Κι άργησε

«Ο πρωθυπουργός θα ανοίξει τη συζήτηση για την κλιματική κρίση και τη θωράκιση της χώρας», λένε τα στελέχη της κυβέρνησης. Καιρός ήταν. Θυμάστε στις τελευταίες εκλογές πόσο πολύ συζητήθηκε η κλιματική κρίση; Όχι φυσικά, γιατί δεν το αγγίξαμε. Η καθημερινότητα, αναγκαστικά πρωταγωνιστεί στο δημόσιο διάλογο. Αλλά όταν καούμε, ή πλημμυρίσουμε τότε θυμόμαστε πως η «κλιματική αλλαγή» φταίει και ξαφνικά αναρωτιόμαστε «και τώρα τι κάνουμε;» Και η απάντηση είναι «τώρα τρέχουμε» διότι αδιαφορήσαμε τόσα χρόνια. Όχι ότι τώρα ενόψει αυτοδιοικητικών ακούμε κάτι. Οι υποψήφιοι δήμαρχοι ακόμα και  οι υποψήφιοι περιφερειάρχες, που οι περιοχές τους επλήγησαν και όχι μόνο,  καλούνται να δώσουν απαντήσεις. Συνολικό σχεδιασμό βελτίωσης του Τόπου και  ενίσχυσης της ανθεκτικότητάς του Τόπου. Ανθεκτικότητα σε κάθε είδους καταστροφές. Να προτείνουν λύσεις, νέους αναθεωρημένους σχεδιασμούς υπολογίζοντας πως τα φυσικά φαινόμενα έχουν αναπτύξει πλέον άλλη δυναμική. Οι πολίτες σε αυτές τις εκλογές θα κρίνουν τους «τοπικούς άρχοντες» με γνώμονα τις πρωτοβουλίες που θα πάρουν πρώτα για την ασφάλειά τους. Στην αρχή του προηγούμενου αιώνα ο εθνικός στόχος ήταν να αναπτυχθεί χώρα. Ο σημερινός στόχος και η υποχρέωση προς τις επόμενες γενιές, είναι η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Ναι, αυτά τα πράγματα δεν γίνονται από τη μία μέρα στην άλλη. Το κράτος καλείται από τη μία να προστατεύσει ζωές και από την άλλη να αναπτύξει υποδομές. Γίνονται αυτά στην Ελλάδα; Οσο δεν γίνονται, θα βρισκόμαστε μπροστά στο αδιανόητο του χθες και στην κανονικότητα του σήμερα. Ζούμε σε κρίσιμους καιρούς και το σίγουρο είναι ότι όλα θα είναι διαφορετικά από εδώ και πέρα, αρκεί όμως να το καταλάβουμε όλοι και κυρίως όσοι λαμβάνουν αποφάσεις για τις ζωές μας. Omnia mutantur, nos et mutamur in illis. (Ολα τα πράγματα αλλάζουν, κι εμείς αλλάζουμε μαζί μ’ αυτά) έλεγαν οι Ρωμαίοι.