• Ο γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου απέρριψε προσφυγή δημότη για έλλειψη έννομου συμφέροντος • Κρίσιμα τα νομικά όρια στη διεκδίκηση ελέγχου πράξεων της αυτοδιοίκησης
Την απόρριψη της ειδικής διοικητικής προσφυγής του κ. Δημητρίου Αρβανίτη κατά της υπ’ αρ. 276/2025 απόφασης της Δημοτικής Επιτροπής του Δήμου Ρόδου αποφάσισε η γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, Μαριάννα Νικολαΐδου. Η απόφαση, η οποία δημοσιεύθηκε στις 7 Ιουλίου 2025, εδράζεται αποκλειστικά στην απουσία του απαιτούμενου έννομου συμφέροντος από την πλευρά του προσφεύγοντος, και συνιστά χαρακτηριστικό παράδειγμα των περιορισμών που θέτει η διοικητική νομοθεσία στην εποπτεία των ΟΤΑ.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Η υπό κρίση προσφυγή ασκήθηκε κατά της ομόφωνης απόφασης της Δημοτικής Επιτροπής Ρόδου (αρ. 276/2025), η οποία αφορούσε:
1. Στην ανάκληση προηγούμενης απόφασης (217/2025) για τη διαδικασία ανάδειξης αναδόχου στον διεθνή ηλεκτρονικό διαγωνισμό για την αποκομιδή απορριμμάτων και σάρωση οδών,
2. Στην έγκριση εκ νέου των σχετικών πρακτικών,
3. Στην κατακύρωση του έργου, ύψους 73,6 εκατομμυρίων ευρώ με ΦΠΑ (και δυνατότητα επέκτασης στα 88,3 εκατ. ευρώ), στην ένωση εταιριών ENACT A.E. – ΣΤΗΡΙΞΙΣ ΤΕΧΝΙΚΗ Α.Ε.
Ο κ. Αρβανίτης, επικαλούμενος την ιδιότητά του ως δημότης Ρόδου, ιδιοκτήτης ακινήτου και φορολογούμενος πολίτης, υποστήριξε ότι η απόφαση δημιουργεί κινδύνους κακοδιαχείρισης, με άμεσες συνέπειες στην ποιότητα ζωής του, την υγεία του και την οικονομική του επιβάρυνση.
Η κρίση της Διοίκησης
Σύμφωνα με την απόφαση της γραμματέως, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη διότι ο προσφεύγων δεν πληροί τις προϋποθέσεις του έννομου συμφέροντος. Η Διοίκηση επικαλείται την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (π.χ. ΣτΕ 1002/2007, Ολ. 2179/2014), βάσει της οποίας:
• Το έννομο συμφέρον πρέπει να είναι άμεσο, προσωπικό και ενεστώς.
• Δεν επαρκεί το γενικό ενδιαφέρον για τη νομιμότητα ή η ιδιότητα του δημότη.
• Απαιτείται ειδικός δεσμός του προσφεύγοντος με τη διοικητική πράξη ή συγκεκριμένη ζημία που να έχει ήδη επέλθει ή να είναι αναπόφευκτη.
Στην περίπτωση του κ. Αρβανίτη, η Διοίκηση έκρινε πως οι αιτιάσεις του περί “πιθανής” επιβάρυνσης και “υπόθεσης” κακοδιαχείρισης δεν τεκμηριώνουν άμεση προσωπική βλάβη. Έτσι, η προσφυγή χαρακτηρίστηκε απαράδεκτη, χωρίς περαιτέρω εξέταση ως προς την ουσία της.
Νομικά δεδομένα και ερμηνεία
Η απόφαση φωτίζει τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζεται η νομοθεσία για την κρατική εποπτεία των ΟΤΑ, βάσει των άρθρων 214, 227 και 238 του ν. 3852/2010, και αποσαφηνίζει τον ρόλο του γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης ως προσωρινού επόπτη ΟΤΑ. Το δικαίωμα υποβολής ειδικής διοικητικής προσφυγής παρέχεται μεν, αλλά περιορίζεται σε όσους μπορούν να αποδείξουν ειδική έννομη σχέση με την πράξη – όχι απλώς ιδιότητα δημοτών.
Η προσφυγή του κ. Αρβανίτη τελικά απορρίφθηκε χωρίς έλεγχο επί της ουσίας (βάσιμο), αποκλειστικά λόγω έλλειψης παραδεκτού.
