Στη Ρόδο γιορτάζοντας το μικρό γαστρονομικό αριστούργημα που λέγεται γιαπράκι

Καλά, θα πας στη Ρόδο και δε θα φας γιαπράκια; Και ακόμα καλύτερα: θα πας στη Ρόδο για διακοπές και δεν θα πας στη γιορτή του γιαπρακιού; Και τι είναι το γιαπράκι; Αν δεν ξέρεις τίποτα από αυτά, άνοιξε μια παγωμένη μπύρα ΑΛΦΑ και άρχισε να προγραμματίζεις διακοπές στη Ρόδο.

Κάθε χρόνο, εδώ και δώδεκα συναπτά έτη η μεγαλύτερη γαστρονομική γιορτή του νησιού γίνεται από τον Δήμο Ρόδου, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σαλάκου «ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ», την Τοπική Κοινότητα Σαλάκου, την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου σε ένα μέρος μόλις 39 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του νησιού, σε ένα χωριό μαγικό, στο Σαλάκο.

Χτισμένο στους πρόποδες του Προφήτη Ηλία ανάμεσα σε πλούσια βλάστηση διαθέτει την περίφημη πηγή Νύμφη που βρίσκεται στην περιοχή και υδρεύει την πόλη της Ρόδου. Η κοιλάδα κοντά στην πηγή αποτελεί σημαντικό βιότοπο των πεταλούδων της ποικιλίας καλλίμορφα που συναντάμε σε μεγαλύτερους πληθυσμούς στην κοιλάδα των πεταλούδων του χωριού Θεολόγος. Στην πλατεία του χωριού σώζεται τμήμα τείχους του ιπποτικού κάστρου. Στα διοικητικά όρια της κοινότητας σε αμφιθεατρικό χώρο που σχηματίζουν δύο συγκλίνουσες πλαγιές βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Καμείρου, μίας από τις τρεις αρχαίες πόλεις του νησιού.

Οι 600 περίπου κάτοικοι του νησιού, ομόψυχα, έχουν πάρει τον ρόλο τους πολύ σοβαρά και με συνέπεια, επιμονή και πίστη ετοιμάζουν χιλιάδες γιαπράκια που περιμένουν τους επισκέπτες και με τα οποία προκαλούν το ενδιαφέρον πολλών ειδικών γεύσης προβάλλοντας με τον καλύτερο τρόπο τη ροδίτικη γαστρονομία τόσο στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά πλέον και στο εξωτερικό.

Για να φτιάξει κανείς γιαπράκια θέλει τέχνη και υπομονή. Πολλή υπομονή. Τα σαλακενά γιαπράκια είναι αλλιώτικα από τα άλλα και θα ταΐσουν τους χιλιάδες επισκέπτες που εκείνη τη μέρα φτάνουν από όλο το νησί για να τα γευτούν μαζί με αυτό που τα συνοδεύει ιδανικά, μια παγωμένη μπύρα ΑΛΦΑ.

Γαστρονομική βιωματική εμπειρία από τις λίγες καθώς η πλατεία γεμίζει κόσμο που γίνεται μια παρέα κι όταν πέφτει το σούρουπο και το καλοκαιρινό βράδυ, αρχίζει τι άλλο; το παραδοσιακό γλέντι με ροδίτικους και δημοτικούς χορούς με ντόπιους καλλιτέχνες και χορευτικά σχήματα από τους συλλόγους των γύρω περιοχών που φημίζονται για τις επιδόσεις και το κέφι τους.

Φυσικά τα γιαπράκια είναι όλα κερασμένα αλλά αξίζει να σας πούμε και το μυστικό τους για το πώς τα ετοιμάζουν, γιατί αξίζει να μιλήσουμε για τη μαεστρία των γυναικών του χωριού που ετοιμάζουν περίπου είκοσι χιλιάδες πεντανόστιμα γιαπράκια. Οι φανατικοί του γιαπρακιού ή του αμπελοντολμά μπορούν να φάνε όσο αντέξουν, από τις τεράστιες ποσότητες των μικρών αριστουργημάτων.

Πάνω από πενήντα γυναίκες ετοιμάζουν πάνω από εκατό κιλά κιμά, με κρεμμύδια και πολλά κιλά λάδι και ρύζι και τσουβάλια μυρωδικά κάνουν πραγματικότητα την ονειρεμένη συνταγή που έχει ρίζες απέναντι, από τη Μικρά Ασία, με το χαρακτηριστικό το λεπτό τύλιγμα του αμπελόφυλλου και τη συμπυκνωμένη σε μια μπουκιά νοστιμιά.

Γιαγιάδες και νεαρές φορώντας άσπρες ποδιές την παραμονή της γιορτής φτιάχνουν τα ντολμαδάκια που συνήθιζαν να τρώνε κάθε Κυριακή. Χιλιάδες από αυτά, καλομαγειρεμένα σε όλα τα σπίτια του χωριού, μακριά, λεπτά, και έτοιμα με τα τρυφερά αμπελόφυλλα μπαίνουν στις πήλινες γαβάθες, τις τσούκες και τοποθετούνται στην πλατεία. Κάθε γυναίκα έχει τα μυστικά της στην κουζίνα, εδώ το μυστικό το μοιράζεται ένα ολόκληρο χωριό. Που περιμένουν πώς και πώς να φτάσει η ημέρα της γιορτής και να τσουγκρίσουν στη μεγαλύτερη τοπική γιορτή τους το ποτήρι της μπύρας ΑΛΦΑ με τους καλεσμένους τους από όλα τα μέρη του κόσμου δοκιμάζοντας γιαπράκια σερβιρισμένα με λεμόνι και γιαούρτι. Όσοι δοκιμάζουν σερβίρονται ξανά και ξανά, όλοι γελούν και επευφημούν τη μαεστρία των γυναικών που ηλικιωμένες και νέες αστράφτουν από  χαρά, ρωτώντας τους καλεσμένους πώς τους φάνηκε, μετά ο χορός και το τραγούδι ξεκινά.