Πένθος και ντροπή

Η κοινή γνώμη είναι συγκλονισμένη από την τραγωδία στα ανοιχτά της Πύλου. Όχι όλοι. Για κάποιους, το θέμα τους δεν είναι οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν. Το θέμα τους είναι ότι κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος. «Γιατί να υπάρξει εθνικό πένθος; Αφού δεν έχουμε να κάνουμε με Έλληνες, αφού το ναυάγιο έγινε σε διεθνή ύδατα, προς τι το εθνικό πένθος; Εχει χαθεί το μέτρο» Αυτή είναι η λογική τους. Λένε χυδαιότητες για εισβολείς και  «λαθραίους». Χυδαιότητες, για μικρά παιδιά που πνίγονται στα αμπάρια των σαπισμένων καϊκιών κι έπειτα τα ξεβράζει η θάλασσα. που δεν θα γραφτούν σε αυτό το κείμενο. Η ενέργεια του Ιωάννη Σαρμά, υπηρεσιακού Πρωθυπουργού, να βάλει «φρένο» σε μια ολόκληρη χώρα που ήδη βρίσκεται στη διονυσιακή νιρβάνα του ελληνικού καλοκαιριού, δείχνει και ενσυναίσθηση και πολιτικά κότσια. Η καλύτερη απάντηση σε όλους τους απάνθρωπους, έρχεται από τον Γαβριήλ Χαρίτο που γράφει σε ανάρτησή του στα social media: « Το εθνικό πένθος που κήρυξε η πατριδα μας, η μικρή μας, η αγαπημένη, η μοναδική μας Ελλαδιτσα, την τιμά.  Μια χώρα μικρή με τόσα προβλήματα, για χρόνια τώρα έχει αναλάβει ένα δυσβάσταχτο βάρος που δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε ως κρατικός μηχανισμός, ούτε ως οικονομία, ούτε ως κοινωνία. Και όμως, σπεύδει να σώσει ζωές, να απαλύνει τον πόνο όπως και όσο μπορεί.  Και κήρυξε τριήμερο πένθους. Αντιθέτως, η Ευρωπαϊκή Ένωση με το νομικό πλαίσιο που επέβαλαν οι χώρες-μέλη του ευρωπαϊκού βορρά, εκμεταλλευόμενες την οικονομική κρίση που αντιμετώπιζε (και συνεχίζει να αντιμετωπίζει) ένας από τους «αδύναμους κρίκους» της και θεσμοθετώντας κανονισμούς και διαδικασίες  σύμφωνα με τα δικά τους μέτρα και σταθμά και μόνο, καλο θα ήταν να κηρύξει ενα δικό της τριήμερο ντροπής. Τριήμερο πένθους για μας. Τριήμερο ντροπής για τις Βρυξέλλες. Ένα τριήμερο όλο δικό της. Της δικής της ντροπής.  Εύχομαι να σωθούν όσες περισσότερες ζωές γίνεται. Μεγάλη τραγωδία.»