• Μιλά για τις διεθνείς προκλήσεις του τουρισμού, τις χαμένες υποδομές, την αλλαγή νοοτροπίας και την ανάγκη συλλογικής δράσης και εξομολογείται ότι μέσα στην πανδημία εκτός τα επαγγελματικά τραύματα, βίωσε και την απώλεια του αδελφού του
Με πάνω από τρεις δεκαετίες εμπειρίας στον τουριστικό τομέα, ο Διονύσης Τσιλιγκίρης δεν είναι απλώς ένας επαγγελματίας του τουρισμού. Είναι ένας άνθρωπος που έζησε την εξέλιξη του ελληνικού τουριστικού προϊόντος από μέσα, συμμετείχε ενεργά στη διαμόρφωσή του και συνεχίζει να το υπερασπίζεται με πάθος και συνέπεια.
Από την πρώτη του θέση σε ξενοδοχείο στα τέλη της δεκαετίας του ’80, μέχρι τη σημερινή του παρουσία στον Οργανισμό Προώθησης Ροδιακού Τουρισμού (ΠΡΟΤΟΥΡ), ο κ. Τσιλιγκίρης μιλά για τη Ρόδο με σεβασμό και αγάπη, αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες, αλλά κυρίως τις δυνατότητές της.
Στη συνέντευξη του στη «δ», αναφέρεται στη γεωστρατηγική σημασία του νησιού, στην αναγκαία αλλαγή νοοτροπίας και στις ελλείψεις των υποδομών, αλλά κυρίως στον επαγγελματισμό των ανθρώπων της Ρόδου που «καταθέτουν υπερπροσπάθεια για έξι-επτά μήνες αδιάκοπα».
Μιλά για τις πρόσφατες πρωτοβουλίες εξωστρέφειας, με αγορές όπως η Κίνα, η Ινδία και το Μπαχρέιν, και αναδεικνύει το σημαντικό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στη Ρόδο με ελάχιστο κόστος και μεγάλη διεθνή απήχηση. Παράλληλα, τοποθετείται ξεκάθαρα απέναντι στο τουρκικό αφήγημα «Turkaegean», αλλά και σε χρόνιες σιωπές που –όπως λέει– έθρεψαν την αυθαιρεσία στις διεθνείς τουριστικές εκθέσεις. Και τέλος, συγκινητικά και ανθρώπινα, περιγράφει την πιο σκοτεινή περίοδο της καριέρας του: την εποχή του Covid. Τότε που, όπως εξομολογείται, εκτός από επαγγελματικά τραύματα, βίωσε και την απώλεια του ίδιου του αδελφού του από την πανδημία.
Ο Διονύσης Τσιλιγκίρης μιλά για όσα έγιναν, για όσα δεν έγιναν και –κυρίως– για όσα μπορούν ακόμα να γίνουν.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
• Πόσα χρόνια συμπληρώνεται φέτος στην πρώτη γραμμή του τουρισμού, έχοντας εργασθεί στους μεγαλύτερους ξενοδοχειακούς ομίλους της χώρας μας;
Η πρώτη μου επαφή με τον τουρισμό κα Παμπρή, ξεκίνησε 28 Ιουνίου 1987, λίγες μέρες μετά την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ από την Ελλάδα.
Έχουν περάσει από τότε 38 ολόκληρα χρόνια. Είχα την τύχη και την τιμή να είμαι ήδη υποδιευθυντής σε ξενοδοχείο σε ηλικία 26 ετών. Στα 28 μου έτη, ο άνθρωπος που χρωστάω τα πάντα επαγγελματικά, ο Κωνσταντίνος Μήτσης, μου εμπιστεύτηκε τη διεύθυνση ενός ξενοδοχείου 282 δωματίων τότε. Έτσι ξεκίνησε μία μεγάλη διαδρομή στην οποία γνώρισα πάνω από 6.500 άτομα, ως στενούς συνεργάτες ή ξενοδοχειακούς υπαλλήλους.
• Ευρισκόμενος στο νησί από το 2013, πώς βλέπετε χρόνο με τον χρόνο την τουριστική Ρόδο; Κρατάει επάξια τα σκήπτρα της ναυαρχίδας του τουρισμού;
Η Ρόδος είναι ένα μοναδικό τουριστικό προϊόν. Καταρχάς είναι ένας ερωτεύσιμος προορισμός, είναι όντως η ναυαρχίδα του ελληνικού τουρισμού και κράτα εκείνη το σκήπτρο της πρωτοπορίας. Αυτό φαίνεται και από την όλο και βελτιούμενη πορεία του νησιού, όσο και από τις παρουσίες μας στις εκθέσεις τουρισμού σε παγκόσμιο επίπεδο πια. Το να λέει κάποιος ότι εκπροσωπεί τη Ρόδο δεν είναι απλώς μία δήλωση παρουσίας αλλά μία δήλωση τιμής.
• Βελτιωτικές παρεμβάσεις που χρειάζεται το νησί; Σε υποδομές; Καθημερινότητα; Επιχειρήσεις; Νοοτροπία;
Δεν υπάρχει τόπος στον κόσμο ο οποίος να μη χρειάζεται παρεμβάσεις και βελτίωση. Πόσο μάλλον εμείς, όταν πρεσβεύουμε την πρωτοπορία μας, η οποία είναι ζηλευτή και επιθυμητή από πολλούς άλλους μνηστήρες. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν γκρίνιες και παράπονα. Όμως με ποιον γίνονται συγκρίσεις; Ας ξεκινήσουνε όμως από το τελευταίο, από τη νοοτροπία.
Ο μέσος Ροδίτης έχει πολύ ψηλό ανεπτυγμένο το αίσθημα της τουριστικής εξυπηρέτησης, αυτό φαίνεται και αποδεικνύεται καθημερινά Από την επαγγελματική υπερπροσπάθεια που αρκετός κόσμος καταθέτει για έξι – επτά μήνες αδιάκοπα, όσο και από το γεγονός ότι αυτός ο ίδιος μέσος Ροδίτης όταν γυρίζει κατάκοπος στο σπίτι του, θα σεβαστεί τον τουρίστα στον δρόμο που θέλει να περάσει τη διάβαση. Στις υποδομές σαφώς και θέλουμε βελτίωση.
Σαφώς και θα επιθυμούσαμε, μεγαλύτερα πεζοδρόμια, μεγαλύτερους δρόμους, και καλύτερη πρόσβαση στο αεροδρόμιο.
Όμως, ας μην κρυβόμαστε δεν είναι η παρούσα γενιά η οποία ευθύνεται γι’ αυτό. Βλέποντας σήμερα γύρω μας καταλαβαίνουμε, ότι δεν έγιναν πράγματα προς την κατεύθυνση των υποδομών πριν 40-50 χρόνια. Φαντάζομαι ότι δεν έγιναν τότε για τους κλασικούς ελληνικούς παλαιοκομματικούς λόγους.
• Κύριε Τσιλιγκίρη αντιλαμβάνεται κανείς ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο το νησί μας να κατακτήσει την Ανατολή, όμως προσφάτως έγινε ένα βήμα με τους επαγγελματίες Κινέζους που υποδέχθηκε προσφάτως η Ρόδος, σε ένα ταξίδι γνωριμίας και εργασίας. Τι αποκομίσαμε αλήθεια απ’ αυτό; Γιατί έχουν γίνει απόπειρες για το εγχείρημα και στο παρελθόν, αλλά η απόσταση που μας χωρίζει από αυτές τις χώρες είναι και το κυρίως εμπόδιο.
Κυρία Παμπρή, τα τελευταία πέντε χρόνια έχουμε στρέψει το ενδιαφέρον μας και προς τις αγορές της Ασίας. Γεωγραφικά η Ρόδος, έχει μία εγγύτητα με τη Μέση Ανατολή και θεωρώ ότι μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, και το κυριότερο χωρίς ιδιαίτερα χρήματα καταφέραμε αρκετά. Συνδέσαμε αεροπορικά τη Ρόδο με το Μπαχρέιν, ανοίξαμε την αγορά της Ινδίας, κάναμε προσπάθειες με την αγορά της νότιας Κορέας, και τώρα πολύ πρόσφατα καταφέραμε να διοργανώσουμε ένα συνέδριο μεγάλης ακτινοβολίας στο νησί μας που προκάλεσε τη ζήλεια άλλων προορισμών καθώς η συμμετοχή σε αυτό δεν ήταν μόνον από την Ελλάδα, αλλά κι από χώρες του εξωτερικού, καθώς βέβαια και από άλλους ελληνικούς προορισμούς. Το συνέδριο αυτό ήταν αποτέλεσμα μίας πολύ μεγάλης προσπάθειας, η οποία καρποφόρησε με το ελάχιστο κόστος. Ένα παρόμοιο συνεδρίο και η διοργάνωσή του θα κόστιζε περίπου στις 120.000 ευρώ. Εμείς καταφέραμε και το πραγματοποιήσαμε με ένα κόστος μόνο των 300 ευρώ. Και αυτό βέβαια όσο κι αν ακούγεται περίεργο και απίθανο οφείλεται στη συνεργασία όλων των τουριστικών φορέων. Αυτό και μόνο αποδεικνύει τη δυναμική του νησιού όταν αποφασίσει να δημιουργήσει κάτι.
