Μια παγίδα

Ανεξάρτητα από την αρκετά μπακάλικη αναφορά στον συνολικό αριθμό των εμβολιασμένων, το γεγονός ότι μπήκαμε στον Ιούνιο με 2.040.000 πολίτες έχουν ολοκληρώσει τον εμβολιασμό τους, ποσοστό που είναι στο 19,44%  και με σχεδόν 3,5 εκατ. με τουλάχιστον μια δόση (με 35% στον ορίζοντα) είναι κάτι πολύ σημαντικό. Παρά λοιπόν τις επικοινωνιακές δυσλειτουργίες , παρά την αίσθηση ότι επιχειρήθηκε κάποιες ηλικίες να πιεσθούν άγαρμπα προς Astra Zeneca εν μέσω αμφιβολιών, παρά την προς στιγμήν εντύπωση ότι πρέπει να τρέξει ο εμβολιασμός «για να ανοίξει ο τουρισμός», οι Έλληνες ψήφισαν γενικώς υπέρ του εμβολιασμού. Αυτό είναι ένα κεκτημένο. Η διατρανωμένη αντίληψη ότι η διαβόητη ανοσία της αγέλης απαιτεί -προϋποθέτει εμβολιασμό ενός + 70% του συνόλου του πληθυσμού έχει πλέον ριζώσει στην συλλογική συνείδηση. Υπάρχει όμως μια παγίδα μπροστά μας. Οτι δεν θα σκοντάψει ο ρυθμός των εμβολιασμών και αν κάποια στιγμή σκοντάψει,  ότι δεν θα επιχειρηθεί (επικοινωνιακά) να «εξηγηθεί» ότι η ανοσία της αγέλης εξασφαλίζεται με 60%, ή με 50%. Ή να «ανακαλυφθεί» ότι η μια δόση αρκεί – και βλέπουμε, κατά το βρετανικό πρότυπο. Το καταγράφουμε αυτό, επειδή η νευρικότητα των υπευθύνων είναι κακός σύμβουλος. Η αξιοπιστία της εμβολιαστικής καμπάνιας είναι πολύτιμη. Δεν επιτρέπεται να σπαταληθεί. Κοινώς να μην αρχίσουμε τα μπρος πίσω, όπως έγινε με τα μέτρα του lockdown κι αρχίσουν οι υπουργοί να παίζουν με ποσοστά «καίγοντας» την εμπιστοσύνη κυρίως όσων πρέπει να πεισθούν και να φτάσουν σε ένα εμβολιαστικό κέντρο. Και είναι ακόμη αρκετοί.