Η Ελλάδα, ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς κρουαζιέρας στη Μεσόγειο, βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Παρά τη συνεχή αύξηση του τουριστικού ρεύματος και το έντονο ενδιαφέρον των μεγάλων εταιρειών κρουαζιέρας, οι υφιστάμενες υποδομές στους περισσότερους λιμένες της χώρας, και κυρίως στον Πειραιά, αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της νέας εποχής. Η αδυναμία πρόβλεψης, οργάνωσης και κυκλοφοριακής διαχείρισης δημιουργεί σοβαρά προβλήματα – όχι μόνο στους επισκέπτες, αλλά και στους κατοίκους των τοπικών κοινωνιών.
Ο Θεόδωρος Κόντες, Επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Κρουαζιερόπλοιων και Φορέων Ναυτιλίας (ΕΕΚΦΝ) και Διευθυντής της Majestic International Cruises INC, μιλά με ειλικρίνεια και σαφήνεια για την ανάγκη λήψης ουσιαστικών μέτρων. Με μακρά εμπειρία στον χώρο, εκφράζει τις ανησυχίες του, αλλά και προτείνει συγκεκριμένες λύσεις – τεχνικές, θεσμικές και οργανωτικές – που θα μπορούσαν να μεταμορφώσουν τον κλάδο της κρουαζιέρας στην Ελλάδα και να καταστήσουν τη χώρα πρωτοπόρο στον ευρωπαϊκό χάρτη της θαλάσσιας τουριστικής εμπειρίας.
– Κύριε Κόντε, τι σας ώθησε να τοποθετηθείτε δημόσια για ακόμη μια φορά;
Το Σάββατο 31 Μαΐου, ζήσαμε για άλλη μια φορά το αδιέξοδο. Πέντε κρουαζιερόπλοια μέσου και μεγάλου μεγέθους αφίχθησαν στο λιμάνι του Πειραιά, αποβιβάζοντας περίπου 15.000 επιβάτες και πλήρωμα. Η κατάσταση στους γύρω δρόμους ήταν απελπιστική. Τουριστικά λεωφορεία, ταξί, φορτηγά ανεφοδιασμού, Ι.Χ. και υπηρεσιακά οχήματα μπλόκαραν το σύνολο του οδικού δικτύου. Και φανταστείτε, ήταν Σάββατο! Αν ήταν εργάσιμη μέρα με ανοικτά γραφεία και καταστήματα, θα μιλούσαμε για πλήρη παράλυση της πόλης.
– Θεωρείτε ότι το πρόβλημα είναι απλώς συγκυριακό ή συστημικό;
Είναι βαθύτατα συστημικό. Το κυκλοφοριακό, η απουσία στρατηγικού προγραμματισμού και η έλλειψη βασικών υποδομών είναι αποτέλεσμα δεκαετιών αδράνειας. Η κρουαζιέρα αναπτύσσεται. Τα πλοία αυξάνονται σε μέγεθος και αριθμό. Αντί να προσαρμοστούμε, λειτουργούμε με λογικές του παρελθόντος. Δεν υπάρχουν προσβάσεις, δεν υπάρχουν δίκτυα, δεν υπάρχουν εναλλακτικές έξοδοι. Η πόλη και το λιμάνι λειτουργούν ασύνδετα.
– Ποια είναι η βασική πρότασή σας για τον Πειραιά;
Η λύση είναι διπλή και απόλυτα ρεαλιστική. Πρώτον, η υπογειοποίηση του ΗΣΑΠ από το Νέο Φάληρο έως το λιμάνι – μια παρέμβαση που θα αποδεσμεύσει τον χώρο επιφανείας για χρήση ως ταχείας κυκλοφορίας οδός. Δεύτερον, η δημιουργία υπέργειου οδικού δικτύου περιμετρικά του λιμένα, με συνδέσεις σε όλες τις πύλες επιβατών και με τη Λεωφόρο Ποσειδώνος.
Η προαναφερθείσα λύση της υπογειοποίησης του τρένου συνδιαστικά με την περιμετρική κατασκευή υπέργειου δικτύου είναι η μόνη λύση για να εξυπηρετηθεί η πόλη του Πειραιά. Είναι κάτι που έχει επιλύσει παρόμοια προβλήματα σε άλλες πόλεις της Ευρώπης και όχι μόνο, με ιδιαίτερα επιτυχημένα αποτελέσματα, όπως στην Γένοβα Ιταλία, και έχουν εξυπηρετήσει άνετα και το λιμάνι και την πόλη.
