Αποζημίωση 1 εκ. ευρώ οφείλει να καταβάλει το Δημόσιο σε εταιρεία για τα σκουπίδια του αεροδρομίου

Αποζημίωση ύψους ενός εκατομμυρίου ευρώ περίπου, για την εξόφληση υπηρεσιών καθαριότητας στον κρατικό αερολιμένα «Διαγόρας» της Ρόδου καλείται να καταβάλει το Ελληνικό Δημόσιο, με απόφαση, που εξέδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας, σε ανώνυμη εταιρεία.
Πιο συγκεκριμένα το Στ’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την υπ’ αρίθμ. 392/2016 απόφαση, που εξέδωσε, απέρριψε την αίτηση του Ελληνικού Δημοσίου κατά ανώνυμης εταιρείας, που είχε αναλάβει την καθαριότητα του κρατικού αερολιμένα Ρόδου.
Με την αίτησή του, το αναιρεσείον Ελληνικό Δημόσιο επεδίωξε να αναιρεθεί η υπ’ αριθ. 5396/2014 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών με την οποία θα πρέπει να καταβάλει στην εταιρεία το ποσό των 984.534,84 ευρώ –εκ των οποίων εντόκως ποσό 815.776,07 ευρώ-, που αντιστοιχούσε σε ανεξόφλητα τιμολόγιά της για το χρονικό διάστημα από 1.9.2009 έως 30.6.2010.
Το ιστορικό της υπόθεσης έχει ως εξής:
Με σύμβαση το 2009 ανατέθηκε στην αναιρεσίβλητη εταιρεία η παροχή υπηρεσιών καθαρισμού χώρων και επιφανειών του Κρατικού Αερολιμένα Ρόδου «Διαγόρας», για το χρονικό διάστημα από 1.9.2009 έως 31.12.2009, με δυνατότητα παράτασης έως έξι  μήνες από τη λήξη της σύμβασης.
Η αναιρεσίβλητη εκτέλεσε τις συμφωνηθείσες εργασίες και εξέδωσε τα αντίστοιχα τιμολόγια, ενώ για τις εργασίες κάθε μήνα συνετάγησαν τα σχετικά πρωτόκολλα παραλαβής εργασιών και εξεδόθησαν και αντίστοιχες βεβαιώσεις εκτέλεσης εργασιών.
Κατ’ εκτίμηση δε των σχετικών στοιχείων, το δικάσαν Εφετείο δέχθηκε ότι οι ως άνω υπηρεσίες καθαριότητας παρασχέθηκαν εγκαίρως και προσηκόντως και παρελήφθησαν.
Στη συνέχεια, για τα τιμολόγια της αναιρεσίβλητης, των μηνών Σεπτεμβρίου, Οκτωβρίου και Νοεμβρίου 2009, εκδόθηκε το σχετικό χρηματικό ένταλμα πληρωμής, το οποίο, όμως, κρίθηκε μη θεωρητέο, με την πράξη 240/2011 του IV Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την αιτιολογία ότι η κατακύρωση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού έγινε σε τιμή υψηλότερη της προϋπολογισθείσης, διότι, αφενός μεν η καθαριότητα ανατέθηκε σε ομόρρυθμη εταιρεία με ιδιωτικό συμφωνητικό υπεργολαβίας, το οποίο δεν δέχθηκε η Υ.Π.Α., αφετέρου δε τα συνημμένα στο χρηματικό ένταλμα δικαιολογητικά ήταν ασαφή ως προς την ταυτότητα των προσώπων που είχαν εκτελέσει τις εργασίες καθαριότητας.
Κατόπιν αυτού, η αναιρεσίβλητη δεν πληρώθηκε για κανένα από τα τιμολόγιά της, την έντοκη εξόφληση των οποίων ζήτησε με την έγερση της επίδικης αγωγής.
Το δικάσαν Εφετείο, συνήγαγε, μεταξύ άλλων, ότι ο προληπτικός έλεγχος από το Ελεγκτικό Συνέδριο της νομιμότητας των δαπανών του Κράτους και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου δεν αποτελεί άσκηση δικαιοδοτικής εξουσίας, η δε πράξη την οποία εκδίδει αυτό, κατά την άσκηση της εν λόγω αρμοδιότητάς του, δεν είναι δικαστική απόφαση, και, συνεπώς, ο προληπτικός αυτός έλεγχος δεν υποκαθιστά το δικαστικό έλεγχο, που ασκούν, κατά το Σύνταγμα, τα τακτικά διοικητικά δικαστήρια και το Συμβούλιο της Επικρατείας επί της νομιμότητας των πράξεων που εκδίδονται, μεταξύ άλλων, κατά το στάδιο εκτέλεσης των διοικητικών συμβάσεων.
Κατόπιν των σκέψεων αυτών, το δικάσαν δικαστήριο κατέληξε στην κρίση ότι μη νομίμως αρνείτο η ΥΠΑ να εξοφλήσει την αναιρεσίβλητη και ότι πρέπει να εξοφληθούν τα τιμολόγια νομιμοτόκως.