Μέχρι τις 23 Απριλίου 2010 το Καστελόριζο για κάποιους ήταν απλώς η γνωστή ψαροταβέρνα. Σε κάποιους άλλους θύμιζε τη Βάνα Μπάρμπα και την ταινία «Mediterraneo».
Όλα αυτά μέχρι τις 23 Απριλίου 2010, τη μέρα που ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου φρόντισε να συνδέσει το όνομα του ακριτικού νησιού με τη χρεοκοπία της χώρας, το ΔΝΤ, τις εποπτείες και τα μνημόνια.
Κατά διαβολική σύμπτωση, η επιλογή του Παπανδρέου να εξαγγείλει τη χρεοκοπία της χώρας από το Καστελόριζο συνέπεσε απόλυτα με την έναρξη ενός τεράστιου, όπως αποδεικνύεται, γεωπολιτικού παιχνιδιού με έπαθλο τα διαπιστωμένα ενεργειακά κοιτάσματα της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου.
Για την πτωχευμένη Ελλάδα το Καστελόριζο, εκτός από τμήμα της επικράτειάς της, είναι και χαρτί που θα μπορούσε να παίξει για να λάβει μέρος σ’ αυτό το μεγάλο ενεργειακό παιχνίδι. Η κυριαρχία επί του Καστελόριζου προσφέρει στη χώρα τη δυνατότητα να κατοχυρώσει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη σε μια ελπιδοφόρα (από ενεργειακή άποψη) περιοχή και ταυτόχρονα να συνδέσει την ελληνική με την κυπριακή επικράτεια.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς από την κυβέρνηση Παπανδρέου (και τις επόμενες που ακολούθησαν) την υιοθέτηση μιας στρατηγικής, η οποία θα διασφάλιζε την ελληνική κυριαρχία στην κρίσιμη αυτή περιοχή. Οι εξελίξεις, ωστόσο, δυστυχώς, αποδεικνύουν την αδιαφορία, αδυναμία και ανικανότητα των κυβερνήσεων των τελευταίων τεσσάρων ετών να ασχοληθούν με αυτήν τη στρατηγικής σημασίας για τη χώρα περιοχή.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής ανεπάρκειας αρχίζουν και γίνονται ορατά: ήδη έχει δημιουργηθεί de facto καθεστώς αμφισβητούμενης περιοχής, καθώς η Τουρκία προβάλλει με τα επιχειρήματα των κανονιοφόρων της ότι το Καστελόριζο είναι «ειδική περίπτωση» (όπως άλλωστε η τουρκική διπλωματία έχει καταφέρει και για τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου) και δεν μπορεί να έχει δικαιώματα σε ΑΟΖ.
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν ήταν τυχαία η επιλογή Παπανδρέου να προσκαλέσει το ΔΝΤ από το Καστελόριζο. Κανείς επίσης δεν ξέρει για ποιους λόγους ο Σαμαράς, που δήλωνε ότι θα προχωρήσει στην ανακοίνωση της ελληνικής ΑΟΖ, κατάπιε τη γλώσσα του όταν κάθισε στην καρέκλα του πρωθυπουργού.
Ενδεχομένως οι δυο τους θα έχουν την ευκαιρία να τα πουν μεταξύ τους πίνοντας κανένα κρασί στο Καστελόριζο. Όχι στο νησί, την ψαροταβέρνα…
Ποντικι, του Δημήτρη Μηλάκα
