Στο εδώλιο δύο γιατροί

Στο εδώλιο του Τριµελούς Πληµµελειοδικείου Ρόδου, αντιµέτωποι µε την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από αµέλεια, θα καθίσουν σήμερα δύο ιατροί του Γενικού Νοσοκοµείου Ρόδου που κατηγορούνται ως υπαίτιοι για τον αιφνίδιο θάνατο, την 7η Φεβρουαρίου 2006, του Παναγιώτη Καραβέλατζη, σε ηλικία 45 ετών.
Η έρευνα για την υπόθεση ξεκίνησε µετά την υποβολή µηνυτήριας αναφοράς από τον αδελφό του εκλιπόντος κ. Mιχαήλ Kαραβέλατζη.
Σύµφωνα µε τη µήνυση ο ασθενής υποβλήθηκε, την 27η Ιανουαρίου 2006, σε εγχείριση αφαίρεσης χολής, στο Nοσοκοµείο Pόδου, λόγω χολολιθίασης. H παραπάνω εγχείρηση πραγµατοποιήθηκε µε την λαπαροσκοπική µέθοδο από χειρουργό του Nοσοκοµείου Pόδου και αποτελούσε επέµβαση ρουτίνας λόγω της µικρής ηλικίας (45 ετών) και της άριστης υγείας του. Την 30η Ιανουαρίου 2006 εξήλθε του Nοσοκοµείου χωρίς να του δοθεί οποιαδήποτε φαρµακευτική ή άλλη αγωγή. H µόνη συµβουλή που του δόθηκε ήταν να κάνει χρήση απλού παυσίπονου αν ένιωθε πόνους κατά την µετεγχειρητική περίοδο.
Aµέσως µετά την έξοδό του από το Nοσοκοµείο άρχισαν ωστόσο αφόρητοι πόνοι, γεγονός που τον οδήγησε ξανά στο Nοσοκοµείο. O θεράπων ιατρός, του συνέστησε τη λήψη παυσίπονου. Ωστόσο οι πόνοι δεν υποχωρούσαν µε αποτέλεσµα να επισκεφθεί τα εξωτερικά ιατρεία του Nοσοκοµείου άλλες δύο φορές.
Tελικά στις 7 Φεβρουαρίου 2006 πέθανε, αφήνοντας ορφανά τα δύο ανήλικα παιδιά του. O ιατροδικαστής που διενήργησε τη νεκροψία – νεκροτοµή κατέληξε στη διαπίστωση ότι αιτία θανάτου υπήρξε η «πνευµονική εµβολή». Στο κατηγορητήριο που έχει σχηµατιστεί αναφέρεται µεταξύ άλλων ότι ο ασθενής µετεγχειρητικά παρουσίασε εµετούς µε πρόσµιξη αίµατος η οποία αποδόθηκε σε µικροτραυµατισµό του ρινοφάρυγγος από την τοποθέτηση του τραχειοσωλήνα, και αργότερα εµφάνισε έντονο κοιλιακό άλγος.
Ο πρώτος κατηγορούµενος ιατρός φέρεται να µην είχε επιδείξει τη µέγιστη επιµέλεια κατά την αντιµετώπιση του περιστατικού καθώς δεν είχε διαγνώσει το ενδεχόµενο πνευµονικού οιδήµατος µετεγχειρητικά και της πνευµονικής εµβολής αλλά αντίθετα εκτίµησε επιπόλαια το περιστατικό και διέγνωσε εσφαλµένα ότι ο ασθενής δεν είχε κάποιο µετεγχειρητικό άλγος, συστήνοντάς του, αν επιθυµεί, να αποχωρήσει από το νοσοκοµείο και να µεταβεί στην οικία του.
Στο δεύτερο κατηγορούµενο αποδίδεται ότι ενώ µπορούσε να συστήσει στον ασθενή την κατάλληλη αντιπηκτική αγωγή, δεν το έπραξε.