Δίκη και για κακούργημα ζητά για τον πρώην πρόεδρο της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) Ανδρέα Γεωργίου, η αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου.
Η κ. Δημητρίου η οποία άσκησε αναίρεση στο υπ. αριθμ. 1149/2015 βούλευμα, με το οποίο ο κ. Γεωργίου παραπέμφθηκε να δικαστεί μόνο για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος (πλημμέλημα) ζητά να δικαστεί ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών και για το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης για το οποίο είχε απαλλαγεί με το επίμαχο βούλευμα.
Το κακούργημα αφορά τη τεχνητή διόγκωση του χρέους του 2009 με στόχο την ένταξη της χώρας μας στο μνημονιακό καθεστώς.
Η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ
Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Ιούλιο, ο Ανδρέας Γεωργίου παραπέμφθηκε με βούλευμα στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων προκειμένου να δικαστεί για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, ενώ είχε προηγηθεί η πρόταση του εισαγγελέα Εφετών Αντώνη Λιόγα για πλήρη απαλλαγή του.
Το αδίκημα για το οποίο τελικά παραπέμφθηκε ο κ. Γεωργίου αφορά στο γεγονός της μη παραίτησης του από την προηγούμενη υπαλληλική θέση που κατείχε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επί 21χρόνια και στην παράνομη διατήρησή της, παράλληλα μ’ αυτή του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, κάτι το οποίο παραβιάζει το νομοθετικό πλαίσιο που προβλέπει την υποχρεωτική πλήρη και αποκλειστική απασχόληση του κ. Γεωργίου στην ΕΛΣΤΑΤ.
Με το ίδιο βούλευμα τόσο ο κ. Γεωργίου όσο και δύο ακόμα στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ, οι Κωνσταντίνος Μολφέτας και Αθανασία Ξενάκη, απαλλάχτηκαν από το κακουργηματικού χαρακτήρα αδίκημα της ψευδούς βεβαίωσης που αφορούσε την τεχνητή διόγκωση του χρέους του 2009 με στόχο να ενταχθεί η χώρα μας στο πρώτο μνημόνιο.
Παράλληλα, με το ίδιο βούλευμα αποβλήθηκαν από πολιτικώς ενάγοντες ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Νίκος Λογοθέτης και το πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ Ζωή Γεωργαντάτου που είχαν κάνει καταγγελίες για την υπόθεση.
Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία των δικαστών σχετικά με το απαλλακτικό μέρος του βουλεύματος που αναιρέθηκε τελικά «κατ’ ουσία στρέφονται – οι καταγγελίες- κατά της ορθότητας των στατιστικών μεθόδων που εφαρμόστηκαν, χωρίς παράλληλη αμφισβήτηση των στατιστικών μεγεθών που έτυχαν επεξεργασίας».
Το γεγονός αυτό, όπως σημειωνόταν, επιβεβαιώνεται και από τις ληφθείσες, στο στάδιο της προκαταρκτικής εξετάσεως, συμπληρωματικές καταθέσεις του Νίκου Λογοθέτη, της Ζωής Γεωργαντά και του Νικολάου Στρόμπλου οι οποίοι «δεν αμφισβητούν την αλήθεια καθ’ αυτών των στοιχείων, αλλά τον τρόπο αξιολόγησής και επεξεργασίας τους, βάσει του ισχύοντος ευρωπαϊκού κανονιστικού πλαισίου».
Ετσι, κατά την απαλλακτική άποψη, προκύπτει ότι «ουδόλως προέκυψε ότι οι αξιολογήσεις αυτές στηρίχθηκαν σε αναληθή στατιστικά μεγέθη», αλλά και ακόμα και αν ακόμη η γνωστοποίηση του ελλείμματος στο 15,4% του ΑΕΠ προς τη Eurostat θεωρούνταν ως αναληθής και πάλι, δεν στοιχειοθετείται έγκλημα, γιατί «σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του ιδρυτικού της ΕΛΣΤΑΤ νόμου, η αναγόμενη στις αρμοδιότητες της παραγωγή και δημοσίευση στατιστικών της χώρας, προβλέπεται απλώς ως κριτήριο προς λήψη, αξιολόγηση, χάραξη και διαμόρφωση πολιτικών, οι οποίες ουδόλως δύνανται να θεωρηθούν έννομες συνέπειες».
Σύμφωνα με την ίδια απαλλακτική άποψη (εισαγγελέα και δικαστών), «η προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνή Μηχανισμό Στήριξης, δεν προϋποθέτει δημοσιονομικό έλλειμμα συγκεκριμένου ύψους, γεγονός που επιβεβαιώνεται από το ότι η συγκεκριμένη πολιτική απόφαση δεν ήταν καν μεταγενέστερη της ανακοίνωσης του ελλείμματος, αλλά λήφθηκε σε προγενέστερο χρόνο τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2010, όταν οι επίσημες στατιστικές της χώρας καταδείκνυαν δημοσιονομικό έλλειμμα ανερχόμενο σε ποσοστό 13,6% επί του ΑΕΠ και πριν από τον διορισμό των κατηγορουμένων».
Κατά την απαλλακτική εισαγγελική πρόταση: «Η ένταξη–προσφυγή της χώρας στον Διεθνή Μηχανισμό Στήριξης και υπό επαχθείς όρους δημοσιονομικής προσαρμογής, ουδόλως δύναται να χαρακτηριστεί ως «βλάβη» του Ελληνικού δημοσίου με οικονομικούς όρους, δοθέντος ότι η πραγματικότητα της εθνικής οικονομίας και η κακή δημοσιονομική κατάσταση, ήτοι της απροσφορότητας της να παράγει σύννομες συνέπειες και να προξενήσει βλάβη του Δημοσίου, κατ’ επέκταση και η σαφώς αντιυπηρεσιακή συμπεριφορά του κατηγορουμένου (κ. Γεωργίου) ουδόλως αξιολογείται ως αντικειμενικά πρόσφορη να επιφέρει αιτιωδώς οποιαδήποτε βλάβη του κράτους ή να προσπορίσει οποιοδήποτε παράνομο όφελος στον ίδιο».
thetoc.gr
