Δυστυχώς…

«Δυστυχώς, οι προσπάθειες μας δεν ήταν αρκετές για να αποτρέψουν ένα τέτοιο δυστύχημα. Κι αυτό είναι πολύ βαρύ για όλους μας και για εμένα προσωπικά» είπε ο υπουργός Μεταφορών και Υποδομών. Δυστυχώς… Τίποτα σε πολιτικό επίπεδο δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτόν τον θάνατο, στην τρομερή απώλεια, στον οικογενειακό θρήνο. Όμως καμιά κυβερνώσα και υπηρεσιακή τάξη δεν μπορεί να μείνει όπως πριν, σαν να αρκούν κάποια λόγια ή κάποιες θλιμμένες εκφράσεις. Η θλίψη ας είναι για μάς τους πολίτες. Ενας Υπουργός κι ένα σύστημα επίβλεψης και υπηρεσιακής αναφοράς δεν λυπάται αλλά πράττει, δρα εκ των προτέρων, όχι να  κλαίει εκ των υστέρων. Αυτό δυστυχώς, το κάνουν όσοι ψάχνουν στα νεκροτομεία ν’ αναγνωρίσουν τους αγαπημένους ανθρώπους τους. Η παραίτηση του Κώστα Καραμανλή ήταν το πιο αυτονόητο πράγμα στον κόσμο και το ελάχιστο. Η έμπρακτη ανάληψη της πολιτικής ευθύνης δεν συνεπάγεται ότι τυχόν ποινικές ευθύνες που μπορεί να έχει ή να του καταλογιστούν, παύουν να υφίστανται. Ούτε η έμπρακτη ανάληψη της πολιτικής ευθύνης λήγει το θέμα.