Σε μία υπόθεση που συγκέντρωσε το ενδιαφέρον νομικών κύκλων της Ρόδου, το Μονομελές Πρωτοδικείο προχώρησε σε ακύρωση σειράς πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης, περιλαμβανομένης και της κατάσχεσης εμπορικών ακινήτων.
Η απόφαση αυτή δεν αφορά μόνο μία μεμονωμένη δικαστική διαμάχη, αλλά αναδεικνύει κεντρικά ζητήματα για τον τρόπο με τον οποίο οι εταιρείες διαχείρισης δανείων οφείλουν να αποδεικνύουν τη νομιμοποίησή τους κατά την επίσπευση εκτελεστικών διαδικασιών. Καθοριστική υπήρξε η νομική επιχειρηματολογία που παρουσίασε ο δικηγόρος κ. Γιώργος Κυπραίος, ο οποίος εκπροσώπησε τους ανακόπτοντες.
Η διαμάχη ξεκίνησε μετά την έκδοση διαταγής πληρωμής εις βάρος Ροδίτη επιχειρηματία και του εγγυητή του, συνολικού ύψους περίπου 78.500 ευρώ, προερχόμενης από στεγαστικό δάνειο που αρχικά είχε συναφθεί με την Τράπεζα Κύπρου και στη συνέχεια μεταβιβάστηκε στην Τράπεζα Πειραιώς. Μέσω συμβάσεων τιτλοποίησης και μεταβίβασης, η απαίτηση πέρασε σε εταιρείες ειδικού σκοπού με έδρα το Δουβλίνο και εν συνεχεία ανατέθηκε για διαχείριση στην Intrum Hellas.
Το 2025, δικαστικός επιμελητής προχώρησε σε κατάσχεση εμπορικών ακινήτων του οφειλέτη στις Καλυθιές Ρόδου, με σκοπό τον πλειστηριασμό τους τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Ωστόσο, με ανακοπή που κατέθεσε ζητήθηκε η ακύρωση τόσο της κατάσχεσης όσο και όλων των συναφών πράξεων.
Ο βασικός ισχυρισμός της ανακοπής αφορούσε την έλλειψη ενεργητικής νομιμοποίησης της Intrum Hellas. Συγκεκριμένα, όπως αναδείχθηκε στο δικαστήριο, με την κοινοποίηση της επιταγής προς πληρωμή δεν είχαν συμπεριληφθεί όλα τα απαραίτητα έγγραφα που αποδεικνύουν τη νομιμοποίηση της εταιρείας στη διαχείριση της συγκεκριμένης απαίτησης.
Παρότι είχαν προσκομιστεί περίληψη συμβάσεων μεταβίβασης και διαχείρισης από το Ενεχυροφυλακείο Αθηνών, το δικαστήριο έκρινε ότι δεν προέκυπτε σαφώς η συμπερίληψη της επίδικης απαίτησης. Έλειπαν κρίσιμα στοιχεία, όπως ο αριθμός της δανειακής σύμβασης, τα ακριβή στοιχεία του οφειλέτη και του εγγυητή, καθώς και τα στοιχεία της εμπράγματης ασφάλειας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η επίσπευση της εκτέλεσης να θεωρηθεί νομικά πλημμελής.
Στην απόφασή της, η δικαστής σημειώνει ότι το άρθρο 925 παρ. 1 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας επιβάλλει την κοινοποίηση όλων των νομιμοποιητικών εγγράφων στον καθ’ ου η εκτέλεση. Η παράλειψη αυτή οδηγεί αυτομάτως σε ακυρότητα, ανεξαρτήτως αν ο οφειλέτης έχει γνώση της διαδοχής.
Επιπλέον, το δικαστήριο επεσήμανε ότι οι συμβάσεις διαχείρισης του 2021 και του 2022 που επικαλέστηκε η Intrum δεν προσδιόριζαν με σαφήνεια αν περιλαμβανόταν η συγκεκριμένη απαίτηση. Έτσι, κρίθηκε ότι η εταιρεία δεν απέδειξε την ενεργητική νομιμοποίησή της και συνεπώς η κατάσχεση στερούνταν νομιμότητας.
Οι συνέπειες της απόφασης
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου ακύρωσε:
• την επιταγή προς πληρωμή του Δεκεμβρίου 2024,
• την εντολή εκτέλεσης του Ιανουαρίου 2025,
• και την έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης του ίδιου έτους.
Παράλληλα, επιδίκασε στην καθ’ ης εταιρεία την καταβολή δικαστικής δαπάνης ύψους 550 ευρώ στον ανακόπτοντα. Αν και η ανακοπή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη για τον εγγυητή, η ουσία της υπόθεσης δικαίωσε τον βασικό οφειλέτη.
