Ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα, αλλά και την θεματολογία του Συνεδρίου για την Ποιμαντική Διακονία στον χώρο της Υγείας, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Ρόδο, εμφανίσθηκε με δηλώσεις του προς την «δημοκρατική» ο Αιδεσιμότατος Ρίτσαρντ Φίσερ, ο οποίος είναι εκτελεστικός διευθυντής της Επιτροπής για την Εκκλησία και Κοινωνία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των Εκκλησιών και συμμετείχε στις εργασίες του συνεδρίου.
«Πιστεύω ότι η θεματολογία αυτού του Συνεδρίου είναι πολύ σημαντική όχι μόνον για τους συμμετέχοντες αλλά και για όσους έχουν ενεργό ρόλο στην διαδικασία για την ανακούφιση των ανθρώπων που χρειάζονται την διακονία. Και δεν μιλάω μόνον από την άποψη της κατήχησης. Αναφέρομαι και στην ψυχολογική στήριξη αλλά και στην κοινωνική διάσταση του ζητήματος» όπως είπε.
Ερωτηθείς σχετικά με την δράση του CEC σε μια σειρά από κοινωνικά ζητήματα, υπογράμμισε:
«Εμείς στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Εκκλησιών (Conference of European Churches) δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στον διάλογο μεταξύ των Εκκλησιών σε διάφορα ζητήματα. Ο διάλογος είναι ζωτικής σημασίας και πρέπει να συνεχίζεται και να αναπτύσσεται μεταξύ των Εκκλησιών, ειδικά τον τελευταίο καιρό όπου σημειώνεται πρόοδος στις σχέσεις ανάμεσα στους Ορθοδόξους και τους Ρωμαιοκαθολικούς. Θα έλεγα ότι την ίδια ώρα, καταβάλλονται προσπάθειες και για να βελτιωθούν οι σχέσεις και με την Προτεσταντική αλλά και με την Αγγλικανική Εκκλησία.
Βέβαια, οι καιροί είναι δύσκολοι και ειδικά σε χώρες όπου υπάρχει οικονομική κρίση. Μπορώ όμως να σας πω ότι είναι η πρώτη φορά που οι Εκκλησίες αισθάνονται να βρίσκονται πιο κοντά η μία με την άλλη, κυρίως εκείνες που εκφράζουν την χριστιανική ομολογία».
Κληθεις να σχολιάσει τις θέσεις της Προτεσταντικής Εκκλησίας, που παρουσιάζει άλλες θέσεις σε πολύ ζωτικά κοινωνικά αλλά και εκκλησιαστικά ζητήματα, ο κ. Φίσερ ήταν κατηγορηματικός:
«Μπορεί οι Προτεστάντες να έχουν θέσει μια άλλη ατζέντα, όπως οι γυναίκες ιερείς, αλλά έχω την αίσθηση ότι σε μερικά θέματα, όπως η σεξουαλική ηθική, η βιοηθική, οι εκτρώσεις και τα δικαιώματα του ανθρώπινου εμβρύου, υπάρχουν πολλά κοινά σημεία με τις άλλες Εκκλησίες.
Για παράδειγμα, συμφωνούν σε ζητήματα, όπως η προστασία του περιβάλλοντος, η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η κακοποίηση των παιδιών κ.λπ.
Ωστόσο το πρόβλημα δεν είναι μόνον ο διάλογος μεταξύ των Εκκλησιών. Για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια, η Επιτροπή για την Εκκλησία και Κοινωνία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των Εκκλησιών έχει βάλει στο τραπέζι του διαλόγου το ζήτημα των εκτρώσεων και της υπεράσπισης του δικαιώματος των ανθώπινων εμβρύων στην ζωή, αλλά δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν κατέστη δυνατό να έρθουμε σε συμφωνία με τους εκπροσώπους των κρατών. Δεν αρκεί λοιπόν μόνον οι Χριστιανικές Εκκλησίες να στηρίζουν τις θέσεις αυτές. Χρειάζεται και η στήριξη των κρατών που δεν δέχονται αλλαγές στο νομικό τους πλαίσιο».
