Το Εργαστήριο δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής «ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ» παρουσιάζει την ηλεκτρονική έκδοση του νέου συλλογικού έργου «Ιστορικά Κτήρια της Ρόδου: Φώτα παρακαλώ!» (ISBN: 978-618-87928-0-7).
Πρόκειται για μια ιδιαίτερη συλλογή λογοτεχνικών κειμένων όπου η Ροδιακή Έπαυλη, το Ταχυδρομείο, το Εθνικό Θέατρο και άλλα ιστορικά μνημεία αποκτούν φωνή και μας αφηγούνται τις μνήμες, τις αγωνίες και τα όνειρά τους. Μέσα από αφηγήσεις, ποιήματα και μικρά πεζά, οι συγγραφείς τους τα μετατρέπουν σε ζωντανούς μάρτυρες του Χρόνου.
Η έκδοση δημιουργήθηκε έπειτα από πρόσκληση της Συνέργειας – Synergy Rhodes, σε συνεργασία με τον Ρ/Σ Λυχνάρι και το ευρωπαϊκό πρόγραμμα SINCERE. Την επιμέλεια και τον σχεδιασμό της έκδοσης είχε ο Πάνος Δρακόπουλος.
Στις σελίδες της ανθολογίας συναντώνται φωνές δέκα συγγραφέων, που με ευαισθησία και φαντασία συνθέτουν έναν διάλογο ανάμεσα στον άνθρωπο και την αρχιτεκτονική κληρονομιά. Το βιβλίο κοσμείται με φωτογραφίες της Ελένης Κυρμουζούδη και της Μαρίας Πάσσαρο.
Η ηλεκτρονική του διάθεση γίνεται δωρεάν μέσω του επίσημου ιστότοπου του Εργαστηρίου «ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ», https://panos-drakopoulos.wixsite.com/kochyli με σκοπό να αναδείξει τον πολιτιστικό πλούτο της Ρόδου και να καλλιεργήσει την αγάπη για τη λογοτεχνία και τη δημιουργική γραφή.
Συγγραφική και Δημιουργική Ομάδα του βιβλίου
«Ιστορικά Κτήρια της Ρόδου: Φώτα παρακαλώ!»
Δημήτρης Λαδικός
Με ευαισθησία και κριτική ματιά, δίνει στο Ταχυδρομείο και στη Ροδιακή Έπαυλη τη φωνή μιας μνήμης που απειλείται με σιωπή. Οι εικόνες του αποπνέουν νοσταλγία αλλά και διαμαρτυρία απέναντι στη λήθη.
Σοφία Κισκίνη
Με τρυφερότητα και ρεαλισμό, αφουγκράζεται τα σκαλιά, τους τοίχους και την κούραση των κτηρίων. Στα κείμενά της, η παρατήρηση συναντά την ποιητική συγκίνηση.
Ευαγγελία Παυλούς
Δίνει λόγο σε κτήρια-σύμβολα της Ρόδου, παρουσιάζοντάς τα ως φορείς ιστορίας και συλλογικής ταυτότητας. Ο τόνος της είναι εσωτερικός, βαθιά ανθρωποκεντρικός.
Αναστασία Ζέππου
Με μια λυρική, σχεδόν νοσταλγική διάθεση, ανακαλεί τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και συνδέει τη μνήμη του βιβλίου με τη μνήμη του ανθρώπου. Το ύφος της αναδίδει τρυφερότητα και διακριτική θλίψη.
Πάνος Δρακόπουλος
Ως υπεύθυνος του Εργαστηρίου «Το Κοχύλι», αλλά και ως δημιουργός, υπογράφει ποιητικά κείμενα που δίνουν στα κτήρια γλώσσα, ρυθμό και στοχαστική διάσταση.
Ιωάννα Παπανικολάου
Αναδεικνύει το Εθνικό Θέατρο και το Ταχυδρομείο μέσα από προσωπικό ύφος, που συνδυάζει ιστορική πληροφορία και λυρική εξομολόγηση. Η γραφή της ισορροπεί ανάμεσα στη μνήμη και στη φαντασία.
Έφη Γιαννιού
Με γραφή ζωντανή, σκηνογραφεί σκηνές από το παρελθόν των κτηρίων, ανακαλώντας πρόσωπα, φωνές και μυστικά που ακόμα αιωρούνται μέσα στους τοίχους τους.
Μαρία Παπαδόσηφου
Δίνει έμφαση στη φωνή του Θεάτρου, που γίνεται χώρος συνάντησης εποχών και γενεών. Η γραφή της κινείται ανάμεσα στον λυρισμό και την ιστορική παρατήρηση.
Έφη Ζάχου
Με ύφος εξομολογητικό, μεταφέρει το βίωμα των κτηρίων, τον πόνο τους αλλά και τις παλιές τους δόξες. Οι εικόνες της συνδέουν την αρχιτεκτονική με την ανθρώπινη ψυχή.
Ελένη Κυρμουζούδη
Συμμετέχει τόσο με κείμενα όσο και με τις φωτογραφίες του εξώφυλλου και του οπισθόφυλλου. Η συμβολή της είναι διπλή: ποιητική και εικαστική. Στα γραπτά της, η κοινωνική διάσταση είναι εμφανής, καθώς τα κτήρια μιλούν εκ μέρους των αποκλεισμένων και των ξεχασμένων.
Μαρία Πάσσαρο
Με το φωτογραφικό της βλέμμα αποτυπώνει τα κτήρια όπως αναπνέουν στο φως, στη φθορά και στην αντοχή τους. Οι εικόνες της κοσμούν το κυρίως σώμα του βιβλίου, πολλαπλασιάζοντας τις αισθητικές του διαστάσεις και αναδεικνύοντας τη λογοτεχνική αφήγηση σε ένα πολύτροπο έργο τέχνης.
Επίσημος Ιστότοπος ΚΟΧΥΛΙΟΥ:
https://panos-drakopoulos.wixsite.com/kochyli
