηγούμενη έγκριση της αιτηθείσης άδειας (για τη χορήγηση της οποίας η διοίκηση έχει, κατά νόμον, διακριτική ευχέρεια, κατόπιν στάθμισης των υπηρεσιακών αναγκών και της σοβαρότητας των λόγων, τους οποίους επικαλείται ο αιτούμενος την άδεια υπάλληλος), ούτε συναρτάται προς το νόμιμο ή μη της παράλειψης της διοίκησης του Γ.Ν. Ρόδου να εισαγάγει το αίτημα της προσφεύγουσας στο συγκροτηθέν τελικώς, με την από 11-4-2014 απόφαση του υπουργού Υγείας, Υπηρεσιακό Συμβούλιο – σε χρόνο κατά τον οποίο η προσφεύγουσα είχε ήδη κληθεί σε απολογία, λόγω συμπλήρωσης εξήντα (60) εργασίμων ημερών συνεχούς άνευ αδείας απουσίας από την Υπηρεσία της.
Περαιτέρω, το ΣτΕ, λαμβάνοντας υπόψη τη βαρύτητα του παραπτώματος και την εν γένει συμπεριφορά της προσφεύγουσας, κρίνει ότι η επιβληθείσα με την προσβαλλόμενη απόφαση πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης είναι η προσήκουσα.
Επικυρώθηκε η απόλυση νοσηλεύτριας που απουσίαζε 285 μέρες από την εργασία της στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου
