«Η κρίση στην Ελλάδα είναι κατΆ εξοχήν πολιτική»

«Η Διοικητική μεταρρύθμιση, έπρεπε να έχει γίνει προ πολλού. Αν τυχόν αποτύχει ή γίνει “κολοβή”, τότε χάσαμε το τραίνο. Ο κάθε κατεργάρης πρέπει να μπει στον “πάγκο του”, και να σταματήσει η μετάθεση ευθυνών. Αν γυρίσουμε λίγο στο παρελθόν σε τοπικό επίπεδο, θα διαπιστώσουμε πολύ-πολύ εύκολα πόσο φταίνε κάποιοι από εμάς για πράγματα που δεν έγιναν ή για κάποια άλλα που έγιναν στραβά.»
Αυτό αναφέρει σε συνέντευξή του προς τη «δ» ο πρώην βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠΑΣΟΚ κ. Γιάννης Παρασκευάς.
Αν και επί του παρόντος αποφεύγει να δηλώσει ανοιχτά υποψήφιος για τον ενιαίο δήμο της Ρόδου, καταθέτει συγκεκριμένη πρόταση για τη δομή και τις προτεραιότητες του νέου δήμου από 1ης Ιανουαρίου 2011.
Έμμεσα αναφερόμενος στην ονοματολογία των ημερών για τους υποψηφίους, ζητά κατ’ ουσίαν αυτογνωσία λέγοντας χαρακτηριστικά ότι “ο ίσκιος και το μπόι, μεταβάλλονται ανάλογα από το πού βρίσκεται ο ήλιος”.
Ο κ. Παρασκευάς μιλά και για την πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να ενεργοποιήσει τον μηχανισμό διάσωσης της ελληνικής οικονομίας και υπογραμμίζει ότι η χώρα δεν θα πτωχεύσει, ωστόσο, ένα είναι βέβαιο: «Μεγάλα τμήματα του κοινωνικού συνόλου θα υποχρεωθούν να αλλάξουν καταναλωτικά πρότυπα και να αποβάλουν συνήθειες “νεοπλουτισμού”». Παράλληλα υποστηρίζει ότι η χώρα θα μπορούσε να είχε αποφύγει αυτή τη δυσμενή εξέλιξη: «Υπάρχουν αλήθειες βαθιά ριζωμένες στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν που αν τις ανασύρει κάποιος, ξύνει πληγές που πονάνε. Δυστυχώς, η χώρα μπορούσε, ο λαός μπορούσε αλλά ποτέ δεν το θελήσαμε, παραμείναμε δέσμιοι των “εθνικών προπατορικών αμαρτημάτων”».
Η συνέντευξη
Τι είπε στο Καστελόριζο ο πρωθυπουργός; Μήπως επανέλαβε το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» με άλλα λόγια;
• “Το γιγνόμενον ουκ απογίγνεται”
Δεν ήταν και δεν είναι η καλύτερη προοπτική για τη χώρα. Υπάρχουν αλήθειες βαθιά ριζωμένες στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν που αν τις ανασύρει κάποιος, ξύνει πληγές που πονάνε.
Δυστυχώς, η χώρα μπορούσε, ο λαός μπορούσε αλλά ποτέ δεν το θελήσαμε, παραμείναμε δέσμιοι των “εθνικών προπατορικών αμαρτημάτων”.
Δεν θα πτωχεύσουμε, αλλά ένα είναι βέβαιο: Μεγάλα τμήματα του κοινωνικού συνόλου θα υποχρεωθούν να αλλάξουν καταναλωτικά πρότυπα και να αποβάλουν συνήθειες “νεοπλουτισμού”.
Το να δουλεύω λίγο, να εισπράττω πολλά, να ξοδεύω περισσότερα, τελείωσε, πρέπει να τα βάλουμε στο “χρονοντούλαπο” της Ιστορίας.
• Τι σημαίνει η ενεργοποίηση του μηχανισμού διάσωσης της οικονομίας; Τι μας περιμένει;
Δύο είναι τα βέβαια αποτελέσματά του και οι στόχοι του:
– Στήριξη του τραπεζικού συστήματος και
– Υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του πλυθυσμού.
Η υποβάθμιση που σημαίνει αλλαγή καταναλωτικών προτύπων, προκύπτει ως αποτέλεσμα της συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα και της ύφεσης.
Δυστυχώς, στη λογική των οικονομικά κρατούντων επικρατεί η άποψη ότι η ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας αυξάνεται όσο μειώνεται το κόστος της εργασίας.
Πρόκειται για μια μονομερή και κοντόφθαλμη άποψη που εξυπηρετεί νέες μορφές και διαδικασίες συσσώρευσης πλούτου.