– Κάποιοι πρότειναν λύσεις μέσω θαλάσσης, όπως χρήση shuttle boats.
Αυτές οι προτάσεις δείχνουν άγνοια της λειτουργίας της κρουαζιέρας. Οι επιβάτες έχουν ήδη αποβιβαστεί σε ένα ασφαλές, οργανωμένο περιβάλλον. Δεν μπορείς να τους υποχρεώσεις να επιβιβαστούν ξανά σε μικρό πλοιάριο για να φτάσουν στο ΣΕΦ ή αλλού, σε άγνωστες και πιθανώς δυσμενείς συνθήκες. Οι εταιρείες και οι ίδιοι οι ταξιδιώτες δεν θα το αποδεχθούν ποτέ. Είναι πρακτικά και τουριστικά ανεφάρμοστο. Αυτή την πρόταση την θεωρούμε τελείως άστοχη, αφού θα πρέπει οι επιβάτες που θα έχουν αποβιβασθεί ήδη από τα κρουαζιερόπλοια να οδηγηθούν πάλι μέσω πλοιαρίων σε άλλο σημείο επιβίβασης κάτω από άγνωστες, ίσως δυσμενείς συνθήκες. Είμαστε σίγουροι ότι και οι επιβάτες και οι εταιρείες κρουαζιέρας θα αντιδράσουν αρνητικά σε κάτι τέτοιο. Τέλεια αποτυχία.
– Τι ρόλο παίζει ο σωστός προγραμματισμός αφίξεων;
Καθοριστικό. Πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα ένα εθνικό σύστημα berthing allocation. Δηλαδή, να γνωρίζουμε εκ των προτέρων πόσα πλοία μπορούν να δεχτούν τα λιμάνια μας κάθε ημέρα, με βάση τις υποδομές, τη φέρουσα ικανότητα και την αντοχή της τοπικής κοινωνίας. Αυτό πρέπει να εποπτεύεται κεντρικά από το Υπουργείο Ναυτιλίας, χωρίς παρεκκλίσεις. Και φυσικά, με συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης και της τουριστικής αρχής.
– Πώς βλέπετε το μέλλον της ελληνικής κρουαζιέρας;
Με αισιοδοξία, υπό μία προϋπόθεση: να οργανωθούμε. Στο παγκόσμιο order book παρατηρούμε αύξηση παραγγελιών για νέα πλοία μικρής και μεσαίας χωρητικότητας, καθώς και expedition πλοία. Αυτά εξυπηρετούν ιδανικά τους ελληνικούς προορισμούς και δίνουν ευκαιρίες ανάπτυξης και σε λιγότερο γνωστά λιμάνια. Αλλά τα mega cruisers απαιτούν και mega υποδομές. Χωρίς επενδύσεις, χάνουμε τη δυναμική μας.
– Υπάρχουν περιβαλλοντικές και κοινωνικές πτυχές που πρέπει να λάβουμε υπόψη;
Φυσικά. Η φέρουσα ικανότητα κάθε προορισμού δεν είναι απλώς αριθμητική. Αφορά το νερό, τη διαμονή, τις μεταφορές, τις ενεργειακές ανάγκες. Με την κλιματική αλλαγή, όλα αυτά πρέπει να σχεδιάζονται με επίγνωση. Δεν μπορούμε να μιλάμε για βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη αν οι κάτοικοι δεν εξυπηρετούνται, ή αν οι υποδομές καταρρέουν.
– Τι μήνυμα θα στέλνατε σήμερα στην Πολιτεία;
Το μέλλον είναι τώρα. Ο τουρισμός – και ειδικά η κρουαζιέρα – δεν συγχωρεί καθυστερήσεις. Αν θέλουμε να διατηρήσουμε τη θέση μας στον παγκόσμιο χάρτη, πρέπει να επενδύσουμε στρατηγικά, να σχεδιάσουμε μεθοδικά και να υλοποιήσουμε τολμηρά. Η Ελλάδα έχει όλα τα πλεονεκτήματα· δεν μας λείπει τίποτα άλλο πέρα από οργάνωση, συντονισμό και αποφασιστικότητα.
Πηγή: newmoney.gr
