Η δήλωση της προηγούμενης εβδομάδας και με σοβαρή υποψηφιότητα για τις ατυχείς (για να το πω ευγενικά) της χρονιάς, ανήκει στην Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά, η οποία, όλως τυχαίως απουσίαζε από την ψηφοφορία για το Σύμφωνο Συμβίωσης. Την επομένη, ξύπνησε σε νέα επίπεδα αμνησίας και άρχισε τα τουιτίσματα : «Να λείπουν επιτέλους οι ακρότητες. Απαιτούνται συναινέσεις σε ζητήματα που αφορούν στην ισονομία και κυρίως στην αξιοπρέπεια των πολιτών.» Και κουνώντας το δάχτυλο συνεχίζει: « Κύριε #tsipras συστράτευση απέναντι στο σκοτάδι δεν γίνεται μαζί με ακροδεξιούς και ομοφοβικούς» Ακάθεκτη καταλήγει: « Σήμερα ξημέρωσε μια καλύτερη ημέρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα μας. Συμβάλλαμε αποφασιστικά σε αυτό. Το @pasok είναι δύναμη προόδου.» Όντως, ξημέρωσε μια καλύτερη ημέρα. Μόνο που αν περίμενε κανείς από την κυρία Γεννηματά, ακόμα θα ήταν βαθιά νυχτωμένος.
Ναι, μερικοί έχουν πλάκα. Και θέλεις, καμιά φορά, να βάλεις τα γέλια. Όμως, οι ηγέτες δεν είναι για γέλια. Φτιάχνονται από το υλικό των υπερβάσεων, όχι από την εύκαμπτη ύλη των συμβιβασμών τους. Στη Βουλή, αγαπητοί/τες είστε για να ομιλείτε, όχι για να καταπίνετε τη γλώσσα σας και μετά να κουνάτε και το δάχτυλο. Η σιωπή στα πολιτικά έδρανα δεν αποτελεί πολιτική στάση. Αποτελεί ελιγμό, ενίοτε γλοιώδη.
Eξ αποστάσεως