• Θα μπορούσαμε να την είχαμε αποφύγει; Υπήρχαν άλλες λύσεις;
Η σωστή αποτίμηση του παρελθόντος, σου δίνει την δυνατότητα και το υπόβαθρο του σχεδιασμού του μέλλοντος.
Σίγουρα ναι. Οι ευκαιρίες σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο παρουσιάζονται ελάχιστες φορές, αν τις αξιοποιήσεις έχει “καλώς”, αν όχι μέμφεσαι την κακή σου μοίρα και το κακό σου ριζικό.
Εμείς ανήκουμε στην δεύτερη κατηγορία.
Είναι βέβαιο και καθολικά αποδεκτό, ότι ο κ. Καραμανλής και η κυβέρνησή του ήταν μια “καταστροφική παρένθεση”, αλλά δυστυχώς η όλη πορεία μας δεν διακρίνεται από ενόραση και πολιτική οξυδέρκεια.
Δεν αποτελεί αυτή η άποψη “ανάθεμα” στους πολιτικούς, κάτι που το επαναλαμβάνουν όλοι, αλλά “ανάθεμα” στη συλλογική αδυναμία να απεμπλακούμε από τις αμαρτίες του παρελθόντος και σαν πρόσωπα, και σαν λαός.
Για όλα τα προβλήματα υπάρχουν πάντα και άλλες λύσεις, πιο καλές, πιο κακές με διάφορες διαβαθμίσεις.
Σίγουρα μπορούσαμε καλύτερα, σήμερα έχουμε αυτό να διαχειριστούμε. Σε αυτό πρέπει να επικεντρώσουμε όλες μας τις προσπάθειες.
• Για πολλούς οικονομικούς αναλυτές, δεν θα γλυτώσουμε τελικά τη χρεοκοπία, παρά την παρέμβαση του ΔΝΤ. Τι λέτε εσείς;
Δεν χρεωκοπούμε, δεν κινδυνεύουν οι καταθέσεις, δεν κινδυνεύει η χώρα.
Το μεγάλο στοίχημα είναι μπροστά στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στο λαό.
Οι δυνατότητες και οι προϋποθέσεις υπάρχουν, αν δεν τις αξιοποιήσουμε τότε γιατί κλαίμε, δεν θα μας φταίει κανένας.
Ο πλέον ορατός κίνδυνος για τη χώρα είναι η γεωπολιτική υποβάθμιση της σ’ ένα περιβάλλον που είναι πάρα πολύ ασταθές, ευμετάβλητο και σε μια πορεία ανακατατάξεων.
¶ς όψονται τα μεγάλα γαιοπολιτικά – οικονομικά συμφέροντα. Αιγαίο – Κύπρος – Βαλκάνια είναι η “τούρτα” που ετοιμάζονται να προσφέρουν οι Αμερικανοί σε “εαυτούς και αλλήλους”.
Να γίνει απόλυτα κατανοητό: η κρίση είναι κατ’ εξοχήν πολιτική, είναι αγώνας επιβολής επικυριαρχίας με μέσο την οικονομική ασφυξία και υποβάθμιση.
• Ουσίας ή επικοινωνιακή η επίσκεψη του πρωθυπουργού και του κυβερνητικού κλιμακίου στα Δωδεκάνησα;
Καλά έκανε και ήλθε. Για τον τόπο, το ελάχιστο όφελος ήταν η προβολή. Ταυτόχρονα, άκουσε ο ίδιος και οι υπουργοί που τον συνόδευαν, τους προβληματισμούς που υπάρχουν και επαναδιατυπώθηκαν αιτήματα και προτάσεις. Ίσως και να γίνει κάτι, ίσως και όχι. Το μέλλον θα δείξει.
Δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονο. Ο κ. Παπανδρέου μας επισκέπτεται συχνά, δείχνει το προσωπικό του ενδιαφέρον, σε μας εναπόκειται το πως το εκμεταλλευόμαστε.
• Μετά την ανακοίνωση του σχεδίου νόμου για τη διοικητική μεταρρύθμιση, πόσο κοντά βρίσκεστε στις οριστικές σας αποφάσεις;
Η προτεινόμενη Διοικητική μεταρρύθμιση, έπρεπε να έχει γίνει προ πολλού. ¶ν τυχόν αποτύχει ή γίνει “κολοβή”, τότε χάσαμε το τραίνο. Οι τομές θα πρέπει να είναι βαθιές, στέρεες και χωρίς πισωγυρίσματα.
Ο κάθε κατεργάρης πρέπει να μπεί στον “πάγκο του”, και να σταματήσει η μετάθεση ευθυνών.
