Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου ώρα μηδέν!

• Λειτουργεί οριακά με προσωπικό που εξαντλείται, δομές που αποψιλώνονται και κρίσιμες υπηρεσίες που απειλούνται με αναστολή
• Οι δύο νέες παραιτήσεις γιατρών οδηγούν σε συγχώνευση κλινικών
• Την ερχόμενη εβδομάδα θα πραγματοποιηθεί ευρεία σύσκεψη, με τη συμμετοχή όλων των συναρμόδιων φορέων και με ξεκάθαρο αίτημα για άμεσες λύσεις

Νοσοκομείο Ρόδου ώρα μηδέν. Η κατάσταση δεν είναι πλέον ανησυχητική, είναι οριακά επικίνδυνη.
Και αυτό δεν αφορά μόνο το ιατρικό προσωπικό που παραιτείται ή τους ασθενείς που διστάζουν πια να περάσουν την πόρτα.
Η εικόνα γίνεται ακόμη πιο δραματική όταν, στις ανάγκες των μόνιμων κατοίκων, προστεθούν και οι εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες του νησιού.
Πέρα από τους τουρίστες που κατακλύζουν τη Ρόδο τους καλοκαιρινούς μήνες, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που ζουν, εργάζονται, μεγαλώνουν παιδιά, φροντίζουν ηλικιωμένους και περιμένουν μήνες για ένα ραντεβού ή ένα προγραμματισμένο χειρουργείο.
Η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία το καλοκαίρι, όταν, όπως είναι λογικό, προτεραιότητα δίνεται στα έκτακτα περιστατικά, στα τροχαία, στα προβλήματα των επισκεπτών.
Το Νοσοκομείο της Ρόδου, που υποτίθεται ότι καλύπτει υγειονομικά ολόκληρα τα Δωδεκάνησα, καταρρέει. Το σύστημα δεν έχει πια αντοχές. Τα γυάλινα πόδια του γίγαντα δεν μπορούν να σηκώσουν άλλο βάρος. Και δεν υπάρχουν πια λέξεις αρκετές για να περιγράψουν αυτό που πραγματικά συμβαίνει ώστε να φτάσει στα αυτιά των αρμοδίων, που με τη σιωπή ή την αδράνειά τους, καταδικάζουν έναν ολόκληρο νομό σε υγειονομική ανεπάρκεια.
Πρόκειται για ένα βαθιά κοινωνικό πρόβλημα. Γιατί πίσω από κάθε «αναβολή» υπάρχει ένας άνθρωπος που πονά, που ζει με αγωνία, που δεν έχει τα χρήματα ή τη δυνατότητα να ταξιδέψει στην Αθήνα ή να απευθυνθεί σε ιδιωτική μονάδα. Μία οικογένεια που περιμένει. Ένας ηλικιωμένος που «το παλεύει», μέχρι να έρθει η σειρά του.
Οι γιατροί καλούνται το καλοκαίρι να διαχειριστούν διπλάσιο όγκο περιστατικών με το μισό προσωπικό από αυτό που θα έπρεπε να υπάρχει.
Το Νοσοκομείο της Ρόδου λειτουργεί οριακά. Κυριολεκτικά. Με προσωπικό που εξαντλείται, δομές που αποψιλώνονται και κρίσιμες υπηρεσίες που απειλούνται με αναστολή.
Και όποιος κάνει πως δεν βλέπει ή δεν ακούει, φέρει σοβαρή ευθύνη.
Οι εκκλήσεις των τελευταίων ετών διαδέχονται η μία την άλλη από γιατρούς, από φορείς, από ασθενείς. Η κατάσταση επιδεινώνεται διαρκώς. Και όποιος υποστηρίζει ότι αυτά είναι υπερβολές, δεν έχει παρά να σταθεί στην εικόνα του νοσοκομείου, στην αδιαφορία του Υπουργείου, στις κενές θέσεις γιατρών και νοσηλευτών.
Οι δύο διευθυντές της Β’ Παθολογικής, οι κ.κ. Γιώργος Ψελλάκης και Χρυσόστομος Ψέλλας, έχουν ήδη υποβάλει την παραίτησή τους, γεγονός που από μόνο του επιβαρύνει ακόμα περισσότερο μια ήδη ασφυκτική κατάσταση. Λίγες μέρες πριν, ο διευθυντής της Νευροχειρουργικής Δημήτρης Μακρής παραιτήθηκε μαζί με τη γιατρό Παναγιώτα Δρούζια, για τους ίδιους λόγους. Το βάρος πλέον είναι τεράστιο.
Μετά τις τελευταίες παραιτήσεις, ο Γιώργος Τριάντος, συντονιστής διευθυντής της Α’ Χειρουργικής Κλινικής, δήλωσε στη «δημοκρατική» πως θεωρεί τη συγχώνευση των δύο Παθολογικών Κλινικών μονόδρομο με 64 κλίνες στο σύνολο. Και αυτό, όπως σημειώνει, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε νέες παραιτήσεις, καθώς οι εναπομείναντες γιατροί δεν θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στο επιπλέον φορτίο.
