Μα από τον Πολιτισμό;

Δηλώνω έκπληκτη, από την αναφορά του υπουργού Πολιτισμού, πως μπορεί να βρεθεί ένα μέρος των ισοδυνάμων για τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση από το υπουργείο του. Υπολογίζει επιπλέον 20 εκατομμύρια ευρώ, από την αύξηση των εισιτηρίων σε αρχαιολογικούς χώρους και Μουσεία, χρησιμοποιώντας το επιχείρημα της άμεσης σχέσης μεταξύ Πολιτισμού και Παιδείας. Αναμφισβήτητα ισχυρό επιχείρημα, εάν όμως πρώτα καλυφθούν οι ανάγκες σε φύλακες για να μπορεί να διευρυνθεί το ωράριο λειτουργίας, διατίθενται χρήματα για να καθαρίζονται οι χώροι, να προστατεύονται επαρκώς, να συνεχίσουν οι ανασκαφικές εργασίες και τα πλάνα ενοποίησης αρχαιολογικών χώρων ( βλέπε Κυμισάλα), να καλύπτονται οι νομοθετημένες δαπάνες για το επιστημονικό προσωπικό, να δοθούν έκτακτες πιστώσεις για την αντιμετώπιση επειγόντων θεμάτων σε μνημεία και χώρους. Όλα αυτά που τα τελευταία χρόνια περικόπηκαν δραματικά, λόγω μνημονίων, έχουν υποβαθμίσει απαράδεκτα τη δυνατότητα του Υπουργείου να εκτελεί με επάρκεια το έργο του. Είναι αναγκαίο και το τελευταίο ευρώ σε ένα τομέα, για τον οποίο λέμε πως έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα και ο οποίος μπορεί να αποφέρει πολύ περισσότερα, αν επενδύσουμε σωστά σε αυτόν. Πολλά τα κοινά μεταξύ Πολιτισμού και Παιδείας, πραγματικά το έχει μεγάλη ανάγκη η νέα γενιά, όχι όμως και την αναπλήρωση των εσόδων από αύξηση του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, από ένα υπουργείο ήδη υποχρηματοδοτούμενο-πάμφτωχο και απαξιωμένο. Συμπέρασμα: H έωλη και συνάμα πρωτοφανής τοποθέτηση του Αριστείδη Μπαλτά, εκτός του ότι έρχεται να συμπληρώσει την άποψη των προκατόχων του πως ο Πολιτισμός είναι πολυτέλεια στους χρόνους των μνημονίων, έρχεται και να αποδείξει με το πλέον πεντακάθαρο τρόπο, ότι η κυβέρνηση δεν διαθέτει κανένα απολύτως σχέδιο ως προς την εξεύρεση ισχυρών ισοδύναμων μέτρων που θα μπορέσουν να γίνουν αποδεκτά από τους πιστωτές της χώρας.