¶ν γυρίσουμε λίγο στο παρελθόν σε τοπικό επίπεδο, θα διαπιστώσουμε πολύ-πολύ εύκολα πόσο φταίνε κάποιοι από εμάς για πράγματα που δεν έγιναν ή για κάποια άλλα που έγιναν στραβά.
Από αύριο, το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης είναι δικό μας και επιμερίζεται σ’ όλους και όχι μόνον σ’ όσους “παλαβούς” θελήσουν να αναλάβουν κάποιες ευθύνες.
– Ευθύνη έχει η πνευματική ηγεσία του τόπου.
– Ευθύνη έχει η οικονομική ηγεσία ή όπως το συνηθίζουμε, το οικονομικό κατεστημένο.
– Ευθύνη έχει η συνδικαλιστική ηγεσία.
– Ευθύνη έχει ο απλός πολίτης.
– Ευθύνη έχουν όσοι θα κληθούν, γιατί θα το θελήσουν, να διαχειριστούν το παρόν και το μέλλον του τόπου.
“Ο ίσκιος και το μπόι, μεταβάλλονται ανάλογα από το πού βρίσκεται ο ήλιος” (άλλοτε πιό ψηλός ο ίσκιος και άλλοτε το μπόι).
• Ναι ή όχι στο κομματικό χρίσμα;
Ανεπιφύλακτα ΝΑΙ και εφ’ όσον τα κόμματα λειτουργούσαν σαν κόμματα και όχι σαν Αρχηγικά Φέουδα.
– Η λειτουργία και η δομή των κομμάτων είναι το είδωλο στον καθρέπτη της αξιολόγησης, της κοινωνίας, της δομής της Δημόσιας Διοίκησης, της νοοτροπίας μας και των προκαταλήψεών μας.
Ο τρόπος σύστασης του Ελληνικού Κράτους, η πελατειακή του δομή και η οικογενειοκρατία είναι οι αιτίες και οι αφορμές για την στρεβλή δομή και λειτουργία των κομμάτων.
Βέβαιο είναι, ότι άλλο Βουλευτικές εκλογές και συμπλήρωση ψηφοδελτίων, και άλλο εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση.
• Ποιες θα πρέπει να είναι οι προτεραιότητες που θα πρέπει να τεθούν από την νέα δημοτική αρχή από 1ης Ιανουαρίου 2011;
Μετά την 1η του Γενάρη, τίποτα δεν θα είναι ίδιο με το χθές. Όποιος και αν εκλεγεί Δήμαρχος (του εύχομαι καλό κουράγιο) αν πράγματι θελήσει να είναι σκαπανέας και όχι ” κακός διαχειριστής” της σημερινής κατάστασης, μαζί με τους συνεργάτες του έχει να αντιμετωπίσει ανοιγμένους τους ασκούς του Αιόλου.
– Νέα δομή της Αυτοδιοικητικής μηχανής.
– Αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και της πληροφορικής.
– Συνολικός χωροταξικός σχεδιασμός του νησιού.
– Αναδιάταξη της παραγωγικής δομής.
– Διεύρυνση της παραγωγικής βάσης – νέες θέσεις εργασίας.
– Ορθολογική αξιοποίηση Πόρων, Δημόσιων και Δημοτικών.
– Νέα αντίληψη κοινωνικών δομών.
– Παρεμβατική πολιτική στους τομείς Υγεία – Εκπαίδευση – Κοινωνικές Υπηρεσίες – Νεολαία.
– Ποιοτική αναβάθμιση του Τουριστικού Προϊόντος.
– Αξιοποίηση περιβαλλοντικών – πολιτιστικών – πολιτισμικών πλεονεκτημάτων.
– Αναδιάρθρωση πρωτογενούς τομέα.
– Περιστολή δαπανών – διαφάνεια – Χρηστή Διοίκηση.
Η Ρόδος, το νησί μας, μπορεί και πρέπει να γίνει “Μεσογειακό Κέντρο Τουρισμού – Πολιτισμού – Παιδείας – Εμπορίου”.
• Στο νησί της Ρόδου η ανάπτυξη έχει καθηλωθεί τα τελευταία χρόνια και αυτό φαίνεται πιο έντονα τώρα με την οικονομική κρίση. Τι θα μπορούσε να της δώσει ώθηση; Τι θα μπορούσε να διευρύνει την παραγωγική βάση του τόπου;
Η μονοκαλλιέργεια του Τουρισμού είχε τα θετικά και τα αρνητικά της. Φαίνεται ότι έχει σχεδόν ξεπεράσει τα όριά της. Η πραγματική ή φαινομενική ευμάρεια λόγω υπερκυκλοφορίας του χρήματος, έγινε τροχοπέδη στην καινοτομία και στις έξυπνες επενδύσεις.