«Ποιος γιατρός θα αντέξει υπό αυτές τις συνθήκες;», αναρωτιέται χαρακτηριστικά.
Και το εύλογο ερώτημα που θέτει παραμένει ουσιαστικά αναπάντητο:
Με αυτά τα δεδομένα, ποιος γιατρός θα έρθει να υπηρετήσει στη Ρόδο;
«Σου λέει ο άλλος “πού να πάω να μπλέξω;” Δεν υπάρχει στήριξη, δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Περάσαμε κρίσεις, δύσκολες στιγμές. Αλλά ποτέ δεν φτάσαμε εδώ. Αυτό που ζούμε σήμερα δεν έχει προηγούμενο. Κι εμείς από μέσα δεν μπορούμε να το διορθώσουμε. Οι λύσεις μπορούν να έρθουν μόνο από το Υπουργείο. Ακόμα και τον κ. Σοκορέλο, που ανέλαβε χρέη διοικητή τον έχουν αφήσει ακάλυπτο και έκθετο», επισημαίνει ο κ. Τριάντος, μεταφέροντας με ακρίβεια το αίσθημα αδιεξόδου που κυριαρχεί.
Και συνεχίζει:
«Πείτε μου, με όλα αυτά που ακούγονται, ποιος γιατρός θα έρθει στη Ρόδο; Εδώ, το νοσοκομείο της Κω είναι δύο χρόνια χωρίς παθολόγο. Έγινε τίποτα; Ανακοινώνουν συνεχώς ότι θα ενισχυθεί το νοσοκομείο της Ρόδου. Είδατε εσείς τίποτα; Άκουσε κανείς για χρονοδιάγραμμα; Υπήρξε ποτέ κάποια δέσμευση; Αν υπήρχε έστω ένα “θα έρθει τότε”, ίσως όσοι παραιτήθηκαν να έκαναν υπομονή. Ίσως να περίμεναν. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα».
Η επόμενη μέρα και η κρίσιμη σύσκεψη στο Εργατικό Κέντρο
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Ρόδου έρχεται να λειτουργήσει ως καταλύτης. Και η συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι πιο κρίσιμη.
Την ερχόμενη εβδομάδα θα πραγματοποιηθεί ευρεία σύσκεψη, με τη συμμετοχή όλων των συναρμόδιων φορέων και με ξεκάθαρο αίτημα για άμεσες λύσεις.
Στη σύσκεψη έχουν προσκληθεί ο Ιατρικός Σύλλογος Ρόδου, η Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ), η ΠΟΕΔΗΝ, ενώ προσωπική πρόσκληση έχει σταλεί και στον υπουργό Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη.
Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, Παναγιώτης Εγγλέζος, μιλώντας στη «δημοκρατική», περιγράφει με ακρίβεια και εντιμότητα την κρισιμότητα της στιγμής:
«Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ο κόσμος φοβάται να πάει στο νοσοκομείο. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές έχουν εξαντληθεί. Δεν είναι απλώς θέμα υγείας είναι θέμα ασφάλειας για το νησί. Και είναι θέμα αξιοπιστίας, εν μέσω της τουριστικής περιόδου. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη Ρόδο να εκτεθεί διεθνώς. Γιατί χωρίς γιατρούς, χωρίς προσωπικό, χωρίς διοίκηση, νοσοκομείο δεν υπάρχει. Και χωρίς νοσοκομείο, δεν υπάρχει ούτε υγεία, ούτε ασφάλεια, ούτε τουρισμός. Η επόμενη μέρα δεν μπορεί να περιμένει. Και το ερώτημα, ρεαλιστικό και βασανιστικό, συνεχίζει να αιωρείται: Με όλα αυτά που συμβαίνουν, ποιος γιατρός θα έρθει να υπηρετήσει στη Ρόδο;»
Και στέλνει μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση:
«Αυτή τη φορά, η σύσκεψη πρέπει να έχει αποτέλεσμα. Όχι άλλη μια τυπική συνάντηση. Χρειάζεται δυναμική παρέμβαση, πολιτική πίεση, δεσμεύσεις. Ο Ιατρικός Σύλλογος Ρόδου στηρίζει την πρωτοβουλία. Η ευθύνη δεν είναι τοπική. Είναι πολιτική. Είναι κεντρική. Όποιος έχει καρέκλα στη Ρόδο, είναι προσκεκλημένος».
Το διακύβευμα είναι απολύτως σαφές:
Να δοθεί συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ενίσχυσης.
Να υπάρξουν δεσμεύσεις σαφείς, με ημερομηνίες.
Να σταματήσει η αποψίλωση των ειδικοτήτων και η απαξίωση των δομών.
Να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη, όχι μόνο των γιατρών, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας.
Γιατί σήμερα δεν μιλάμε απλώς για ένα υποστελεχωμένο νοσοκομείο.
Μιλάμε για την αξιοπρέπεια ενός τόπου, για την υγειονομική ασφάλεια δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, και για μια κρίση εμπιστοσύνης, που αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, θα γίνει μη αναστρέψιμη.