• Η ερμηνεία ότι «δεν υπάρχει υποχρέωση μόνιμου γιατρού» ισχύει μόνον ως προς την ειδική μεταβατική πρόβλεψη για την αμέσως επόμενη κατηγορία (άνω των 7 εκατομμυρίων), όχι όμως ως επιχείρημα για την πλήρη απουσία οποιασδήποτε υγειονομικής παρουσίας
Με αφορμή το τραγικό περιστατικό του αδόκητου θανάτου του Ροδίτη Μάρκου Ρενιέρη στον εξωτερικό χώρο του αεροδρομίου «Διαγόρας», επανέρχεται με ένταση στο προσκήνιο η συζήτηση για την υγειονομική κάλυψη ενός από τους σημαντικότερους αερολιμένες της χώρας.
Πέρα από τις εύλογες αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας και τις επανειλημμένες εκκλήσεις φορέων για στελέχωση του ιατρείου, η «δημοκρατική» φέρνει στο φως το επίσημο θεσμικό πλαίσιο, συγκεκριμένα στο ΦΕΚ 769/Β/10.03.2017, ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο για το τι τελικά προβλέπεται και τι όχι, για τα ελληνικά αεροδρόμια ως προς την παροχή πρώτων βοηθειών.
Τι λέει η νομοθεσία
Σύμφωνα με το ΦΕΚ που εξακολουθεί να ισχύει έως και σήμερα (2025), η στελέχωση των Ιατρείων Α’ Βοηθειών στα αεροδρόμια αποτελεί ευθύνη του φορέα λειτουργίας ή διαχείρισης κάθε αερολιμένα. Η υποχρέωση αυτή μπορεί να εκπληρώνεται είτε με κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό είτε με ιατρικό προσωπικό, ανάλογα με την επιβατική κίνηση και τις περιόδους αιχμής.
Στην περίπτωση του αεροδρομίου «Διαγόρας» το οποίο σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία διακίνησε 6.921.748 επιβάτες το 2024, το ρυθμιστικό πλαίσιο είναι σαφές: ανήκει στην κατηγορία 5.500.000 έως 7.000.000 επιβατών ετησίως, μία ανάσα πριν το όριο για την αλλαγή κατηγορίας.
Αυτό σημαίνει ότι, βάσει του Πίνακα 5.1 του ΦΕΚ, απαιτείται:
-Μόνιμη παρουσία εκπαιδευμένου προσωπικού στην παροχή Α’ Βοηθειών στο ιατρείο του αερολιμένα, καθ’ όλη τη διάρκεια του ωραρίου λειτουργίας, τόσο κατά τη θερινή όσο και κατά τη χειμερινή περίοδο.
Επιπλέον, η υποχρέωση αυτή μπορεί να εκπληρωθεί εναλλακτικά με μόνιμη παρουσία ιατρού, οπότε παύει η υποχρέωση για ταυτόχρονη παρουσία μη ιατρικού προσωπικού.
Η Fraport Greece, σε δηλώσεις του επικεφαλής Εταιρικής Επικοινωνίας κ. Σάββα Καραγιάννη, έχει τονίσει ότι η υπουργική απόφαση προβλέπει μόνιμο γιατρό μόνο για αεροδρόμια με επιβατική κίνηση άνω των επτά εκατομμυρίων ετησίως. Αυτό είναι ακριβές αλλά αφορά στη μετάβαση από προσωπικό πρώτων βοηθειών σε μόνιμο ιατρό, και όχι την πλήρη απαλλαγή από την υποχρέωση υγειονομικής κάλυψης.
Από την ανάγνωση του ΦΕΚ, προκύπτει ότι δεν υπάρχει κενό υποχρέωσης για αεροδρόμια με μικρότερη επιβατική κίνηση. Αντιθέτως, υπάρχει κλιμακωτή πρόβλεψη ανάλογα με τον αριθμό των επιβατών, με την κατηγορία της Ρόδου να περιλαμβάνει σαφή και ρητή υποχρέωση για στελέχωση του ιατρείου με εκπαιδευμένο προσωπικό σε 24ωρη βάση.
Η Fraport έχει αναφερθεί σε προσπάθειες εκπαίδευσης προσωπικού σε τεχνικές ΚΑΡΠΑ και χρήση απινιδωτών, όπως επίσης και σε ενίσχυση της υγειονομικής κάλυψης με παραχώρηση ασθενοφόρων σε τοπικούς φορείς.
Ωστόσο, το ιατρείο ως καθορισμένου σημείου παροχής πρώτων βοηθειών με εξειδικευμένο προσωπικό παραμένει κενό και δεν είναι προαιρετικό.
Το ΦΕΚ προβλέπει ότι στα αεροδρόμια κατηγορίας πυρασφάλειας 5-10 (στην οποία ανήκει η Ρόδος), πρέπει να εδρεύει τουλάχιστον ένα ασθενοφόρο, εκτός αν υπάρχει σύμβαση με δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα που να διασφαλίζει την άφιξή του εντός 30 λεπτών. Επιπλέον, το ασθενοφόρο οφείλει να διαθέτει επαρκή εξοπλισμό και πλήρωμα εκπαιδευμένο στην παροχή πρώτων βοηθειών.
Οι 115 κλήσεις στο ΕΚΑΒ μόνο το 2024, με τις 90 κατά τη θερινή περίοδο, δείχνουν ότι η ανάγκη δεν είναι θεωρητική. Η επιφόρτιση του ήδη επιβαρυμένου συστήματος επείγουσας φροντίδας της Ρόδου με περιστατικά που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν επί τόπου, εντείνει την πίεση και θέτει σε κίνδυνο ασθενείς που χρειάζονται άμεση διακομιδή.
Το ΦΕΚ 769/Β/2017 δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Ειδικά για αεροδρόμια όπως το «Διαγόρας», με σχεδόν επτά εκατομμύρια επιβάτες, η υποχρέωση για υγειονομική στελέχωση είναι απολύτως σαφής.
Η ερμηνεία ότι «δεν υπάρχει υποχρέωση μόνιμου γιατρού» ισχύει μόνον ως προς την ειδική μεταβατική πρόβλεψη για την αμέσως επόμενη κατηγορία (άνω των 7 εκατομμυρίων), όχι όμως ως επιχείρημα για την πλήρη απουσία οποιασδήποτε υγειονομικής παρουσίας.
Είναι σαφές ότι απαιτείται άμεση επανεξέταση της υφιστάμενης κατάστασης με βάση τις νομικές υποχρεώσεις, την τουριστική δυναμική του νησιού και την ανάγκη θωράκισης της ανθρώπινης ζωής.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Το 2025 βρίσκει τη Ρόδο έτοιμη για νέο ρεκόρ τις αφίξεις και με τα ίδια ερωτήματα που τίθενται κάθε χρόνο: μπορεί ένα διεθνές αεροδρόμιο τέτοιου βεληνεκούς να παραμένει χωρίς λειτουργικό ιατρείο; Και κυρίως: ποιος τελικά έχει την ευθύνη;