Δωμάτια – Δωμάτια – Δωμάτια – Μαγαζιά – Μαγαζιά, δεν είναι λύση, είναι οικονομική αυτοκτονία.
Η οικονομική ζωή του νησιού, στριμώχθηκε στο Βόρειο Τρίγωνο, η αστικοποίηση έπνιξε την πόλη και ερήμωσε τα χωριά.
Η αλλαγή πλεύσης είναι πια μονόδρομος.
Υπάρχουν οι οικονομικές δυνατότητες, το ανθρώπινο δυναμικό και τα φυσικά πλεονεκτήματα που μπορούν να δώσουν νέα δυναμική, νέες προοπτικές.
Αφήνεις πίσω σού κάθε τι μη ανταγωνιστικό και αγκαλιάζεις αυτό που δίνει προοπτική.
Πρωτογενής τομέας, περιβάλλον και παράπλευρες δράσεις του τριτογενούς τομέα είναι αυτά που θα αλλάξουν την παραγωγική δομή.
• Από τα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα γνωστά για το περιεχόμενο της διοικητικής μεταρρύθμισης, έχει κατά την άποψή σας τις προϋποθέσεις για να πετύχει;
Δεν έχουμε δικαίωμα να αποτύχουμε. Η διοικητική μεταρρύθμιση αφορά όλους και όχι μόνο όσους κληθούν για να την υλοποιήσουν.
Η αποτυχία θα είναι καταστροφική και θα φταίει η δική μας ανικανότητα και η ανικανότητα των μελών της κυβέρνησης.
Η επιτυχία είναι Μονόδρομος, πρέπει να ξεπεραστούν όλα τα εμπόδια και ο νέος θεσμός να γίνει κινητήριος μοχλός της ανάπτυξης και μιας άλλης μορφής Διοίκησης.
Ο πολίτης να είναι συμμέτοχος και όχι επαίτης, “να προσφέρει αυτό που θα έχει υποχρέωση και να απολαμβάνει αυτό που δικαιούται”.
• Τα οικονομικά των δήμων παραμένουν ένα μεγάλο αγκάθι και για πολλούς αποτελούν επιχείρημα αμφισβήτησης της επιτυχίας του εγχειρήματος. Θα υπάρξει η οικονομική δυνατότητα άσκησης αρμοδιοτήτων και γενικότερα στήριξης των νέων δήμων;
Οι προβλέψεις του Νόμου, έστω σε προγραμματικό επίπεδο, καλύπτουν τις οικονομικές απαιτήσεις του εγχειρήματος.
Γενικά, χωρίς εξειδικευμένους υπολογισμούς με τη Νέα Διοικητική δομή, εξοικονομούνται περίπου 2 Δις το χρόνο, αν αυτά τα χρήματα χρησιμοποιηθούν για την στήριξη της προσπάθειας, τότε οι προϋποθέσεις γίνονται αρκετά ευνοϊκές.
Η μεταφορά και άσκηση αρμοδιοτήτων, είναι ένα δεύτερο ζήτημα που θα πρέπει να καλυφθεί με τη σύνταξη άλλου είδους Προϋπολογισμού του κράτους, διαφορετική κατανομή των εσόδων και των δαπανών, αλλαγή της κατανομής των φορολογικών εσόδων, ονομαστικοποίηση και κατοχύρωση των Δημοτικών πόρων.
• Το ζήτημα της απόλυσης των συμβασιούχων που θα κληθούν να διαχειριστούν οι νέοι δήμαρχοι, είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα, παράλληλα συνεπάγεται σοβαρό πολιτικό κόστος γι αυτούς. Το έχετε σκεφτεί;
Η αλήθεια είναι αυτή. Ίσως το δυσκολότερο πρόβλημα είναι η διαχείρηση του ανθρώπινου δυναμικού των Δήμων.
Κάθε απόλυση, είναι και μια πληγή στο κοινωνικό Σώμα, που αθροιζόμενες δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα.
Το Νομοσχέδιο προβλέπει κάποια πράγματα για τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, όπως επίσης για το πώς θα γίνουν οι μετατάξεις.
Στην αντιμετώπιση των πιθανών προβλημάτων, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργαζομένων στους Δήμους, θα πρέπει να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και με δημιουργική λογική να συμβάλουν στην διαμόρφωση των βέλτιστων λύσεων, με το βλέμμα στραμμένο στο ΑΥΡΙΟ και όχι κολλημένοι στο ΧΘΕΣ.