Η πορεία από το Πάθος της Σταυρώσεως στο υπέρλαμπρο φως της Αναστάσεως, είναι η κατάληξη της συνταρακτικότερης εβδομάδας της ανθρώπινης ιστορίας. Η Μεγάλη Εβδομάδα, βαθύτατα θεολογική και ιδιαίτερα κατανυκτική αποτελεί πηγή ανανέωσης και ψυχικής καθάρσεως για όλους τους πιστούς. Ο Πανάγιος Τάφος είναι το σημείο αναφοράς και μοναδικής σημασίας για τον Χριστιανισμό και τον Ελληνισμό.
Η φράση της Τώνιας Μοροπούλου «ότι ο Τάφος του Ιησού Χριστού είναι ζωντανός είναι μία φράση που δεν πρόκειται να λησμονηθεί ποτέ και από κανέναν. Είναι μία φράση, η οποία ειπώθηκε, όχι από έναν άνθρωπο που είχε τις θεολογικές προϋποθέσεις να συνειδητοποιήσει την αξία του Παναγίου Τάφου, αλλά από μια επιστήμονα που ανήκει στην γενιά της αμφισβήτησης του Πολυτεχνείου. Αυτή την στιγμή μετέφερε η Ροδίτισσα καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και μέλος της διοικούσας επιτροπής του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, κα Τώνια Μοροπούλου σε ακόμα μια εκδήλωση με θέμα «Πανάγιος Τάφος-Το Μνημείο και το Έργο».
Το σημαντικότερο μνημείο του Χριστιανισμού
Η κα Μοροπούλου μίλησε με δέος στον τηλεοπτικό σταθμό «Κόσμος» για τα ευρήματα που έρχονταν στο φως κατά τη διάρκεια των έργων αποκατάστασης του μνημείου και επισημαίνει ότι οι προκλήσεις ήταν πολιτικές, θρησκευτικές και πολιτιστικές. «Δεν ανήκει σε μας αυτή η ιστορία. Είναι μία ιστορία για το σημαντικότερο μνημείο του Χριστιανισμού. Ένα μνημείο όπου κατά τη διάρκεια του έργου όταν ανοίξαμε τον Πανάγιο Τάφο προστάτευσε το έργο κι εμάς στην Ιερουσαλήμ με 3 θρησκείες και δύο λαούς που έδειξαν την ανοχή τους στην χριστιανική ενότητα. Στους μήνες που δουλέψαμε όταν με κάλεσε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος ο Γ’, πετύχαμε στο διάλογο με τις 3 θρησκευτικές κοινότητες να δημιουργήσουμε ένα κλίμα εμπιστοσύνης στη βάση του οποίου μετά από 200 χρόνια να προχωρήσει το έργο, θεμελίωσαν και νέους ορίζοντες στο Ναό της Αναστάσεως» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά.
Η προηγούμενη αποκατάσταση του μνημείου έγινε πριν από περίπου 207 χρόνια (1810) από τον Κάλφα Κομνηνό και οι πρώτες φθορές άρχισαν να γίνονται εμφανείς μόλις 17 χρόνια αργότερα.
Όπως επισημαίνει η κα Μοροπούλου, οι φθορές οφείλονταν στο γεγονός ότι κατά τη διάρκεια των προηγούμενων έργων αποκατάστασης, ο τρούλος της ροτόντας ήταν ανοιχτός. Τα νερά που διοχετεύονταν στο μνημείο αποσάθρωσαν τα κονιάματα που έβαλε ο Κομνηνός και διόγκωσαν το κάτω μέρος της τοιχοποιίας.
