Πουλάνε κοσμήματα για να επιβιώσουν

Ο αριθμός των ενεχυροδανειστηρίων και των καταστημάτων αγοράς και πώλησης χρυσού, λόγω της κρίσης έχει πολλαπλασιαστεί ραγδαία. Η αιτία είναι προφανής. ¶νθρωποι, οι οποίοι προ κρίσης ζούσαν μια ζωή αξιοπρεπέστατη και χωρίς ιδιαίτερους οικονομικούς προβληματισμούς, έφτασαν πλέον σε σημείο να ξεπουλήσουν τα όποια αποθέματα χρυσού είχαν στην ιδιοκτησία τους, προκειμένου να κατορθώσουν να ανταποκριθούν στις αυξημένες υποχρεώσεις τους.
Δυστυχώς, πολλές είναι και οι περιπτώσεις εκποίησης χρυσαφικών με ιδιαίτερη συναισθηματική αξία, που στη γλώσσα των ενεχυροδανειστών και των λοιπών αγοραστών χρυσού, όπως είναι φυσικό, μεταφράζονται απλά ως μέταλλα. Ρολόγια, σταυροί, καδένες, δαχτυλίδια, βραχιόλια και λοιπά τιμαλφή είναι τα πρώτα αντικείμενα που θυσίασαν όσοι βρέθηκαν σε δυσχερή οικονομικά θέση, και δεν είναι λίγοι.
Αντιθέτως, όλοι όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με το ζήτημα δηλώνουν πως με την έναρξη της κρίσης παρατηρήθηκε έξαρση του φαινομένου πώλησης αντικειμένων, συνήθως μεγάλης αξίας. Ταυτόχρονα, έκπληξη προκαλούν δηλώσεις ιδιοκτητών ενεχυροδανειστηρίων της Ρόδου, των οποίων τα στοιχεία είναι στη διάθεση της εφημερίδας, καθώς προτίμησαν να τηρήσουν την ανωνυμία τους. Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά τους στο γεγονός ότι υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα ανθρώπων που προχώρησαν ακόμη και στην πώληση χρυσών δοντιών, τα οποία ξερίζωναν από νεκρούς συγγενείς!
Επιπλέον, συνέχισαν λέγοντας τα εξής ” Tώρα πια ο κόσμος δεν διαθέτει πολλά προς πώληση. Με την έναρξη της κρίσης πούλησαν ό,τι αντικείμενο αξίας είχαν κατορθώσει μέχρι τότε να αγοράσουν ή είχαν κληρονομήσει. Ειδικότερα, σήμερα με τους υψηλούς φόρους που έχουν επιβληθεί, παρατηρείται σημαντική μείωση του πληθυσμού που καταφεύγει σε πώληση χρυσαφικών. Πέραν τούτου, σε νησιά, όπως είναι η Ρόδος, όπου καταγράφεται σημαντικός αριθμός νέων θέσεων εργασίας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες δεν σημειώνεται ιδιαίτερη οικονομική ανάγκη για τους περισσότερους, με αποτέλεσμα να μειώνεται η προσέλευση σε ενεχυροδανειστήρια και καταστήματα αγοραπωλησίας χρυσού. Ταυτόχρονα, στο φαινόμενο της μείωσης του ενδιαφέροντος για πώληση χρυσού συμβάλλει και το γεγονός της πτώσης της αξίας του χρυσού, αφού η αξία των αντικειμένων αποτιμάται κυρίως με βάση το είδος του μετάλλου και κατόπιν ανάλογα με το βάρος και τα καράτια”.
Την άποψη του επι του θέματος κατέθεσε στη «δ» και ο χρυσοχόος κ. Παπουτσής Θεόδωρος, ο οποίος υπογράμμισε ότι ” Πλέον η μείωση της προσέλευσης των ατόμων που επιθυμούν να προχωρήσουν στην πώληση χρυσαφικών έχει αγγίξει το ποσοστό της τάξης του 80%. Αυτό συμβαίνει, εξαιτίας της καλοκαιρινής σεζόν που διανύουμε και δίνει τη δυνατότητα στους περισσότερους να ανταποκριθούν εν μέρει, τουλάχιστον, σε κάποιες οικονομικές ανάγκες, στις οποίες καλούνται να ανταποκριθούν. Μέχρι στιγμής, τα κυριότερα αντικείμενα που διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό των ατόμων προς πώληση είναι διαφόρων ειδών χρυσαφικά, ακόμη και αν πρόκειται για οικογενειακά κειμήλια . Δεν θα πρέπει όμως να αμελείται το γεγονός ότι σε εποχές προ κρίσης, τα αποθέματα των ελληνικών νοικοκυριών σε χρυσαφικά είχαν θέσει, σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη, την Ελλάδα στη δεύτερη θέση κατοχής χρυσού ανά οικογένεια, παγκοσμίως.
Για να το αντιληφθεί αυτό κανείς, αρκεί να λάβει υπ’ όψιν του πως 3 τόνοι από σταυρούς και άλλοι 3 τόνοι από καδένες αγοράζονταν σε εποχές πριν ξεσπάσει η κρίση ανά έτος, στην Ελλάδα, μόνο για τη διεξαγωγή γαμήλιων τελετών και βαπτίσεων”.
Τέλος, ο κ. Θ. Παπουτσής επεσήμανε πως ” Ένα από τα κυριότερα ζητήματα που προκύπτει από την απόφαση του εκάστοτε ατόμου να διαθέσει προς πώληση κάποιο κειμήλιο , αφορά όχι μόνο στο ύψος της τιμής αυτού, αλλά κυρίως στο «αίσθημα της απώλειας» που προκύπτει ως απόρροια μιας τέτοιας απόφασης”.