Σε κανένα σημείο της συνθήκης παραχώρησης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από την Ιταλία του 1947 δεν αναφέρεται άρθρο αναφορικά με την παραχώρηση μόνο των παρακείμενων βραχονησίδων, όπως υποστήριξε το στέλεχος της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Ν.Θεοδωρίδης.
Συγκεκριμένα στις 28 Δεκεμβρίου 1932 υπεγράφη μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας Πρωτόκολλο, σε συνέχεια της Συνθήκης Ιταλίας-Τουρκίας (4 Ιανουαρίου 1932), το οποίο καθόρισε το μεταξύ τους θαλάσσιο σύνορο (τα Δωδεκάνησα ανήκαν στην Ιταλία από το 1923).
Στο Πρωτόκολλο αναφέρονται τα Ίμια και καταγράφονται ρητώς στην ιταλική κυριαρχία.
Μάλιστα όπως ανακοίνωσε και το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών στις 6 Φεβρουαρίου 1996 «η ιταλοτουρκική συμφωνία του 1932 είναι έγκυρη και παραμένει σε ισχύ».
Εν κατακλείδι, το Φεβρουάριο του 1947, μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, στο άρθρο 14, τα Δωδεκάνησα αποδόθηκαν στην Ελλάδα. Επιπροσθέτως, θα πρέπει να αναφερθεί ότι στη συγκεκριμένη Συνθήκη η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος.
Η Τουρκία προβάλλει το εξωφρενικό επιχείρημα ότι δεν αναγνωρίζει τη Συνθήκη επειδή δεν συμμετείχε στη διάσκεψη! Το προφανούς φαιδρότητας επιχείρημα έχει μάλλον εγκαταλειφθεί πλέον από την τουρκική πλευρά. Σε τελική ανάλυση, η ίδια η Τουρκία εκχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία με τη Συνθήκη της Λωζάννης.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό: θα πρέπει να επισημανθεί ότι στους επίσημους χάρτες του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, τόσο το 1953 όσο και το 1971, τα Ίμια βρίσκονται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων. Δεν είναι όμως μόνο αυτή η απόδειξη του δόλου των τουρκικών ενεργειών σε σχέση με τα Ίμια. Οι ίδιες οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, ο ουσιαστικότερος φορέας εξουσίας στην Τουρκία, παραδέχονται εμμέσως ότι τα Ίμια αποτελούν έδαφος υπό ελληνική κυριαρχία: σε επίσημο χάρτη του 1969 χρησιμοποιείται η ονομασία «Ίμια» και όχι «Kardak», όπως όψιμα υποστηρίζουν μετά την κρίση που προκάλεσαν, ενώ εντάσσονται σαφώς εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.
Και σήμερα μετά από όλα αυτά έρχεται το μέλος του ΣΥΡΙΖΑ για να αποδώσει ελαφρά τη καρδία και αγνοώντας βασικούς κανόνες διεθνούς δικαίου και συνθηκών τα νησιά στην Ίμια αποκαλώντας τα μάλιστα με το τουρκικό τους όνομα.
Είπε και άλλα όμως το μέλος του πολιτικού συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ. Υποστήριξε ότι το επεισόδιο στα Ίμια αποτέλεσε «την πιο ευφυή επινόηση του ελληνικού καπιταλισμού για την απόσπαση της συναίνεσης των καταπιεζόμενων μαζών, που είναι η επίσημη κρατική προπαγάνδα περί δήθεν ύπαρξης εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων».
Ταυτόχρονα, ο κ. Θεοδωρίδης υπογράμμισε «ότι μια ριζοσπαστική αντιεθνικιστική κομμουνιστική Αριστερά θα απαιτούσε να σταματήσουν εδώ και τώρα οι αναχαιτίσεις αεροπλάνων, που κοστίζουν ζωές και χρήμα, αλλά και να απεμποληθεί η παράλογη αξίωση της επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια».
Βέβαια ο Ν. Θεοδωρίδης δεν διευκρίνισε ότι αυτή η ριζοσπαστική αντιεθνικιστική κομμουνιστική Αριστερά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιο άλλο φανταστικό κόμμα που έχει συλλάβει στην «περίπλοκη» νόησή του.
Όσο για τις «αναχαιτίσεις αεροσκαφών» δείτε πόσο ωραία και αθώα το αναφέρει. Δεν μιλά για αναχαιτίσεις τουρκικών αεροσκαφών αλλά το αφήνει νεφελώδες ενδεχομένως να εννοεί και τις αναχαιτίσεις που πραγματοποιούν τα Ιαπωνικά F-15 στα κινεζικά Y-8. Με άλλα λόγια επιτιθέμενους (Τούρκοι) και αμυνόμενους (Έλληνες) τους βάζει το ίδιο «καλάθι» ο Ν. Θεοδωρίδης όχι τυχαία βέβαια.
