Είναι αδύνατον να πιστέψω, ότι τα τελευταία χρόνια το «ύψος βροχής» ήταν το μεγαλύτερο που υπήρξε ποτέ, ότι εδώ και 20-30 χρόνια δεν έχει ξαναβρέξει τόσο, ότι τώρα τελευταία τα «ακραία καιρικά» αποφάσισαν να μας επισκέπτονται ως χώρα και να πνίγουν χωριά και πόλεις.
Κάθε φορά που συμβαίνουν τεράστιες καταστροφές από πλημμύρες, όλοι μένουμε με ανοικτό το στόμα και μιλάμε για «βιβλική καταστροφή», «ακραία καιρικά» φαινόμενα, πρωτοφανή «θεομηνία» και άλλα πομπώδη, αλλά τόσο κοινότοπα. Ως γνωστόν φταίει πάντα ο καιρός, ποτέ ο άνθρωπος και οι επεμβάσεις του, η απληστία για κέρδος σε βάρος της φύσης, η απρονοησία εκείνων που διαχειρίζονται τις τύχες μας.
Πυρκαγιές του καλοκαιριού για παράδειγμα (ανθρώπων… επίτευγμα) αντιπλημμυρικά έργα που γίνονται από την πολιτεία με ρυθμούς… χελώνας ή δεν γίνονται καθόλου, έλλειψη χρηματοδότησης, λανθασμένος σχεδιασμός, καθυστερήσεις λόγω γραφειοκρατίας και τσιμέντα να φυτρώνουν παντού χωρίς να ασχολείται ουδείς!
Ρέματα, χείμαρροι, ποτάμια μπαζώνονται, χτίζονται και κλείνουν τρόπους διαφυγής του φυσικού φαινομένου βροχή, το οποίο όσο έντονο και να είναι δεν θα έφτανε στο σημείο να «εξαφανίζει» περιοχές ολόκληρες κάτω από τα νερά.
Βίαιες παρεμβάσεις του ανθρώπου που σε συνδυασμό με την κρατική αδιαφορία κάνουν ένα εκρηκτικό μείγμα για εικόνες «αποκάλυψης». Σκέπτομαι τι άραγε θα γίνει, αν χρειαστεί να βρεθούμε αντιμέτωποι με τυφώνες στυλ Αμερικής ή με βροχές στυλ Μπαγκλαντές… Οι κλιματικές αλλαγές που συντελούνται παγκοσμίως, σίγουρα αφορούν κι εμάς. Μόνο που τις θυμόμαστε μετά από τις θεομηνίες.
Κάθε ένας από εμάς χωρίς κανέναν ενδοιασμό, συμβάλλει καθημερινά στον «βιασμό» της φύσης, στην καταστροφή του περιβάλλοντος, λες και ότι γίνεται συμβαίνει στην αυλή του γείτονα, αλλά όχι στο δικό μας σπίτι. Και με πρώτη και καλύτερη την αδιάφορη πολιτεία, η οποία όχι μόνο κοιτά από μακριά, αλλά νομιμοποιεί στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτό το βιασμό, αποχαρακτηρίζοντας δασικές περιοχές, νομιμοποιώντας με επιβολή προστίμου τσιμέντα σε δάση και σε ρέματα.
Και μετά καταλήγουμε στο αβίαστο συμπέρασμα: Η φύση εκδικείται! Η φύση ούτε εκδικείται, ούτε προκαλεί. Απλά παλεύει να επανακτήσει το χώρο που της αφαιρέθηκε, της ανήκει και που ο άνθρωπος βίαια έχει «απαλλοτριώσει». Η φύση απλά μας έδειξε για μια ακόμη φορά την επομένη με ποιο τρόπο οι κακοτεχνίες, η έλλειψη προνοητικότητας, οι βιασύνες, μπορούν να γίνουν σωρός, σαν τα τουβλάκια lego.
Και το έχουμε μάθει τώρα το καλά το παιχνίδι της «απόδοσης ευθυνών» που καταλήγει. Στο γνωστό παιχνίδι της κολοκυθιάς: «φταίει ο εργολάβος» «γιατί φταίει ο εργολάβος , φταίει η Περιφέρεια», «γιατί φταίει η Περιφέρεια, φταίει το Υπουργείο… « Και θα έρθει στο μυαλό μας για άλλη μια φορά το τρελό πάρτι όλων αυτών των χρόνων των κονδυλίων των έργων. Για να μην το κουράζουμε άλλο: Θεομηνία το λες όταν βρέχει 40 μερόνυχτα και την βγάζεις σε κιβωτό. Στην Ρόδο το 2013 στην Καλαμάτα ή στην Θεσσαλονίκη το 2016 το λες μπαζωμένα ρέματα, καταπατήσεις, ρεμούλες, αδιαφορία…
Υ.Γ. Ελπίζω να μην ξύπνησαν μνήμες μόνο σε μας από την πρώτη καταιγίδα που έπνιξε την μισή Ελλάδα και έχασαν την ζωή τους τέσσερις άνθρωποι. Να θυμήθηκαν και οι αρμόδιοι του τόπου ότι βαδίζουμε προς τον χειμώνα που παραδοσιακά βρέχει και να ασχοληθούν με όσα πρέπει για να περιορίσουν την εκδίκηση των τσιμέντων και της ανθρώπινης βλακείας πολύ πριν αρχίσουν να μας βομβαρδίζουν με δελτία τύπου τα οποία θα μας προειδοποιούν για «ακραία καιρικά» φαινόμενα, να καθαρίσουμε τις υδρορροές, να δέσουμε τις γλάστρες και να μην κυκλοφορούμε ασκόπως…