«Με την επιστημονική ομάδα του ΕΜΠ προχωρήσαμε στην υλοποίηση ενός έργου. Είπα τότε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων ότι το Πολυτεχνείο δεν κάνει έργα. Ένα έργο πολύ δύσκολο, μία πρόκληση πολιτική, πολιτιστική και να δουλέψει κανείς σε ένα μνημείο που ταυτόχρονα το προσκυνούσαν εκατομμύρια χριστιανοί και ενώ λειτουργούσαν. Το έργο παρεδόθη 22 Μαρτίου 2017. Τα ελληνικά συνεργεία λειτουργούσαν μέρα και νύχτα. Ήταν ένα έργο που στόχευε στην επαναφορά της δομής ακεραιότητας και της αντισεισμικής θωράκισης, ενός μνημείου που μπορέσαμε να τελειώσουμε μέσα σε 8,5 μήνες. Όλα τα διεθνή ΜΜΕ από τις 5 ηπείρους ήταν στην Ιερουσαλήμ για να ενημερώνονται για το έργο και συνέβαλαν στο να διατηρηθεί το κλίμα της ειρήνης. Το ψηφιακό υπόβαθρο ήταν ένα πολύτιμο έργο στα χέρια μας. Όταν ανοίξαμε τον Πανάγιο τάφο αποδείξαμε ότι η σπασμένη γκρίζα πλάκα κάτω, είχε τοποθετηθεί από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και όχι από τους Σταυροφόρους αργότερα» σημειώνει η Ροδίτισσα καθηγήτρια. Για το συναίσθημα της πίστης, η κα Μοροπούλου αναφέρει, «όταν πήρα την απόφαση να ανταποκριθώ θετικά, το βασικό κίνητρο ήταν η πίστη, την οποία είχαμε στα παιδικά μας χρόνια στη Ρόδο. Μαζί μου ήταν και ο αδελφός μου Νίκος. Είναι διαφορετικό να ζεις και να δουλεύεις στον Πανάγιο Τάφο, είναι μοναδική εμπειρία».
Σταμάτησαν τα όργανα όταν αποκαλύφθηκε το νεκρικό κρεβάτι του Ιησού!
Συγκλονιστική δε είναι η περιγραφή της κα Μοροπούλου για την στιγμή που αφαίρεσαν την ταφική πλάκα και αποκάλυψαν το νεκρικό κρεβάτι του Ιησού. Τόσο η ίδια η Ροδίτισσα καθηγήτρια, όσο και οι συνεργάτες της αξιώθηκαν να ακουμπήσουν εκεί που δεν έχει ακουμπήσει κανείς, εκεί που ακούμπησε το Πανάγιο Σώμα του Ιησού Χριστού και διαπίστωσαν αυτό που και η ίδια εξέφρασε με αυτόν τον τρόπο, την ζωντάνια που πηγάζει από τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου. «Η ενέργεια που εκλυόταν από τον Πανάγιο Τάφο ήταν αισθητή και από μας και από τα όργανα, που σταμάτησαν να εμφανίζουν ενδείξεις! «Νέκρωσαν» τα υπερσύγχρονα όργανα που επανήλθαν μετά από ώρες και αφού είχαν απομακρυνθεί από το Ιερό Κουβούκλιο. Βγαίνοντας από το παρεκκλήσι, αυτό που σκεφτόμουν ήταν μία επιστήμων από τη γενιά του Πολυτεχνείου, τι θα πω; Και είπα αυτό που νιώθαμε όλοι. Είπα την αλήθεια. Ότι αυτός ο τάφος είναι αληθινός. Είναι το σημαντικότερο μνημείο του Χριστιανισμού και όχι μόνο. Το αναστάσιμο φως αγγίζει την ανθρωπότητα. Αυτό το μήνυμα το νιώθαμε και το νιώσαμε πολύ δυνατά» αναφέρει με σπασμένη φωνή.
«Αποκαθιστώντας τη δομική ακεραιότητα του μνημείου και αποδίδοντάς το παρουσία και του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, είχαμε την αίσθηση ότι αφήναμε στο μνημείο, ένα κομμάτι από την ψυχή μας. Δούλεψαν όλοι με την ψυχή τους» υπογραμμίζει η κα Μοροπούλου που έχει συμμετάσχει και στην διάσωση ενός άλλου μνημείου Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Βυζαντινής της Αγίας Σοφίας. «Η Αγιά Σοφιά του Ιουστινιανού, για την οποία συμβάλλαμε μαζί με το Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου ώστε να θωρακιστεί αντισεισμικά. Η Αγία Σοφία και επί τη βάσει της ελληνοτουρκικής συνεργασίας αποκαταστάθηκε μετά από αιώνες και αυτό το μνημόνιο καταλύθηκε από την πρόσφατη απόφαση πριν από 4 χρόνια από τον Ταγίπ Ερντογάν για τη λειτουργία του ως τεμένους» τονίζει η κα Μοροπουλου καταλήγοντας. «Τα μνημεία μπορούν να ενώνουν και να χωρίζουν. Αυτή την ενότητα που ζήσαμε στον Πανάγιο Τάφο, αναλογεί στο φως της Αναστάσεως και σε αυτήν προσβλέπουμε».
