72 χρόνια από την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα και εξακολουθούν να παραμένουν άγνωστες, όχι τυχαία, πλευρές της ιστορίας μας.
Η ιταλική και γερμανική κατοχή τελείωσε στις 8 Μάη 1945 με την παράδοση των γερμανικών στρατευμάτων.
Ολόκληρος ο δωδεκανησιακός λαός χαιρέτισε την αποχώρηση των Γερμανών και τον ερχομό των Άγγλων. Η ελευθερία όμως δεν ήρθε και ο νέος κατακτητής διαδέχτηκε τους προηγούμενους. Οι ελπίδες του Δωδεκανησιακού λαού για απελευθέρωση διαψεύστηκαν από την σκληρή πραγματικότητα. Κρατήθηκε σε ισχύ και εφαρμόστηκε σκληρά η ιταλική φασιστική νομοθεσία, η οποία μάλιστα συμπληρώθηκε από τους Άγγλους κατακτητές.
Έτσι μπήκε το ζήτημα της ίδρυσης μιας παλλαϊκής οργάνωσης, που να ενσαρκώνει τις καλύτερες αγωνιστικές παραδόσεις της Δωδεκανήσου και στα τέλη του 1945 με αρχές του 1946, μετά από απόφαση του ΚΚΕ, δημιουργήθηκε το Εθνικό Μέτωπο Πανδωδεκανησιακής Απελευθέρωσης, το ΕΜΠΑ.
Τον τίμιο αγώνα του ΕΜΠΑ, για την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων από την Αγγλία και την ένωση με την Ελλάδα, τον αγκάλιασαν πολλοί αγωνιστές Δωδεκανήσιοι. Δούλεψε με όλες του τις δυνάμεις για τη συνδικαλιστική οργάνωση του λαού και παρά την αντίδραση των Άγγλων πέτυχε την αναγνώριση πολλών εργατικών και επαγγελματικών σωματείων. Αγωνίστηκε για την απαλλαγή από την Αγγλική κατοχή και την ενσωμάτωση στην Ελλάδα. Γι’ αυτή τη δράση, το ΕΜΠΑ δέχτηκε πολλές φορές τα χτυπήματα των Άγγλων καταχτητών και τη συστηματική προσπάθεια για τη διάλυσή του και σύλληψη των στελεχών του, χωρίς επιτυχία.
Με την καθοριστική παρέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης στη συνθήκη των Παρισίων, η Ιταλία παραχωρεί το 1947 στην Ελλάδα κατά πλήρη κυριαρχία « τας νήσους της Δωδεκανήσου… ως και τας παρακειμένας νησίδας».
Τελικά η παράδοση της Δωδεκανήσου στον Έλληνα ναύαρχο Ιωαννίδη από τους Άγγλους κατακτητές έγινε στις 31 Μάρτη 1947 στη Ρόδο, με πανηγυρισμούς από τη μεριά των Δωδεκανησίων, που έβλεπαν να πραγματοποιείται ένας από τους στόχους του αγώνα τους. Όμως τους περίμενε νέα απογοήτευση, αυτή τη φορά από το ελληνικό κράτος.
Στις 13 Μάη 1947 άρχισαν οι συλλήψεις μελών και στελεχών του ΕΜΠΑ με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας! Έμειναν σε φυλακές και εξορίες μέχρι περίπου το 1960. Με αυτόν τον τρόπο, τους …τίμησε το ελληνικό κράτος για την προσφορά τους.
Το γεωστρατηγικό ενδιαφέρον των Άγγλων για τα Δωδεκάνησα έχει περάσει σαν συνέχειά τους στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, οι οποίες σχεδιάζουν νέες βάσεις και εξυπηρετήσεις στον ανταγωνισμό τους με την Ρωσία, την Κίνα και άλλες ισχυρές χώρες, για τον έλεγχο των πλούσιων κοιτασμάτων των υδρογονανθράκων και των ενεργειακών αγωγών. Επιπλέον ζούμε μια κλιμάκωση των διεκδικήσεων της τούρκικης αστικής τάξης σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.
Η κυβέρνηση ωραιοποιεί τον ρόλο των ΗΠΑ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που τις εμφανίζει ως εγγύηση σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή ενώ είναι φορείς ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, υποστηρίζει την ΝΑΤΟϊκή παρουσία στο Αιγαίο, εμπλέκει πιο βαθιά τη χώρα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
72 χρόνια μετά, τα νησιά μας έγιναν «νησίδες ευημερίας», για το κεφάλαιο και όχι για το λαό.
Η περιβόητη «νησιωτικότητα» δεν εμπόδισε τη φορολεηλασία, τη κατάργηση των μειωμένων συντελεστών του ΦΠΑ, την αποψίλωση όλων των δημόσιων υπηρεσιών από προσωπικό, την υποβάθμιση και την απαξίωση των δημοσίων δομών, της υγείας , των δημοτικών υπηρεσιών, που τις οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση. Νερό, απορρίμματα, δημόσια ακίνητη περιουσία, παραλίες, προστατευόμενες περιοχές NATURA, λιμάνια, μαρίνες, συγκοινωνίες, όλα είναι διαθέσιμα για κερδοφόρες μπίζνες στους καπιταλιστές.
Η επέτειος της απελευθέρωσης και της ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου, αποτελεί πηγή άντλησης συμπερασμάτων για τους νησιώτες.
Σήμερα, το σύγχρονο περιεχόμενο της πάλης του ΕΜΠΑ είναι ο αγώνας για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για την κοινωνική συμμαχία, την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, για μια κοινωνία όπου αυτός ο λαός που παράγει τον πλούτο, υλικό και πνευματικό, θα τον δικαιούται και θα τον απολαμβάνει.
Αυτά για τα οποία πάλεψαν οι αγωνιστές του ΕΜΠΑ, ο Δωδεκανησιακός λαός, και που είναι ανάγκη να τα μαθαίνουμε, χρειάζεται να τα ζωντανέψουμε με τη νέα αντίσταση και αντεπίθεση της εποχής μας. Για να φέρουμε πιο κοντά τη νίκη του λαού μας στις νέες συνθήκες.
Να δυναμώσουμε τη φωνή του λαού μας, να ενισχύσουμε στις εκλογές που έρχονται, Ευρωεκλογές, Περιφέρεια και Δήμους το ΚΚΕ παντού.
Ρόδος 6-3-2019
