• Η υπηρεσία ακύρωσε το έγγραφο του 2023 μετά την αυτοψία και τη μονομερή ανάκληση της ΕΤΑΔ ενώ επισημαίνει ότι εξέλιπε το αντικείμενο της σύμβασης και διαπιστώθηκαν υπερβάσεις στη χρήση του χώρου
Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου ανακάλεσε την έγκριση που είχε χορηγηθεί το καλοκαίρι του 2023 για την απλή χρήση τμήματος της παραλίας στην περιοχή του ξενοδοχείου Μπελβεντέρε στη Ρόδο, μπροστά από κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Η απόφαση ελήφθη στις 24 Οκτωβρίου 2025 και στηρίχθηκε σε δύο καθοριστικά στοιχεία, την αυτοψία που διαπίστωσε υπέρβαση ορίων και χρήσεων και τη διαπιστωτική πράξη της Εταιρείας Ακινήτων του Δημοσίου με την οποία λύθηκε αυτοδικαίως η παραχώρηση του αιγιαλού.
Η αρχική έγκριση είχε εκδοθεί από την Εφορεία στις 16 Αυγούστου 2023 και αφορούσε στην παραχώρηση δικαιώματος απλής χρήσης τμήματος της παραλίας στο μέτωπο καταστήματος που βρίσκεται εντός του αρχαιολογικού χώρου της πόλης της Ρόδου, με ισχύ έως τις 31 Δεκεμβρίου 2025.
Η έγκριση είχε χορηγηθεί κατόπιν αιτήματος του ιδιοκτήτη ο οποίος επικαλέστηκε προτιμησιακό δικαίωμα.
Στη συνέχεια η Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εξέδωσε στις 2 Οκτωβρίου 2025 διαπιστωτική πράξη με την οποία ανακάλεσε μονομερώς το δικαίωμα παραχώρησης απλής χρήσης και διαπίστωσε την αυτόματη λύση του συμφωνητικού παραχώρησης που είχε συναφθεί στις 30 Ιουνίου 2023 με τον ιδιοκτήτη. Μαζί με την πράξη κοινοποιήθηκε στην Εφορεία έκθεση αυτοψίας στελέχους της εταιρείας με ημερομηνίες 4 και 7 Αυγούστου 2025.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της αυτοψίας που κοινοποιήθηκαν στην Εφορεία, υπήρξε υπέρβαση των ορίων του νομίμως μισθωμένου χώρου από την επιχείρηση καθώς και υπέρβαση της εγκεκριμένης χρήσης. Εκτός από την εγκεκριμένη εγκατάσταση τραπεζοκαθισμάτων τοποθετήθηκαν και ομπρελοκαθίσματα, γεγονός που αντιβαίνει ρητά στους όρους της έγκρισης της 16ης Αυγούστου 2023 και ειδικότερα στον όρο με αριθμό τέσσερα.
Τα ευρήματα αυτά αποτέλεσαν έναν από τους δύο λόγους που επικαλέστηκε η υπηρεσία για την ανάκληση. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι μετά τη διαπιστωτική πράξη της Εταιρείας Ακινήτων του Δημοσίου που προκάλεσε την αυτόματη λύση της παραχώρησης, εξέλιπε το αντικείμενο της σύμβασης και επομένως δεν συνέτρεχε πλέον λόγος διατήρησης της αρχαιολογικής έγκρισης που είχε εκδοθεί μεταγενέστερα.
Με ρητή αναφορά στο ιστορικό και τα έγγραφα που προηγήθηκαν, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου αποφάσισε την ανάκληση του εγγράφου της 16ης Αυγούστου 2023. Η απόφαση φέρει ημερομηνία 24 Οκτωβρίου 2025 και αριθμό πρωτοκόλλου οικιακό 489519 και υπογράφεται από την αναπληρώτρια προϊσταμένη της Εφορείας Ελένη Φαρμακίδου. Στο κείμενο σημειώνεται ότι η αρχαιολογική έγκριση είχε εκδοθεί σε χρόνο μεταγενέστερο της σύναψης του συμφωνητικού παραχώρησης με αποτέλεσμα μετά τη λύση του συμφωνητικού να συντρέχει νόμιμος λόγος ανάκλησης της έγκρισης.
Επιπλέον γίνεται μνεία σε έγγραφο του Αστυνομικού Τμήματος Ρόδου της 23ης Οκτωβρίου 2025 που παρείχε στοιχεία στο πλαίσιο της υπόθεσης, στοιχείο που δείχνει ότι η υπόθεση εξετάστηκε με την εμπλοκή πολλαπλών υπηρεσιών.
Η απόφαση κοινοποιήθηκε στο γραφείο της Υπουργού Πολιτισμού, στον Γενικό Γραμματέα Πολιτισμού, στις αρμόδιες διευθύνσεις της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων, στην Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων, στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Δωδεκανήσου, στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου, στην Κτηματική Υπηρεσία Δωδεκανήσων Α, στον Δήμο Ρόδου και ειδικότερα στην Υπηρεσία Δόμησης, στο Αστυνομικό Τμήμα Ρόδου, στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Ρόδου, στον ενδιαφερόμενο καθώς και σε επιστάτη της Εφορείας.
Η συγκεκριμένη υπόθεση αναδεικνύει τα όρια και τις προϋποθέσεις χρήσης του κοινόχρηστου χώρου σε περιοχές με ιδιαίτερη περιβαλλοντική και πολιτιστική φόρτιση όπως είναι ο αρχαιολογικός χώρος της πόλης της Ρόδου. Η αρχαιολογική έγκριση δεν μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα από την ισχύ της διοικητικής παραχώρησης επί του αιγιαλού και της παραλίας. Όταν λύεται η παραχώρηση από τον αρμόδιο φορέα διαχείρισης δημόσιας περιουσίας, τότε εκλείπει το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται κάθε συνακόλουθη έγκριση χρήσης, συνεπώς η ανάκληση της υπηρεσίας πολιτισμού εντάσσεται στη λογική προστασίας του δημόσιου χώρου και της πολιτιστικής κληρονομιάς. Ταυτόχρονα οι διαπιστωμένες υπερβάσεις ως προς τα όρια και τη φύση της χρήσης επιβεβαιώνουν ότι ο έλεγχος επί του πεδίου παραμένει κρίσιμος για την τήρηση των όρων.
