Τέσσερις υποθέσεις που αφορούν το επίμαχο τέλος ταφής απορριμμάτων, το οποίο θεσπίστηκε με τον νόμο 4819/2021, συζητούνται την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2025, ενώπιον του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, με εισηγητή τον σύμβουλο Χ. Παπανικολάου. Ειδικότερα, οι υποθέσεις αφορούν τη νομιμότητα της επιβολής του τέλους σε βάρος των Φορέων Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΦοΔΣΑ), των δήμων και των νομικών προσώπων που ασκούν τις αρμοδιότητες των ΦοΔΣΑ.
Σύμφωνα με το ΣτΕ, το τέλος θεσπίστηκε, κατ’ εφαρμογήν της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ -όπως τροποποιήθηκε με την Οδηγία 2018/851/ΕΕ-, ως οικονομικό κίνητρο για την πρόληψη και την ανακύκλωση των αποβλήτων, αλλά και για τη διατήρηση της υγειονομικής ταφής ως έσχατης επιλογής στη διαχείρισή τους. Από το 2022, επιβάλλεται τέλος ταφής για συγκεκριμένες κατηγορίες αποβλήτων που διατίθενται σε Χώρους Υγειονομικής Ταφής (ΧΥΤ), το οποίο αποδίδεται στον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ). Τα ποσά αυτά προορίζονται, μεταξύ άλλων, για τη χρηματοδότηση δράσεων πρόληψης, χωριστής συλλογής και ανακύκλωσης αστικών αποβλήτων, καθώς και για προγράμματα αναβάθμισης του περιβάλλοντος.
Οι προσφυγές, που έχουν κατατεθεί από την Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ) και μεγάλο αριθμό δήμων της χώρας, στρέφονται κατά αποφάσεων του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών, με τις οποίες προσδιορίστηκαν τα ποσά που οφείλουν οι δήμοι προς τον ΕΟΑΝ λόγω μη καταβολής του τέλους. Τα ποσά αυτά παρακρατήθηκαν από τον λογαριασμό επιχορηγήσεων των δήμων του υπουργείου Εσωτερικών, ενώ εγκρίθηκαν οι σχετικές επιχορηγήσεις προς τον ΕΟΑΝ για την εξόφλησή τους. Στη δίκη παρεμβαίνει ο ίδιος ο Οργανισμός Ανακύκλωσης.
Το Δικαστήριο καλείται, μεταξύ άλλων, να αποφανθεί:
εάν η Οδηγία 2008/98/ΕΚ, όπως τροποποιήθηκε με την Οδηγία 2018/851/ΕΕ, έχει ενσωματωθεί ορθώς στην ελληνική έννομη τάξη, ιδίως από την άποψη αν το επίμαχο τέλος αποτελεί πράγματι οικονομικό κίνητρο για τη μη προτίμηση της υγειονομικής ταφής των απορριμμάτων έναντι εναλλακτικών μεθόδων διαχείρισης,
εάν το τέλος ταφής επιβάλλεται ως διοικητική κύρωση και δη υπερβολικά υψηλή, σε βάρος των δήμων, κατά παράβαση των συνταγματικών αρχών της ισότητας, του κράτους δικαίου, της αναλογικότητας, καθώς και της ΕΣΔΑ και του ενωσιακού δικαίου,
εάν παραβιάζονται οι αρχές «ο ρυπαίνων πληρώνει» και της «διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού», δεδομένου ότι το τέλος ταφής δεν επιβάλλεται και σε βάρος των παραγωγών των αποβλήτων,
εάν θίγεται η κατοχυρωμένη στο άρθρο 102 του Συντάγματος διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ, μέσω της υποχρεωτικής παρακράτησης των ποσών που αντιστοιχούν στο τέλος ταφής.
Πηγή: moneyreview.gr