Για το δικαίωμα που έχει η Ελλάδα και το οποίο το ερμηνεύει θρασύτατα ως «αξίωση» και δη «παράλογη» για την επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ν.μ. του υπενθυμίζουμε ότι η «αξίωση» αυτή παρέχεται από διεθνείς συνθήκες όπως αυτή του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας (United Nations Convention on the Law of the Sea UNCLOS ΙΙΙ).
Και άνοιγμα στους…
νοικοκυραίους
Επίδειξη πυγμής από Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ
Να βάλει τάξη σε ένα χαοτικό κόμμα, όπου οι διαφορετικές απόψεις εμφανίζουν μεγαλύτερη κυκλοφορία και από εκείνη της Σταδίου σε ώρες αιχμής, αλλά και να ρίξει βάρος στους τομείς, που υστερεί ο ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί ο πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας, σε μία κρίσιμη καμπή των πολιτικών εξελίξεων.
Με σειρά κινήσεων η Κουμουνδούρου δείχνει να πιστοποιεί τη «στροφή» της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην μετριοπάθεια και τα μεσαία στρώματα, αν και παράλληλα ρίχνει το βάρος στις κοινωνικές κινητοποιήσεις του επόμενου διαστήματος.
Κατ’ αρχήν η αιφνιδιαστική αποπομπή του στελέχους Νάσου Θεοδωρίδη από την κοινοβουλευτική επιτροπή για τα ανθρώπινα δικαιώματα, εξαιτίας της ενέργειάς του να αποκαλέσει τα Ίμια Καρντάκ και να αναγνωρίσει την τουρκική κυριαρχία σε αυτά, ξένισε πολλούς, δεν ήταν ωστόσο μία εντελώς απρόσμενη εξέλιξη. Ακριβώς πριν την τελευταία συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής του κόμματος, η πολιτική γραμματεία είχε ζητήσει απ’ όλα τα στελέχη να προσέχουν τις δημόσιες παρεμβάσεις τους και τα είχε καλέσει να συνεννοούνται με το γραφείο τύπου. Είχε προτρέψει όσους αρθρώνουν δημόσιο λόγο να μην δίνουν τροφή στα μέσα ενημέρωσης και «να παρακολουθούν την τακτική των άλλων». Τότε, η προτροπή αυτή είχε γίνει με αφορμή τη δήλωση του βουλευτή Τάσου Κουράκη περί «χριστιανικού φόρου», που είχε προκαλέσει πονοκεφάλους στην Κουμουνδούρου. Γι’ αυτό και η παρέμβαση του κ. Θεοδωρίδη για το μείζον εθνικό θέμα, κρίθηκε από αφελής έως σοβαρά επιβλαβής για την προσπάθεια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να ομογενοποιήσει κατά το δυνατόν τη δημόσια έκφρασή του, να περιορίσει τα περιθώρια για επιθέσεις από τους πολιτικούς αντιπάλους του και κυρίως να ανοιχτεί σε τμήματα ψηφοφόρων της κεντροαριστεράς και του ΠΑΣΟΚ, που διακατέχονται από «πατριωτικές ευαισθησίες».
Παράλληλα η κίνηση του κ. Τσίπρα να αποπέμψει τον κ. Θεοδωρίδη θεωρείται και ένα μήνυμα προς κάθε πλευρά στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον για τις περιπτώσεις, που καταφανώς οι δημόσιες παρεμβάσεις υπηρετούν όχι την ρεαλιστική άσκηση πολιτικής, αλλά τις ιδεοληψίες στελεχών του.
Την ίδια ώρα το επιτελείο της Κουμουνδούρου, ανήσυχο από τη δημοσκοπική στασιμότητα των τελευταίων εβδομάδων προσπαθεί να χαράξει νέες τακτικές προσέγγισης των μεσαίων στρωμάτων και των ψηφοφόρων εκείνων, που δυσπιστούν να προσεγγίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας ενός παραδοσιακού συντηρητισμού, καίτοι είναι θύματα της πολιτικής του μνημονίου.
Στο πλαίσιο αυτής της τακτικής εντάσσονται τόσο η ερώτηση του κ. Τσίπρα προς τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά για την υπερφορολόγηση των ακινήτων, όσο και η χθεσινή του επίσκεψη στο 10ο ΚΑΠΗ Αγίων Αναργύρων. Η προσέγγιση των συνταξιούχων κρίνεται στρατηγικής σημασίας για την αλλαγή των συσχετισμών, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ υστερεί απελπιστικά έναντι της ΝΔ στην Τρίτη ηλικία. Όσο για την ερώτηση για τα ακίνητα, ένα θέμα που καίει τη μεσαία τάξη, ο κ. Τσίπρας θα επιμείνει και σχεδιάζει να επανέλθει, καθώς η σχετική συζήτηση δεν μπορεί να γίνει αυτή την Παρασκευή στη Βουλή, λόγω απουσίας του πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες.
Πάντως, παράλληλα με όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ θα ρίξει περισσότερο βάρος στις κοινωνικές κινητοποιήσεις των επόμενων εβδομάδων και ήδη η προσοχή στρέφεται στην επιτυχία της απεργίας, που έχει προγραμματιστεί για τις 20 Φεβρουαρίου.