• Τι προγραμματίζει για φέτος ο Οργανισμός Προώθησης Ροδιακού Τουρισμού (ΠΡΟΤΟΥΡ);
Η τουριστική προβολή του νησιού συνεχίζεται μέσα κυρίως από τα social media, αλλά και με επικοινωνίες που κάνουμε με τουριστικούς παράγοντες και αεροπορικές εταιρείες. Και βέβαια έχουμε μπροστά μας την περαιτέρω προσπάθεια που κάνουμε για την κινεζική αγορά, η οποία έχει αρκετή η καθημερινή εργασία. Εκτός αυτών βασικό μας μέλημα αυτή τη στιγμή είναι η συμμετοχή στην έκθεση του Λονδίνου τον Νοέμβριο του 2025, καθώς και η συμμετοχή στην έκθεση του Βερολίνου τον Μάρτιο του 2026, την οποία προετοιμάζουμε από τώρα.
• TURKAEGEAN: Δεν θα σταματήσει ποτέ αυτό; Επίσης, χρόνια τώρα βλέπουμε στις τουριστικές εκθέσεις βόρεια Κύπρος και Μακεδονία (σκέτο) και δεν έχει γίνει καμία επίσημη διαμαρτυρία. Τώρα υποτίθεται πως έχουμε μία απόφαση, πως αυτή η ορολογία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην Ε.Ε., όμως οι γείτονές μας είναι ακάθεκτοι.
Αυτό είναι ένα θέμα το οποίο μας απασχολεί πάρα πολύ καιρό. Είναι μία ακόμη επίθεση στα εθνικά δίκαιά μας και στο τουριστικό μας προϊόν. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι τυχαίο και αποτελεί ένα εντελώς unfair χτύπημα στο τουριστικό προϊόν της Ελλάδας με πολιτική προέκταση. Εξ όσων γνωρίζω η απόφαση που πάρθηκε είναι ότι η γειτονική μας χώρα δεν μπορεί να χρησιμοποιεί αυτή την ορολογία, αλλά έως αυτή η απόφαση να τελεσιδικήσει προφανώς οι ίδιοι συνεχίζουν προκλητικά να το κάνουν.
Όμως να πω και κάτι άλλο; Πόσα είναι τα χρόνια που πηγαίνουμε στις εκθέσεις και βλέπουμε εκεί δίπλα μας τη βόρεια Κύπρο ακριβώς με αυτή την ορολογία και κανείς δε μιλάει; Πόσα χρόνια πριν διευθετηθεί με τον τρόπο που διευθετήθηκε το θέμα της Βορείου Μακεδονίας δεν βλέπαμε φαρδιά πλατιά παντού σε όλες τις εκθέσεις την ορολογία MACEDONIA και κάνεις πάλι δε μιλούσε. Δυστυχώς είναι κάποια θέματα τα οποία δημιουργούνται από την απάθειά μας.
• Η πιο δύσκολη περίοδος που βιώσατε επαγγελματικά όλα αυτά τα χρόνια ήταν υποθέτω η εποχή covid, που φάνηκε και πόσο εύθραυστο είναι το τουριστικό προϊόν;
Μέσα σε όλα αυτά τα επαγγελματικά χρόνια η πιο δύσκολη και περίεργη περίοδος σαφώς ήταν αυτή. Όμως μέσα σε αυτά τα χρόνια βίωσα και συγκλονιστικές στιγμές μέσα από ατυχήματα σε χώρους εργασίας, χαμού στενών συνεργατών ή και υπαλλήλων, ακόμα και αυτοκτονία πελατών. Σίγουρα όμως η εποχή του Covid ήταν η χειρότερη απ’ όλες τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο, αφού παράλληλα με τις πρωτόγνωρες επαγγελματικές στιγμές, η μοίρα μου έδωσε κι ένα δυνατό χτύπημα σε προσωπικό επίπεδο, με τον χαμό του μικρότερου αδερφού μου από Covid.