Παρόμοια ζητήματα εμφανίζονται και σε θέματα, όπως ο γάμος ανάμεσα σε ομόφυλα ζευγάρια, όπου οι Εκκλησίες έχουν ξεκάθαρη θέση, αλλά τα κράτη έχουν αντίθετη άποψη.
«Ο γάμος ανάμεσα σε ομόφυλα ζευγάρια δεν είναι μόνον ζήτημα θρησκείας ή Εκκλησίας. Είναι και πολιτικό ζήτημα. Μπορεί να υπάρχουν νόμοι σε άλλες χώρες αλλά αυτό από μόνο του αποτελεί ένα αμφισβητήσιμο και επίμαχο ζήτημα που τίθεται και μεταξύ των διαφόρων πολιτικών κομμάτων. Δεν είναι μόνον οι προοδευτικές δυνάμεις ή οι αριστερές δυνάμεις που εκφράζουν την αντίθεσή τους αλλά ακόμη και οι συντηρητικοί πολλές φορές εμφανίζονται με διαφορετικές απόψεις σε θέματα, όπως οι εκτρώσεις, ο γάμος ομοφυλοφίλων κ.λπ.».
Θυμίζουμε ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Εκκλησιών (Conference of European Churches) αποτελεί μια οικουμενική κοινωνία των εκκλησιών στην Ευρώπη, που ομολογούν τον Κύριο Ιησού Χριστό ως Θεό και Σωτήρα, σύμφωνα με τις Γραφές και ως εκ τούτου επιδιώκουν να εκπληρώσουν μαζί το κοινό τους κάλεσμα προς δόξαν του ενός Θεού, του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Το Συνέδριο τέθηκε σε λειτουργία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με πρωτοβουλία των κορυφαίων εκπροσώπων των ευρωπαϊκών εκκλησιών. Η πρόθεσή τους ήταν ότι οι εκκλησίες στην Ευρώπη θα πρέπει να υποστηρίξουν η μια την άλλη, γιατί η άσκηση της διακονίας της συμφιλίωσης βαρύνει όλα αυτά. Η πρώτη συνέλευση πραγματοποιήθηκε στο Νίμποργκ από 6 με 9 Ιανουαρίου 1959. Στις 8 Οκτωβρίου του 1964 κατά τη διάρκεια της Τέταρτης Συνέλευσης της, η διάσκεψη υιοθέτησε το πρώτο της Σύνταγμα. Από τότε, ο αριθμός των εκκλησιών – μελών έχει αυξηθεί και η συντροφικότητα μεταξύ τους έχει βαθύνει, όπως έχει η συνεργασία με το Συμβούλιο των Διασκέψεων του Ευρωπαϊκού Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων (CCEE).
Οι εκκλησίες-μέλη της Διάσκεψης ζητούν από τη χάρη του Τριαδικού Θεού να συνεχίσουν μαζί την πορεία της αυξανόμενης κατανόησης. Με πίστη στο Ευαγγέλιο, όπως είδαμε στην Αγία Γραφή και μεταδίδεται μέσα και μέσω της Εκκλησίας από την δύναμη του Αγίου Πνεύματος, θα επιδιώξει να συνεχίσει να αναπτύσσεται στην κοινωνία του πίστη, ελπίδα και αγάπη. Πιστοί σε αυτό το Ευαγγέλιο, θα επιδιώξει επίσης να κάνουν μια κοινή συμβολή στην αποστολή της Εκκλησίας, με τη διατήρηση της ζωής και την ευημερία όλης της ανθρωπότητας.
Με τη δέσμευσή της για την Ευρώπη στο σύνολό το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Εκκλησιών επιδιώκει να βοηθήσει τις ευρωπαϊκές εκκλησίες για να ανανεώσει την πνευματική τους ζωή, να ενισχύσουν την κοινή τους μαρτυρία και για την προώθηση της ενότητας της Εκκλησίας και της ειρήνης στον κόσμο.
Πλήρη ικανοποίηση εκφράζει ο εκτελεστικός διευθυντής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ρίτσαρντ Φίσερ
