Ο Γαβριήλ Καρπάθιος έχει κάθε λόγο να αισθάνεται φέτος συγκίνηση και υπερηφάνεια. Ως προπονητής της Εθνικής Ομάδας Ρομποτικής, οδηγεί μια επίλεκτη ομάδα νεαρών επιστημόνων που ετοιμάζονται στο bootcamp που διεξάγεται στο Καρπενήσι, να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στο FIRST Global League, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ρομποτικής που θα λάβει χώρα στον Παναμά στα τέλη Οκτώβρη.
Η πορεία του Γαβριήλ μέχρι εδώ δεν ήταν ποτέ αυτονόητη. Μεγάλωσε ως παιδί με μαθησιακές δυσκολίες και δυσλεξία, ένας μαθητής που, όπως ο ίδιος παραδέχεται, «ήμουν μέτριος στα περισσότερα μαθήματα — μόνο στα μαθηματικά ξεχώριζα λιγάκι». Το σημείο καμπής ήρθε αργότερα, στο Πανεπιστήμιο, όταν ένας καθηγητής στάθηκε για εκείνον πρότυπο ζωής, τον ενέπνευσε βαθιά και του έδειξε τον δρόμο προς ό,τι πραγματικά αγαπά. Από τότε, όπως λέει χαρακτηριστικά, «όλα μπήκαν στον δρόμο τους, γιατί η ζωή ξέρει… και εγώ την εμπιστεύομαι».
Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη μηχανική και την εκπαιδευτική ρομποτική. Σχεδίασε το Ρομποτικό Όχημα Ανεύρεσης Επιζώντων (R.O.X.A.N.E.), ένα καινοτόμο σύστημα έρευνας και διάσωσης, που το 2012 απέσπασε βράβευση Επιστημονικής Αριστείας από το Υπουργείο Παιδείας. Ήταν το πρώτο ορόσημο σε ένα ταξίδι που από νωρίς έδειχνε ότι θα έχει βαθύτερο αντίκτυπο από τον απλό κώδικα και τα γρανάζια.
Όλα αυτά τα χρόνια, δεν σταμάτησε να μεταδίδει τη γνώση και τον ενθουσιασμό του σε νέους μαθητές, διδάσκοντας ρομποτική, οργανώνοντας εργαστήρια και στήνοντας διαγωνιστικές ομάδες. Το 2023 οι μαθητές του απέσπασαν το βραβείο Rising Star στον διαγωνισμό First Lego League, ενώ το 2024 η ομάδα του βρέθηκε ξανά στο προσκήνιο με το βραβείο Καινοτομίας και την συμμετοχη τους στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αμερικής, ενω παράλληλα βρεθηκε στο πλευρό της Εθνικής Ομάδας ως μέντορας. Το 2025, ως προπονητής, κατάφερε να ανεβάσει την ομαδα του First Lego League στο βάθρο, κατακτώντας το βραβείο Παρουσίασης Καινοτομίας, χάρη στο ρομποτικό σύστημα NAUSICA — ένα πολυχρηστικό υποβρύχιο με βραχίονα έξι βαθμών ελευθερίας, κάμερα, αισθητήρες θερμοκρασίας, γυροσκόπιο και φωτομέτρο — που οι μαθητές του σχεδίασαν με στόχο να προστατεύσουν και να παρατηρήσουν τα θαλάσσια οικοσυστήματα.
Μιλώντας για την πορεία του, σπεύδει να απομακρύνει κάθε εύκολο μύθο «χαρισματικού» ή «παιδιού-θαύματος»:
«Εδώ δεν έφτασα γιατί ήμουν κάποιο σπουδαίο φαινόμενο. Έφτασα γιατί είμαι πεισματάρης, δουλεύω πολύ και λατρεύω αυτό που κάνω.»
Αυτό που τον συγκινεί βαθύτερα, όμως, είναι τα παιδιά. «Αν σήμερα μπορώ να κοιτάζω από ψηλά, είναι επειδή πατάω σε πλάτες γιγάντων — κι αυτοί οι γίγαντες είναι τα ίδια τα παιδιά», σημειώνει με νόημα. «Είναι το μέλλον μας, σε μια πραγματικότητα που έχει τόσο ανάγκη από ελπίδα.»
Ο ίδιος πιστεύει ακράδαντα πως η ρομποτική δεν είναι απλώς τεχνολογία, αλλά μια μορφή τέχνης και συνεργασίας. Μια συνάντηση μυαλών και καρδιών που αξίζει όσο τίποτα άλλο. Και δεν χάνει ποτέ ευκαιρία να υπενθυμίζει στα παιδιά και στους συνεργάτες του τα λόγια που του αφιέρωσαν κάποτε και έγιναν δικό του ευαγγέλιο:
“You are unique, and if that is not fulfilled, then something has been lost.” ― Martha Graham
«Αυτό είναι που δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ», λέει. «Να κυνηγάμε τα όνειρά μας, όσο δύσκολο κι αν είναι, όσο κι αν η φωτιά τους μπορεί να μας κάψει. Γιατί μόνο έτσι αξίζει να υπάρχουμε.»
“Το φετινό ταξίδι της Εθνικής Ομάδας Ρομποτικής προς τον Παναμά είναι ένα ακόμη κεφάλαιο αυτής της ιστορίας”.
Για τον Γαβριήλ προκειται, μια ακόμα αφορμή να συγκεντρώσει πολύτιμες στιγμές — μικρές κηνιματογραφικές ιστορίες — που γίνονται το καύσιμο για όλα όσα δημιουργεί. Γιατί στο τέλος της μέρας, το σημαντικότερο δεν είναι τα βραβεία. Είναι που μπορεί να πει με βεβαιότητα:
«Η ζωή ξέρει. Κι εγώ την εμπιστεύομαι.»
