Το τέλος των καταλήψεων

Της Νεκταρίας Μπίλλη
Η πανδημική κρίση παραμένει και ο ιός πιο επιθετικός έρχεται σε δεύτερο κύμα να μας επισημάνει την παρουσία του, να διαμηνύσει ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Τίποτα δεν τελειώνει χωρίς την εύρεση του εμβολίου ή κάποιας αποτελεσματικής θεραπείας που θα ανακόψει την ευκόλως μεταδιδόμενη και θανατηφόρα πορεία του. Προς στιγμή η συστηματική χρήση της μάσκας και η ευλαβική τήρηση των υγειονομικών κανόνων και πρωτοκόλλων που συνιστούν οι ειδικοί υποκαθιστούν το εμβόλιο.
Επομένως η ατομική ευθύνη η υπευθυνότητα και η πειθαρχία προτάσσονται προκειμένου να αναχαιτίσουν την ανοδική και επιθετική πορεία αυτού του άγνωστου και αόρατου εχθρού που προκάλεσε τεκτονικές αλλαγές στον πλανήτη και που αλλάζει τον ρουν της ιστορίας.
Αναντίλεκτα η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών επέδειξαν ωριμότητα πειθάρχησαν προκειμένου να διαφυλαχθεί η δημόσια υγεία και να μείνει όρθιο το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Υπάρχουν όμως κάποιοι λίγοι αμφισβητίες, συνωμοσιολόγοι, που αν και μειονότητες μπορούν να ανατρέψουν την όλη κατάσταση. Υπάρχουν και οι άλλοι, εκείνοι που εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις κρίσεως και επιδιώκουν μέσα από τη μπαχαλοποίηση να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη. Αδιαμφισβήτητα η ελληνική κυβέρνηση διαχειρίστηκε επαρκώς τις αλλεπάλληλες κρίσεις που παρουσιάστηκαν μέσα στους 15 μήνες ανάληψης της εξουσίας.
Μέσα σ΄αυτούς τους μήνες ο λαός βρέθηκε αντιμέτωπος με πραγματικά υπαρκτά και ουσιαστικά προβλήματα χωρίς να μπορεί να αποδώσει την κακοτυχία του σ΄αυτόν τον κάποιο που πάντα μας επιβουλεύεται, σ΄αυτόν που πάντα λειτουργεί ως «αποδιοπομπαίος τράγος».
Εν μέσω κρίσης και με τους πολίτες εν μέσω κούρασης παρατεταμένης αγωνίας και φόβου για τις προεκτάσεις του ιού οι νέες πλατείες αγανακτισμένων δεν έχουν τόπο.
Η επαναστατική γυμναστική των εποχών της ανεμελιάς με τις καταλήψεις και τα κινήματα δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος όσο και αν το επιδιώκουν, όσο και αν κάποιοι τις πυροδοτούν και τις υποστηρίζουν. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον πολιτισμένο κόσμο όπου οι μαθητές επιδίδονται στο άθλημα των καταλήψεων.
Είναι μια διαχρονική παθογένεια και αυτό πρέπει να σταματήσει αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση και από ότι διαπιστώσαμε υπάρχει. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να στερεί την πρόσβαση στην εκπαίδευση, να βανδαλίζει και να καταστρέφει.
Οι καταλήψεις αποβαίνουν εις βάρος των φτωχών μαθητών των παιδιών αυτών που δεν μπορούν να αναπληρώσουν τις χαμένες ώρες στα φροντιστήρια.
Είναι οξύμωρο και προκαλεί να στηρίζουν τις μαθητικές κινητοποιήσεις και να παρακινούν, αυτοί που τα παιδιά τους τα έχουν προστατευμένα στα ακριβά ιδιωτικά σχολεία και δεν χάνουν ούτε μια ώρα παράδοσης των ποιοτικών μαθημάτων.
Βεβαίως και είναι δίκαιο το αίτημα των μαθητών για 15 παιδιά ανά τάξη. Όμως ένας σώφρων και νουνεχής γονέας αντιλαμβάνεται ότι μέσα σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης και μετά από μια δεκαετή οικονομική κρίση που ταλάνισε και γονάτισε τη χώρα δεν υπάρχουν οι οικονομικές και οργανωτικές δυνατότητες για να βρεθούν άλλες τόσες σχολικές αίθουσες.
Σε συγκυρίες έκτακτης ανάγκης δίδονται προσπάθειες να βρεθούν τρόποι βελτίωσης των συνθηκών στο πλαίσιο που υπάρχει.
Η κατάληψη δεν είναι απάντηση στην υγειονομική κρίση και στους κινδύνους που επιφέρει.
Την απάντηση τη δίνουν οι ειδικοί στη βάση των πραγματικών δεδομένων και δυνατοτήτων που υπάρχουν.
Στην ανεξέλεγκτη κατάσταση των καταλήψεων επιβάλλεται να δοθεί οριστικό τέλος. Η κυβέρνηση έπραξε τα δέοντα ενεργοποιώντας νόμους που ενώ υπήρχαν δεν εφαρμόζονται. Θεωρώ ότι ήρθε η ώρα των μεγάλων αλλαγών. Οφείλουμε όλοι να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ενεργούμε αν θέλουμε να βαδίσει μπροστά, να αλλάξει, να σωθεί αυτή η χώρα. Το μυθολογικό άλλοθι του πάντα ευκολόπιστου και προδομένου λαού δεν υφίσταται πλέον.