“Εγώ δεν πιστεύω ότι είναι Αριστερά. Η κριτική μου γίνεται από μια οπτική γωνία που εγώ ονομάζω αστική Αριστερά, δηλαδή μια Αριστερά που λειτουργεί μέσα στον κοινοβουλευτισμό, με θεσμικό τρόπο και με προσπάθεια να γίνει καλύτερη η ζωή όλων και βέβαια των ευάλωτων στρωμάτων, δεν λειτουργεί εκτός Συντάγματος, εκτός νόμων, εκτός συναινέσεων, με γκρουπούσκουλα ή με μια αίσθηση της καλής βίας. Δεν είναι αριστερό αυτό που γίνεται. Δεν θα μιλήσω μόνο στο οικονομικό πεδίο. Μπορεί κάποιος να σου πει ότι έχω στριμωχτεί, φταίνε οι προηγούμενοι που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση.Πάμε στα άλλα πεδία. Τι το «αριστερό» έχει γίνει στην παιδεία, στην δημόσια διοίκηση, στην αστυνομία, στον στρατό και στην Δικαιοσύνη; Αυτό που μοιάζει ως διαφορετικό και ως εναλλακτικό είναι αριστερίστικο. Το αριστερό ούτε δικαιώνει γκρουπούσκουλα ούτε ατομικές διεκδικήσεις. Έχει εξελιχθεί σε έναν ιδιόρρυθμο φιλελεθερο-σοσιαλισμό με επενδύσεις και κορώνες και τσιτάτα παλιομοδίτικα. Σε τελική ανάλυση είναι Αριστερά επειδή οι ίδιοι θεωρούν τους εαυτούς τους αριστερούς και με μια αυτό αναφορικότητα”. (Γιάννης Πανούσης)
«Αυτό δεν είναι αριστερά»
