“Τα μικρά παιδιά τίποτε δεν αντιλαμβάνονται και δεν αισθάνονται τόσο πολύ, όσο την αδικία.” (Κάρολος Ντίκενς
Αλλη μια Παγκόσμια Ημέρα για το Παιδί για να διαβάζουμε νούμερα βίας, θανάτων, ανέχειας και δυστυχίας των παιδιών, στο σκληρό κόσμο που τους φτιάξαμε. Την λες και Παγκόσμια Ημέρα Υποκρισίας Ας θυμηθούμε λοιπόν ένα παιδί που πεθαίνει κάθε 3 δευτερόλεπτα. Ας θυμηθούμε την εξαθλίωση, τον αναλφαβητισμό, την έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης, τα άστεγα και ασυνόδευτα παιδιά όλου του κόσμου. Την ανεπαρκή προστασία των παιδιών από την ενδοοικογενειακή βία η οποία έχει εκτοξευθεί στα ύψη στη χώρα μας, ενώ οι αποκεντρωµένες υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, για τη διάγνωση, τη συµβουλευτική, την περίθαλψη και την υποστήριξη των θυµάτων, είναι υποστελεχωµένες και χωρίς εξειδικευµένο προσωπικό. Συνήθως δεν συμβαδίζω με τις Παγκόσμιες Ημέρες. Γνωρίζω τη σημασία τους, αλλά πάντοτε δυσκολεύομαι με το πώς εξορίζουμε τη ζωή στην ασφάλεια μικρών, ελάχιστων κελιών του ημερολογίου. Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού… Ονομάστε την όπως θέλετε, αν θέλετε. Κάπου εκεί , σε μια άγνωστη μέρα- και νύχτα – ενυπάρχει κάθε ανείπωτος πόνος, κάθε όνειρο κι ελπίδα μας . Για τα παιδιά της Ελλάδας που στερούνται βασικών αγαθών, που πεινούν, που υποσιτίζονται, που κρυώνουν, που μεταναστεύουν . Αρκεί μονάχα ένα κοίταγμα σ’ ένα παιδικό πρόσωπο για να θυμηθούμε ότι ο άνθρωπος έρχεται στη γη όμορφος και αγνός. Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να την διατηρήσουμε αυτήν την ομορφιά! Να είναι αυτή η ημέρα, μια ημέρα θύμησης της άπειρης ομορφιάς που απλόχερα μας χαρίζουν τα παιδιά.
